1 Ndë u gjëntë (ndonjë) i vrarë nd’ atë dhe që t’ep Zoti Perëndia yt për të trashëguar’ atë, rënë fushësë, (edhe) të mos dihetë se cili e ka vrarë, 2 atëherë të dalënë pleqt’ e tu, e gjukatësit’ e tu, e të masënë qytetetë rreth e rrotullë të vrarit, 3 edhe nga ay qytet që të jetë më afërë të vrarit, pleqt’ e atij qyteti të marrënë një mushqerë, që të mos jetë vënë ndë punë, as të mos ketë hequrë sgjedhë, 4 edhe pleqt’ e atij qyteti të sbresënë mushqerrënë ndë një të çarë guri të ashpërë, që as nukë laronetë, as nukë mbilletë, edhe atie ndë të çarët të gurit t’i presënë qafënë mushqerrësë.
5 Edhe të afronenë priftëritë, të bijt’ e Leviut (sepse ata sgjodhi Zoti Perëndia yt t’i shërbenjën’ atij, edhe të bekonjënë mb’ emërit të Zotit, edhe ç’do të ndarë e ç’do plagë të gjukonetë pas fialës’ atyre);
6 edhe pleqt’ e atij qyteti që është më afërë të vrarit, të lanjënë duartë mbi mushqerrën’ e therë ndë të çarët të gurit, 7 edhe të përgjegjen’ e të thonë: Duartë t’ona s’e kanë derdhë këtë gjak, as sytë t’anë s’e kanë parë; 8 bënu i përdëllyershim, o Zot, te Israili që shpërbleve, edhe mos hith gjak të pafal mbi gjëndëjene tënde Israilnë. 9 Edhe do t’u falet’ atyre gjaku. Kështu të heqsh nga mezi yt gjakun’ e pafal, kur të bëjsh atë që ësht’ e pëlqyerë ndër sy të Zotit.
10 Kur të dalç të lëftojsh me arëmiqt’ e tu, edhe Zoti Perëndia yt t’i apë ata ndër duart të tua, e të marrç robëra nga ata, 11 e të shohç ndër robërat ndonjë grua të bukurë, e të dëshërojsh për të marrë atë për grua, 12 t’e biesh atë ndë shtëpit tënde, e t’i rruajsh kryetë, e t’i preç thonjtë, 13 e t’i sveç rrobat’ e robërisë që ka mbi atë, e të rrijë ndë shtëpit tënde, e të klanjë t’anë e t’ëmënë një muaj të tërë, pastaj të hyjsh te ajo, e të jesh burri i asaj, edhe ajo të jetë gruaja jote. 14 Edhe ndë kodittë të mos të pëlqenjë, atëherë ta lirojsh atë të shkonjë, edhe të mos e sheç atë me argjënt, të mos e tregëtojsh atë, sepse e përunje.
15 Ndë pastë ndonjë dy gra, njërënë të dashurë e tietrënë të mërziturë, edhe e dashura edhe e mërzitura t’i kenë piellë atij djem, edhe diali i parë të jetë i së mërziturësë, 16 atëherë, atë ditë kur t’u ndanjë gjënë të bijet, s’munt të bënjë për dialë të parë të birrë e të së dashurësë, e të mos e vështronjë me sy të birrë e të së mërziturësë, që është dial’ i parë; 17 po ta dijë të birrë e të së mërziturësë për dialë të parë, edhe t’i apë atij dy piesa nga gjithë ç’i gjëndetë, sepse është kryet’ e fuqis’ atij, paralindëjetë janë të këtij.
18 Ndë pastë ndonjë (njeri) bir krye-trashë e të pabindudrë, që s’i dëgjon zërit t’et, a zërit s’ëmësë, edhe si ta mundojën’ atë, të mos u dëgjonjë atyre, 19 atëherë i ati e e ëma ta zënë, e ta nxierrënë te pleqt’ e qytetit atij, edhe ndë portët të vëndit atij, 20 e t’u thonë pleqet qytetit atij: Ky biri ynë është krye-trashë e i pabindurë, s’na dëgjon zënë: është hamës, e pianec, 21 edhe të gjithë njerëzit’ e qytetit ati t’i siellënë me gurë, e të vritetë. Edhe të heqsh të keqenë nga mezi yt, edhe gjith’ Israili do të dëgjonjë e do të frikësonetë.
22 Edhe ndë pastë bërë ndonjë njeri fal për të vrarë, edhe të dënohetë për vdekëje, e ta varç atë ndë drut, 23 të mos mbesë kurmi i atij gjithë natënë mbi drut, po ta këllaç atë ndë varr atë ditë, (sepse i vierri është mallëkuarë nga Perëndia), që të mos pëganjë dhenë tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt për trashëgim.
