1 Atëherë u kthyem, e bëm udhë ndë shkretëtirët ndëpër udhët të Detit Kuq, sikundrë më foli Zoti; edhe silleshim përqark malit Seir shumë dit. 2 Edhe Zoti më foli, e më tha: 3 U sualltë mjaft përqark këtij mali, kthehi nga an’ e borësë, edhe urdhëro gjëndëjenë e i thuaj: 4 Do të shkoni ndëpër sinoret të vëllezëret tuaj të bijet Isafit, që rrinë ndë Seir: edhe do t’u kenë frikë; 5 edhe mbani vesh mirë: mos luftoni bashkë me ata: sepse s’u kam për të dhënë juve nga dheu i atyre as sa shkel sholla e këmbësë, sepse ja kam dhënë Isafit malin’ e Seirit për trashëgim. 6 Do të blini të ngrëna nga ata me argjënt, që të hani, po edhe ujë do të blini nga ata me argjënt, që të pini, 7 sepse Zoti Perëndia yt bekoi gjithë punët’ e duaret tua, njeh udhënë tënde ndëpër këtë shkretëtirë të madhe; këta dyzet viet Zoti Perëndia yt ish bashkë me ty, nukë t’u shter gjë.
8 Edhe si shkuam ndëpër vëllezërit t’anë ndër të bijt’ e Isafit, që rrininë ndë Seir, ndëpër udhët të fushësë nga Ellathi, e nga Ezion-gaberi, u kthyem, e shkuam ndëpër udhët të shkretëtirësë Moabit. 9 Edhe Zoti më tha: Mos nga Moabitëtë, as mos bën luftë bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i atyre për trashëgim, sepse ja kam dhënë Arinë të bijet Llotit për trashëgim; 10 (edhe më përpara rrininë nd’ atë Emimëtë, gjëndëje e madhe edhe e shumë, edhe e gjatë ndë shtat posi Anaqimëtë, 11 që njiheshin’ edhe ata gjigantë, posi Anaqimëtë, po Moabitët’ i kluanin’ Emimë. 12 Edhe ndë Seir rrininë Horimëtë më përpara, po të bijt’ e Isafit i trashëguan’ ata, edhe i shuanë përpara sysh atyre, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre, sikundrë bëri Israili ndë dhet të trashëgimit tij që ua dha Zoti). 13 U ngrittë pra, edhe kapërcyetë përruan’ e Zeredit. Edhe kapërcyem përruan’ e Zeredit.
14 Edhe dit, që bëm udhë nga Kadesh-barni, gjersa kapërcyem përruan’ e Zeredit, ishinë tri-dhiet’ e tetë viet, gjersa u shua gjithë brezi i burravet luftëtarë nga mezi i ushtërisë, sikundrë u përbetua atyre Zoti. 15 Po dor’ e Zotit ish mbi ata, për të prishur’ ata nga mezi i ushtërisë, gjersa s’mbetnë më.
16 Edhe passi s’mbetnë më gjithë burratë luftëtarë, tuke vdekurë nga mezi i gjëndëjesë, 17 Zoti më foli, e më tha: 18 Ti do të kapëtonjç sot Arinë, sinorin’ e Moabit, edhe do t’afronesh kundrej të bijet Ammonit; 19 mos i nga ata, as mos lëftonjç bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i të bijet Ammonit për trashëgim, se ua dhash’ atë të bijet Llotit për trashëgim, 20 (po ay vënt njihej i Gjigantëvet, Gjigantë rrinin’ atie përpara, edhe Ammonitët’ i kluanin’ ata Zammzumimë: 21 gjëndëj’ e madhe, edhe e shumë, edhe e gjatë (ndë shtat), posi Anaqimëtë; po Zoti i prishi ata përpara sysh atyre, edhe ata i trashëguanë, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre; 22 sikundrë ua bëri të bijet Isafit që (rrininë) ndë Seir, kur prishi Horimëtë përpara sysh atyre, edhe i trashëguan’ ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre gjer mbë këtë ditë. 23 Edhe Avimëtë që rrininë ndër fshatra gjer ndë Gazë, Kaftorimëtë, që duallë nga Kaftori; i prishnë ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre.)
24 Ngrihi, e ikni, e kapërceni lumin’ e Arnonit; na tek ta dhashë ndë dorë Sihon Amoritnë, mbëretin’ e Heshbonit, edhe dhen’ e atij; zërë ta pushtonjç, edhe lëfto bashkë me atë. 25 Sot do të zë t’u shtie dridhëjenë tënde e frikënë tënde kombavet që janë ndënë gjithë qiellnë, të cilëtë kur të dëgjonjën’ emërinë tënt, do të dridhenë, e do të bienë ndë shtrëngatë për punët tënde.
