1 Dërgoni qëngjinë të parit dheut nga Sellaja [Shkëmbi] ndë shkretëtirët, te mali i së bilësë Sionësë.
2 Sepse posi zogu i humburë, dëbuarë nga foleja, (kështu) do të jenë të bilat’ e Moabit mbë të shkuarët të Arnonit.
3 Këshillohu, mbaro gjyqinë, ndë mest të ditësë bën hienë tënde posi natë, fshih të ndiekuritë, mos rrëfe ata që kanë humbur’ udhënë.
4 Të ndiekurit’ e mi le të rrinë si të huajë përanë teje, o Moab, bënu ndër ata mbulesë nga faqeja e prishësit, sepse rrëmbunjësi u mbarua, prishësi pushoi, shtrëngimtarëtë u shuanë nga dheu.
5 Edhe froni do të ngrihetë me përdëllim, edhe do të rri mb’ atë me të dreitë, ndë tendët të Dhavidhit, ay që gjukon, e kërkon gjyq, e shpejton dreitëri.
6 Dëgjuam madhështin’ e Moabit, (është) fort madhështuar; mëndëjen’ e lartë e madhështin’ e ati, edhe marrëzin e ati, gënjeshtrat’ e ati dalënë të kota.
7 Përandaj Moabi do të klanjë me ulërimë, të gjithë do të klanjënë me ulërimë për Moabinë, do të valtoni për themelit’ e Qir-hareshethësë, me të vërtetë u vranë.
8 Sepse fushat’ e Heshbonësë u bënë të pafuqishime, (edhe) vështi i Sibmahësë; zotërit’ e kombavet thyenë hardhit’ e ati më të miratë, (të cilatë) vijnë gjer ndë Jazerë, (edhe) silleshin’ andej e këtej (ndëpër) shkretëtirët, degat’ e ati ishinë shtrirë, e kapërceninë detinë.
9 Përandaj do të klaj vështin’e Sibmahësë me të klarët’ e Jazerësë; do të të lak me lot e mi, o Heshbonë, edhe o Elealehë, sepse u bë brohori mbi pemët të tua të verësë, edhe mbi të korrët tënt.
10 Edhe u hoq gëzimi e gazi nga fusha plot me pemë, edhe ndër vëreshtat nukë do të jenë (më) kënkë, as zë gëzimi; ata që shkelënë rush nukë do të shtrythnjënë verë ndër koritat, unë pushova brohorinë (e vielësit).
11 Përandaj zorrët’ e mia do të gjëmonjënë, posi qitharë, për Moabinë, edhe drobolitë për Qir-hareshënë.
12 Edhe Moabi, kur të duketë se u loth mbi tempujt, do të hynjë ndë shënjtëroret të ti që të faletë, po nukë do të koditnjë.
13 Këjo (është) ajo fiala që foli që atëhere Zoti për Moabinë.
14 Edhe tashi Zoti foli, e tha: Tre viet, posi viet e pagëtarit, lavdia e Moabit do të hidhetë tej, bashkë me gjithë shumicën’ e madhe, edhe të mbeturitë (do të jetë) shumë të pakë e të pafuqishim.