1 Ndë u gjëntë (ndonjë) i vrarë nd’ atë dhe që t’ep Zoti Perëndia yt për të trashëguar’ atë, rënë fushësë, (edhe) të mos dihetë se cili e ka vrarë, 2 atëherë të dalënë pleqt’ e tu, e gjukatësit’ e tu, e të masënë qytetetë rreth e rrotullë të vrarit, 3 edhe nga ay qytet që të jetë më afërë të vrarit, pleqt’ e atij qyteti të marrënë një mushqerë, që të mos jetë vënë ndë punë, as të mos ketë hequrë sgjedhë, 4 edhe pleqt’ e atij qyteti të sbresënë mushqerrënë ndë një të çarë guri të ashpërë, që as nukë laronetë, as nukë mbilletë, edhe atie ndë të çarët të gurit t’i presënë qafënë mushqerrësë.
5 Edhe të afronenë priftëritë, të bijt’ e Leviut (sepse ata sgjodhi Zoti Perëndia yt t’i shërbenjën’ atij, edhe të bekonjënë mb’ emërit të Zotit, edhe ç’do të ndarë e ç’do plagë të gjukonetë pas fialës’ atyre);
6 edhe pleqt’ e atij qyteti që është më afërë të vrarit, të lanjënë duartë mbi mushqerrën’ e therë ndë të çarët të gurit, 7 edhe të përgjegjen’ e të thonë: Duartë t’ona s’e kanë derdhë këtë gjak, as sytë t’anë s’e kanë parë; 8 bënu i përdëllyershim, o Zot, te Israili që shpërbleve, edhe mos hith gjak të pafal mbi gjëndëjene tënde Israilnë. 9 Edhe do t’u falet’ atyre gjaku. Kështu të heqsh nga mezi yt gjakun’ e pafal, kur të bëjsh atë që ësht’ e pëlqyerë ndër sy të Zotit.
10 Kur të dalç të lëftojsh me arëmiqt’ e tu, edhe Zoti Perëndia yt t’i apë ata ndër duart të tua, e të marrç robëra nga ata, 11 e të shohç ndër robërat ndonjë grua të bukurë, e të dëshërojsh për të marrë atë për grua, 12 t’e biesh atë ndë shtëpit tënde, e t’i rruajsh kryetë, e t’i preç thonjtë, 13 e t’i sveç rrobat’ e robërisë që ka mbi atë, e të rrijë ndë shtëpit tënde, e të klanjë t’anë e t’ëmënë një muaj të tërë, pastaj të hyjsh te ajo, e të jesh burri i asaj, edhe ajo të jetë gruaja jote. 14 Edhe ndë kodittë të mos të pëlqenjë, atëherë ta lirojsh atë të shkonjë, edhe të mos e sheç atë me argjënt, të mos e tregëtojsh atë, sepse e përunje.
15 Ndë pastë ndonjë dy gra, njërënë të dashurë e tietrënë të mërziturë, edhe e dashura edhe e mërzitura t’i kenë piellë atij djem, edhe diali i parë të jetë i së mërziturësë, 16 atëherë, atë ditë kur t’u ndanjë gjënë të bijet, s’munt të bënjë për dialë të parë të birrë e të së dashurësë, e të mos e vështronjë me sy të birrë e të së mërziturësë, që është dial’ i parë; 17 po ta dijë të birrë e të së mërziturësë për dialë të parë, edhe t’i apë atij dy piesa nga gjithë ç’i gjëndetë, sepse është kryet’ e fuqis’ atij, paralindëjetë janë të këtij.
18 Ndë pastë ndonjë (njeri) bir krye-trashë e të pabindudrë, që s’i dëgjon zërit t’et, a zërit s’ëmësë, edhe si ta mundojën’ atë, të mos u dëgjonjë atyre, 19 atëherë i ati e e ëma ta zënë, e ta nxierrënë te pleqt’ e qytetit atij, edhe ndë portët të vëndit atij, 20 e t’u thonë pleqet qytetit atij: Ky biri ynë është krye-trashë e i pabindurë, s’na dëgjon zënë: është hamës, e pianec, 21 edhe të gjithë njerëzit’ e qytetit ati t’i siellënë me gurë, e të vritetë. Edhe të heqsh të keqenë nga mezi yt, edhe gjith’ Israili do të dëgjonjë e do të frikësonetë.
22 Edhe ndë pastë bërë ndonjë njeri fal për të vrarë, edhe të dënohetë për vdekëje, e ta varç atë ndë drut, 23 të mos mbesë kurmi i atij gjithë natënë mbi drut, po ta këllaç atë ndë varr atë ditë, (sepse i vierri është mallëkuarë nga Perëndia), që të mos pëganjë dhenë tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt për trashëgim.