26 Edhe dërgova të lajmë nga shkretëtira e Qedemothit te Sihoni, mbëreti i Heshbonit, me fialë të paqshime, tuke thënë: 27 Le të shkonj ndëpër dhet t’at, kam për të shkuarë dërejt’ udhësë, nukë do të prirem mbë të diathtë a mbë të mëngjërë; 28 ke për të më shiturë të ngrëna për të ngrënë me argjënt, edhe ke për të më dhënë ujë për të pirë me argjënt; vetëmë kam për të shkuarë me këmbët’ e mia, 29 (sikundrë ma bënë të bijt’ e Isafit që rrinë ndë Seir, edhe Moabitëtë që rrinë ndë Ar,) gjersa të kapërcenj Jordhaninë, nd’ atë dhe që na ep Zoti Perëndia ynë.
30 Edhe Sihoni mbëreti i Heshbonit nukë desh të shkonim ndëpër dhet t’atij, sepse Zoti Perëndia yt i ashpëroi frymënë, edhe i nguroi zemërënë, që ta epte ndë duart të tua, posi këtë ditë.
31 Edhe Zoti më tha: Na tek zura të ap ndë dorë Sihonë edhe dhen’ e atij përpara teje, zërë të pushtojsh, që të trashëgojsh dhen’ e atij.
32 Atëherë na duall përpara Sihoni, ay edhe gjithë gjëndëj’ e atij, për të lëftuarë ndë Jahas. 33 Edhe Zoti Perëndia ynë na e dha ndë dorë atë përpara nesh, edhe vram atë edhe të bijt’ e atij, edhe gjithë gjëndëjen’ e atij.
34 Edhe pushtuam gjithë qytetet’ e atij atë kohë, edhe prishëm ç’do qytet, burrat’ e grat’ e djemtë, nukë lëm të mbesë asgjë. 35 Vetëmë bagëtitë plaçkitëm për vetëhenë t’onë, edhe plaçkat’ e qytetevet që pushtuam. 36 Që nga Aroeri, ndaj buzën’ e lumit Arnonit, edhe që nga qyteti ndaj luminë, edhe gjer ndë Gilead, nukë qe i zoti ndonjë qytet të na qëndronte: Zoti Perëndia ynë na i dha ndë dorë ato të gjitha përpara nesh. 37 Vetëmë ndë dhet të bijet Ammonit nuk’ u afrove, as ndëpër vëndet të lumit Javokut, as (ndëpër) qytetet të malësisë, as (mbë) ndonjë tietërë vënt, që nukë na la Zoti Perëndia ynë.
1 Atëherë u kthyem, e bëm udhë ndë shkretëtirët ndëpër udhët të Detit Kuq, sikundrë më foli Zoti; edhe silleshim përqark malit Seir shumë dit. 2 Edhe Zoti më foli, e më tha: 3 U sualltë mjaft përqark këtij mali, kthehi nga an’ e borësë, edhe urdhëro gjëndëjenë e i thuaj: 4 Do të shkoni ndëpër sinoret të vëllezëret tuaj të bijet Isafit, që rrinë ndë Seir: edhe do t’u kenë frikë; 5 edhe mbani vesh mirë: mos luftoni bashkë me ata: sepse s’u kam për të dhënë juve nga dheu i atyre as sa shkel sholla e këmbësë, sepse ja kam dhënë Isafit malin’ e Seirit për trashëgim. 6 Do të blini të ngrëna nga ata me argjënt, që të hani, po edhe ujë do të blini nga ata me argjënt, që të pini, 7 sepse Zoti Perëndia yt bekoi gjithë punët’ e duaret tua, njeh udhënë tënde ndëpër këtë shkretëtirë të madhe; këta dyzet viet Zoti Perëndia yt ish bashkë me ty, nukë t’u shter gjë.
8 Edhe si shkuam ndëpër vëllezërit t’anë ndër të bijt’ e Isafit, që rrininë ndë Seir, ndëpër udhët të fushësë nga Ellathi, e nga Ezion-gaberi, u kthyem, e shkuam ndëpër udhët të shkretëtirësë Moabit. 9 Edhe Zoti më tha: Mos nga Moabitëtë, as mos bën luftë bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i atyre për trashëgim, sepse ja kam dhënë Arinë të bijet Llotit për trashëgim; 10 (edhe më përpara rrininë nd’ atë Emimëtë, gjëndëje e madhe edhe e shumë, edhe e gjatë ndë shtat posi Anaqimëtë, 11 që njiheshin’ edhe ata gjigantë, posi Anaqimëtë, po Moabitët’ i kluanin’ Emimë. 12 Edhe ndë Seir rrininë Horimëtë më përpara, po të bijt’ e Isafit i trashëguan’ ata, edhe i shuanë përpara sysh atyre, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre, sikundrë bëri Israili ndë dhet të trashëgimit tij që ua dha Zoti). 13 U ngrittë pra, edhe kapërcyetë përruan’ e Zeredit. Edhe kapërcyem përruan’ e Zeredit.
