1 Edhe Zoti i tha Moisiut: Shih, (se) unë të bëra Perëndi te Faraoni, edhe Aaroni yt vëlla do të jetë profiti yt, 2 ti ke për të folë gjithë sa që të urdhëronj; edhe Aaroni yt vëlla do t’i flasë Faraonit, që të lëshonjë të bijt’ e Israilit të dalënë nga dheu i ti, 3 edhe unë do t’i ashpëronj zemrënë Faraonit, edhe do të shumonj shenjet’ e mia e çudit’ e mia ndë dhe të Egjyptërisë, 4 po Faraoni nukë do t’u dëgjonjë juve, edhe do të vë dorënë time mbi Egjyptërinë, edhe do të nxier ushtërit’ e mia, gjëndëjenë time, të bijt’ e Israilit, nga dheu i Egjyptërisë, me gjyqe të mëdha, 5 edhe Egjyptianëtë do të njohënë, se unë (jam) Zoti, kur të ndenj dorënë time mbi Egjyptërinë, edhe të nxier të bijt’ e Israilit nga mezi i atyre.
6 Edhe Moisiu e Aaroni bënë sikundrë i urdhëroi Zoti, kështu bënë. 7 Edhe Moisiu (ishte) tetëdhietë vieç plak, edhe Aaroni tetëdhiet’ e tre vieç, kur i folnë Faraonit.
8 Edhe Zoti i tha Moisiut e Aaronit, tuke thënë: 9 Kur t’u thotë juve Faraoni tuke thënë: Dëfteni një çudi për vetëhenë tuai, atëhere t’i thuaç Aaronit: Merr stapinë tënt, edhe hidhe përpara Faraonit, (edhe) do të bënetë gjarpër. 10 Pra Moisiu edhe Aaroni hynë te Faraoni, edhe bënë kështu si i urdhëroi Zoti, edhe Aaroni hodhi stapin’ e ti përpara Faraonit, e përpara shërbëtorëvet ati, edhe u bë gjarpër.
11 Edhe Faraoni thirri të diturit’ e magjëstarëtë, edhe magjëstarët’ e Egjyptërisë bënë edhe ata kështu, me kënkët’ e tyre. 12 Edhe gjithësecili hodhi stapin’ e ti, edhe u bënë gjarpinj, po stapi i Aaronit përpiu stapat’ e atyreve. 13 Edhe zemëra e Faraonit u ashpërua, edhe nuk’ u dëgjoi atyre, sikundrë foli Zoti.
14 Edhe Zoti i tha Moisiut: U ashpërua zemëra e Faraonit (kaqë) sa të mos lëshonjë gjëndëjenë të dalënë. 15 Shko te Faraoni (nesër) ndë mëngjes, na tek po del nd’ujët, edhe të rrish buzë lumit, që të piqesh me atë, edhe të mbash ndë dorët tënde atë stapnë, që u bë gjarpër, 16 edhe t’i thuaç ati: Zoti Perëndia i Evrevet më dërgoi te ti, edhe tha: Lësho gjëndëjenë time të dalënë, që të më lusnjënë ndë shkretëtirët, po ti na tek nukë dëgjove gjer tashi, 17 kështu thotë Zoti: Me këtë do t’e njohç, se unë (jam) Zoti, na me këtë stap (që kam) ndë dorë do t’u bie ujëravet lumit, edhe do të bënenë gjak, 18 edhe pishqetë, që janë ndë lumt, do të ngrodhnjënë, edhe lumi do të qelbetë, edhe Egjyptianëvet do t’u vinjë të ndyrë të pinë ujë nga lumi.
19 Edhe Zoti i tha Moisiut: Thuaj Aaronit: Merr stapnë tënt, edhe ndej dorënë tënde mbi ujërat të Egjyptërisë, (e) mbi rrëket t’atyre, (e) mbi lumrat t’atyre, (e) mbi lëqerat t’atyre, e mbi gjithë mbëledhëjen’ e ujëravet atyre, edhe do të bënenë gjak, edhe do të jenë gjak ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë, edhe ndë (enët) të drunjta e të gurta. 20 Edhe Moisiu e Aaroni bënë kështu, sikundrë i urdhëroi Zoti, edhe (Aaroni) ngriti stapnë, e u ra ujëravet lumit përpara Faraonit, e përpara shërbëtorëvet ati, edhe gjith’ ujërat’ e lumit u bënë gjak. 21 Edhe pishqetë (që ishinë) ndë lumt ngorthnë, edhe lumi u qelp (kaqë), sa Egjyptianëtë nukë munt të pininë ujë nga lumi, edhe ishte gjak ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë.
22 Po edhe magjëstarët’ e Egjyptërisë bënë ashtu me kënkët e tyre, edhe zemëra e Faraonit u ashpërua, edhe nuk’ u dëgjoi atyre, sikundrë tha Zoti. 23 Edhe Faraoni u kthye, e erdhi ndë shtëpi të ti, edhe nuk’ u sbut zemëra e ti as nga këjo. 24 Edhe gjith’ Egjyptianëtë rëmonjinë qark lumit për të pirë ujë, sepse nukë munt të pininë nga ujët’ e lumit. 25 Edhe u mbushnë shtatë dit, që kur i ra lumit Zoti.