1 Mbë të tretinë muaj si duallë të bijt’ e Israilit nga Egjyptëria, atë ditë erthnë ndë shkretëtirët të Sinait. 2 Edhe u ngritnë nga Refidimi, e erthnë ndë shkretëtirët të Sinait, edhe ngulnë ushtërinë ndë shkretëtirët, edhe Israili ngrehu tendat’ atie kundruell malit.
3 Edhe Moisiu hipi te Perëndia, edhe Zoti e thirri nga mali, e tha: Kështu t’i thuash shtëpisë Jakovit, edhe t’u apiç zë të bijet Israilit.
4 Ju patë gjitha sa u bëra Egjyptianëvet, edhe u ngrita juve mbi krahë të shqipesë, e u prura juve nga ana ime,
5 tashi pra, ndë më dëgjofshi zënë me të vërtetë, edhe ndë ruajçi dhiatënë time, do të jeni tek unë të sgjedhurë nga gjithë gjëndëjetë, sepse gjithë dheu (ësht’) imi,
6 edhe ju do të jeni tek unë mbëretëri e priftëruarë, edhe komp i shënjtëruarë. Këto fialë ke për t’u thënë të bijet Israilit.
7 Edhe Moisiu erdhi, e thirri pleqt’ e gjëndëjesë, edhe vuri përpara atyreve gjith’ato fialë, që urdhëroi Zoti atë. 8 Edhe gjithë gjëndëja u përgjeq me një zë, e tha: Do të bëjmë gjithë sa tha Zoti. Edhe Moisiu i zuri n’gojë Zotit fialët’ e gjëndëjesë.
9 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na unë tek po vinj te ti ndë re të dendurë, që të dëgjonjë gjëndëja, kur të flas ty, edhe të zërë besë ty përherë. Edhe Moisiu i dha zë Zotit për fialët e gjëndëjesë.
10 Edhe Zoti i tha Moisiut: Shko te gjëndëja, edhe shënjtëro ata sot edhe nesërë, edhe le të lanjënë rrobat e tyre, 11 edhe le të bënenë gati për të tretënë ditë, sepse të tretënë ditë do të sbresë Zoti ndë mal të Sinait, përpara gjithë gjëndëjesë, 12 edhe do të vësh sinuar përqark gjëndëjesë, tuke thënë: Ruhi mos hipni ndë malt, a t’i piqni rrëzavet ati; kush t’i piekë malit, do të vritetë fare, 13 të mos i piekë ati (ndonjë) me dorë, sepse do të vritetë me gurë, a do të shëgjetonetë me shëgjetë; a shtëzë (qoftë), a njeri, s’do të rronjë. Kur të bierë trumbeta, atëhere do të hipënjënë ndë malt.
14 Edhe Moisiu sbriti prei malit te gjëndëja, edhe shënjtëroi gjëndëjenë, edhe lanë rrobat’ e tyre. 15 Edhe i tha gjëndëjesë: Bëhi gati për të tretënë ditë, mos i afrohi gruaje.
16 Edhe të tretënë ditë ndë mëngjes u bënë bubullima e shkrepëtima, edhe (ishte) një re e dendurë ndë malt, edhe një zë trumbete fort i fortë, edhe u trem gjithë gjëndëja që ishte ndë ushtërit. 17 Atëhere Moisiu nxori gjëndëjenë nga ushtëria t’i delte përpara Perëndisë, edhe qëndruanë ndënë malt.
18 Edhe mali i Sinait ishte gjithë tym, sepse sbriti Zoti mb’atë ndë zjarr, edhe tymi i ati hipte posi tym kumine, edhe gjithë mali tundej fort. 19 Edhe zëri i trumbetësë kur vinte gjithënjë tuke shtuarë fort, Moisiu fliste, edhe Perëndia i përgjegjej ati me zë.
20 Edhe Zoti sbriti mbë malt të Sinait, ndë majët të malit, edhe Zoti i foli Moisiut ndë majët të malit, edhe Moisiu hipi. 21 Edhe Zoti i tha Moisiut: Sbrit, e deshmonu te gjëndëja, mos kapërxenjënë sinoretë, (e hipënjënë) te Zoti për të vështruarë, edhe do të prishenë shumë nga ata, 22 edhe ata priftëritë që të afronenë te Zoti, le të shënjtëronenë, që të mos suletë mbi ata Zoti.
23 Edhe Moisiu i tha Zotit: Gjëndëja nukë munt të hipënjë në ndë mal të Sinait, sepse ti na urdhërove, tuke thënë: Vërë sinore përqark malit, edhe shënjtëro atë. 24 Edhe Zoti i tha ati: Shko, sbrit; pastaj ke për të hipurë ti, edhe Aaroni bashkë me ty, por priftërit’ edhe gjëndëja le të mos kapërxenjënë sinoretë që të hipënjënë te Zoti, që të mos suletë mbi ata.
25 Edhe Moisiu sbriti te gjëndëja, e u foli atyre.