14 Edhe dit, që bëm udhë nga Kadesh-barni, gjersa kapërcyem përruan’ e Zeredit, ishinë tri-dhiet’ e tetë viet, gjersa u shua gjithë brezi i burravet luftëtarë nga mezi i ushtërisë, sikundrë u përbetua atyre Zoti. 15 Po dor’ e Zotit ish mbi ata, për të prishur’ ata nga mezi i ushtërisë, gjersa s’mbetnë më.
16 Edhe passi s’mbetnë më gjithë burratë luftëtarë, tuke vdekurë nga mezi i gjëndëjesë, 17 Zoti më foli, e më tha: 18 Ti do të kapëtonjç sot Arinë, sinorin’ e Moabit, edhe do t’afronesh kundrej të bijet Ammonit; 19 mos i nga ata, as mos lëftonjç bashkë me ata, sepse s’të kam për të dhënë nga dheu i të bijet Ammonit për trashëgim, se ua dhash’ atë të bijet Llotit për trashëgim, 20 (po ay vënt njihej i Gjigantëvet, Gjigantë rrinin’ atie përpara, edhe Ammonitët’ i kluanin’ ata Zammzumimë: 21 gjëndëj’ e madhe, edhe e shumë, edhe e gjatë (ndë shtat), posi Anaqimëtë; po Zoti i prishi ata përpara sysh atyre, edhe ata i trashëguanë, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre; 22 sikundrë ua bëri të bijet Isafit që (rrininë) ndë Seir, kur prishi Horimëtë përpara sysh atyre, edhe i trashëguan’ ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre gjer mbë këtë ditë. 23 Edhe Avimëtë që rrininë ndër fshatra gjer ndë Gazë, Kaftorimëtë, që duallë nga Kaftori; i prishnë ata, edhe ndenjnë ndë vënt t’atyre.)
24 Ngrihi, e ikni, e kapërceni lumin’ e Arnonit; na tek ta dhashë ndë dorë Sihon Amoritnë, mbëretin’ e Heshbonit, edhe dhen’ e atij; zërë ta pushtonjç, edhe lëfto bashkë me atë. 25 Sot do të zë t’u shtie dridhëjenë tënde e frikënë tënde kombavet që janë ndënë gjithë qiellnë, të cilëtë kur të dëgjonjën’ emërinë tënt, do të dridhenë, e do të bienë ndë shtrëngatë për punët tënde.
26 Edhe dërgova të lajmë nga shkretëtira e Qedemothit te Sihoni, mbëreti i Heshbonit, me fialë të paqshime, tuke thënë: 27 Le të shkonj ndëpër dhet t’at, kam për të shkuarë dërejt’ udhësë, nukë do të prirem mbë të diathtë a mbë të mëngjërë; 28 ke për të më shiturë të ngrëna për të ngrënë me argjënt, edhe ke për të më dhënë ujë për të pirë me argjënt; vetëmë kam për të shkuarë me këmbët’ e mia, 29 (sikundrë ma bënë të bijt’ e Isafit që rrinë ndë Seir, edhe Moabitëtë që rrinë ndë Ar,) gjersa të kapërcenj Jordhaninë, nd’ atë dhe që na ep Zoti Perëndia ynë.
30 Edhe Sihoni mbëreti i Heshbonit nukë desh të shkonim ndëpër dhet t’atij, sepse Zoti Perëndia yt i ashpëroi frymënë, edhe i nguroi zemërënë, që ta epte ndë duart të tua, posi këtë ditë.
31 Edhe Zoti më tha: Na tek zura të ap ndë dorë Sihonë edhe dhen’ e atij përpara teje, zërë të pushtojsh, që të trashëgojsh dhen’ e atij.
32 Atëherë na duall përpara Sihoni, ay edhe gjithë gjëndëj’ e atij, për të lëftuarë ndë Jahas. 33 Edhe Zoti Perëndia ynë na e dha ndë dorë atë përpara nesh, edhe vram atë edhe të bijt’ e atij, edhe gjithë gjëndëjen’ e atij.
34 Edhe pushtuam gjithë qytetet’ e atij atë kohë, edhe prishëm ç’do qytet, burrat’ e grat’ e djemtë, nukë lëm të mbesë asgjë. 35 Vetëmë bagëtitë plaçkitëm për vetëhenë t’onë, edhe plaçkat’ e qytetevet që pushtuam. 36 Që nga Aroeri, ndaj buzën’ e lumit Arnonit, edhe që nga qyteti ndaj luminë, edhe gjer ndë Gilead, nukë qe i zoti ndonjë qytet të na qëndronte: Zoti Perëndia ynë na i dha ndë dorë ato të gjitha përpara nesh. 37 Vetëmë ndë dhet të bijet Ammonit nuk’ u afrove, as ndëpër vëndet të lumit Javokut, as (ndëpër) qytetet të malësisë, as (mbë) ndonjë tietërë vënt, që nukë na la Zoti Perëndia ynë.