1 Nd’ atë kohë Zoti më tha: Gëdhënt për vetëhenë tënde dy rrasa të gurta posi të paratë, edhe ngjitu tek unë ndë malt, edhe bën për vetëhenë tënde një arkë të drujtë. 2 Edhe unë do të shkruanj mbi rrasat ato fialëtë që ishinë ndër rrasat të para, që theve, edhe të vësh ato nd’ arkët.
3 Edhe bëra një arkë prej druje shittimi, edhe gëdhënda dy rrasa të gurta posi të paratë, edhe u ngjita ndë malt tuke mbajturë të dy rrasatë ndër duart të mia. 4 Edhe shkroi mbi rrasat, pas shkronjësë parë, të dhietë fialëtë, që u foli juve Zoti ndë malt, nga mezi i zjarrit, ndë ditët të përmbëledhëjesë; edhe Zoti m’i dha ato. 5 Edhe u kthyesh’ e u ula nga mali, edhe vura rrasatë nd’ arkët që bëra, edhe jan’ atie, sikundrë më urdhëroi Zoti.
6 Edhe të bijt’ e Israilit u ngritnë nga Beeroth-bene-jakani ndë Mosera. Atie vdiq Aaroni, edhe atie u kall ndë verr, edhe priftëroi Eleazari i biri ndë vënt t’atij. 7 Së andejmi u ngritmë ndë Gudgodah, edhe nga Gudgodahu ndë Jotbath, ndë dhet të lumravet ujëravet.
8 Nd’ atë kohë Zoti ndau farën’ e Leviut, që të barte arkën’ e dhiatësë Zotit, të rrinte përpara Zotit për të shërbyer’ atij, edhe të bekonte mb’ emërit t’atij, gjer mbë këtë ditë. 9 Përandaj Levitëtë s’ kanë piesë a trashëgim ndër të vëllezërit, Zoti është trashëgimi i atyre, sikundrë Zoti Perëndia yt u zotua atyre.
10 Edhe unë ndenja ndë malt, posi përpara, dyzet dit e dyzet net, edhe Zoti më dëgjoi edhe këtë herë, edhe Zoti nukë deshi të të shuante. 11 Edhe Zoti më tha: Ngreu, e shko udhësë përpara gjëndëjesë, që të hynjën’ e të trashëgonjën’ atë dhenë që u u përbetuash’ atëret t’ua ap.
12 Edhe tashi, o Israil, ç’kërkon Zoti Perëndia yt prej teje, veçe se t’i kesh frikë Zotit Perëndisë tënt, të eçënjç ndër gjith’ udhët t’atij, të duash atë, edhe të luç Zonë Perëndinë tënt me gjithë zëmërënë tënde, 13 edhe me gjithë shpirtinë tënt, të ruajsh porosit’ e Zotit, edhe urdhërimet’ e atij që po të urdhëronj unë sot për të mirënë tënde? 14 Na (tek janë) të Zotit Perëndisë tënt qielli, edhe qielli i qiejevet, dheu, edhe gjithë ç’ janë nd’ atë. 15 Po Zoti sgjodhi atërit’ e tu, për të dashur’ ata, edhe sgjodhi farën’ e atyreve pas atyreve, juve më tepërë se gjithë gjëndëjetë, sikundrë (është) këtë ditë.
16 Rreth-pritni pra lafshën’ e zëmërësë s’uaj, edhe mos ashpëroni më qafënë tuaj. 17 Sepse Zoti Perëndia yt është Perëndia i perëndivet, edhe Zoti i zotërivet, Perëndi i math, i fortë, edhe i frikëshim, që nukë vështron ndër sy as nukë merr dhuratë. 18 Që i bën gjyqinë të varfërit edhe së vesë, edhe do të huajinë, e i ep të ngrënë e të veshura. 19 Doni pra të huajinë, sepse ju keni qënë të huajë ndë dhet të Egjyftërisë.
20 T’i kesh frikë Zotit Perëndisë tënt, atë të luç edhe të jesh ngjiturë pas atij, edhe të përbetonesh mb’ emërit t’ atij. 21 Ay është mburrimi yt, ay është Perëndia yt, i cili bëri për ty këto (punë) të mëdha e të frikëshime, që panë syt’ e tu. 22 Atërit’ e tu sbritnë nd’ Egjyftëri me shtatë-dhietë shpirtë, edhe tashi Zoti Perëndia yt të bëri posi yjet’ e qiellit ndë shumicë.