Kapitulli II
1 Na tue lanë gjithë diekeqii, e gjithë të ngënjyem, e gjithë zmiir të keq e gjithë lakëmii e gjithë të kujtuom për të keq, 2 e porsi djelm tash të lenë dëshëroni klomështitë me ushqyem shpirtinë paa ndonjë të ngënjyem, përse ju pr’ata të rritii, 3 e ju tue klenë të dërejtë, Zotynë anshtë i përmishëriershim . 4 E ju tue iu affëruom, ai tue klenë guur i gjallë, n’nierëzishit për të vërtetë provuom , e n’Sinëzot i zgjedhunë për ndeer, 5 e ju porsi gurë ini fabrikuom, shtëpii e shpirtit, priftënii e shenjtuome, me prezentuom ostia të shpirtit, ndë e pëlqyem të Tinëzot, për Jezu Krishtnë. 6 Qi edhe ndë e Shkruomit gjindetë: Hinje se u vee ndë Siont gurë, ai me klenë për të vutë ndë e parët kantuo, e i zgjedhunë e i paaçmuom; ai qi të besonjë mbë te, mos jetë trembunë. 7 E juve anshtë ndeer, ju qi besoni; e atyne qi nukë besonjënë, guri qi punëtorëtë provuonë , ai zu me klenë krye ndë kantont, 8 e “gur me klenë nvratë e gur n’shkandulli”, atyne qi ta lëkondnjënë me fjalë, e atyne qi mbë te nukë besonjënë, qi klenë vum ndë te. 9 E ju fara e zgjedhunë, priftënii e dërejtë , gjind shenjte, popullë i ngadhënjimit, përse ju të predikoni vertutetë e tij, qi u grishi n’s’errëtashit ndë e paaçmuomet dritë të tij; 10 qi ju ndë e shkuom nukë ishnjitë popullë i Tinëzot, as mishërierja me juu s’kish me baam; e tash u batë populli i Tinëzot e patë mishërierë e tij.
11 Të dashunë, u lus, porsi t’ardhunë të mbahii n’dëshireshit së korpit, qi lëftonjnë kondra shpirtit; 12 e të shkuomitë taj të jetë të dëlirë e onesto ndër gjindt, përse nd’ato kafshë qi n’jush flasënë porsi n’baakëqishit, tue u paam ato vepëra të mira, të përlëvdonjënë lavdinë e madh të Tinëzot n’ditet qi të vinjë me na vizituom. 13 E prashtu bani t’ini përvutë t’silltdo dorë n’nierëzie të jetë, për ndeer të Tinëzot, regj të jetë o maa i madh, 14 o vum mbë kambë n’Zoti porsi n’ishnë n’Sinëzot dërguom; e Zotynë anshtë ai qi të banjë vendetë kondra baakëqivet e lavd i përlëvduom i baamirëvet; 15 përse kështu anshtë vollundetja e Tinëzot, ju tue bam mirë të mbërshelni gojënë nierëzet këmbyemë, atyne qi s’kanë urtë ndë vetëhenë, 16 përse si ini të liberuom, e jo porsi ata qi kanë mbëluom libertatnë me diekeqia , ma porsi shërbëtorë të Tinëzot. 17 Gjithëkana nderini, duoni fratijetë, druoni Tenëzonë, nderi regjnë.
18 Shërbëtorëtë të jenë përherë përvutë zotënivet, jo se atyne qi janë të mirë e të përvutë, por edhe atyne qi janë fort t’egrë. 19 Përse kyy anshtë hiri ndaj Tenëzonë.
21 Krishti pësoi për nee, neve tue na lanë ekzempio , përse ju të ndiqëni të bametë e tij; 22 e ai kurrajtë kat nukë bani, as të ngënjyem nuk u gjet ndë gojë të tij; ai tue klenë mallëkuom nukë mallëkon, ai tue pësuom nukë menacon, por e trou vendetënë atij qi gjukon për të dërejtë; 24 e ai barti katetë tonë mbë korpt të tij prmbii kryqt, përse tue vdekunë për katet, të gjellijmë për të dërejtë, qi na për mundimet të tij jemi shëndoshunë. 25 Përse ishnjim porsi dhentë e bdjera, e tash u kthyem barit e tek ai qi do shpirtënatë tonë.
1 deponentes igitur omnem malitiam et omnem dolum
et simulationes et invidias et omnes detractiones
2 sicut modo geniti infantes
rationale
sine dolo lac concupiscite
ut in eo crescatis in salutem
3 si gustastis
quoniam dulcis Dominus
4 ad quem accedentes lapidem vivum
ab hominibus quidem reprobatum
a Deo autem electum honorificatum
5 et ipsi tamquam lapides vivi superaedificamini
domus spiritalis sacerdotium sanctum
offerre spiritales hostias acceptabiles Deo per Iesum Christum
6 propter quod continet in scriptura
ecce pono in Sion lapidem summum angularem electum pretiosum
et qui crediderit in eo non confundetur
7 vobis igitur honor credentibus
non credentibus autem lapis quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
8 et lapis offensionis et petra scandali
qui offendunt verbo
nec credunt in quod et positi sunt
9 vos autem genus electum regale sacerdotium gens sancta
populus adquisitionis ut virtutes adnuntietis eius
qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum
10 qui aliquando non populus nunc autem populus Dei
qui non consecuti misericordiam
nunc autem misericordiam consecuti
11 carissimi obsecro tamquam advenas et peregrinos
abstinere vos a carnalibus desideriis quae militant adversus animam
12 conversationem vestram inter gentes habentes bonam
ut in eo quod detractant de vobis
tamquam de malefactoribus
ex bonis operibus considerantes
glorificent Deum in die visitationis
13 subiecti estote omni humanae creaturae
propter Dominum
sive regi quasi praecellenti
14 sive ducibus tamquam ab eo missis
ad vindictam malefactorum laudem vero bonorum
15 quia sic est voluntas Dei
ut benefacientes obmutescere faciatis inprudentium hominum ignorantiam
16 quasi liberi et non quasi velamen habentes malitiae libertatem
sed sicut servi Dei
17 omnes honorate fraternitatem diligite
Deum timete regem honorificate
18 servi subditi in omni timore dominis
non tantum bonis et modestis sed etiam discolis
19 haec est enim gratia
si propter conscientiam Dei sustinet quis
tristitias
patiens iniuste
20 quae enim gloria est si peccantes et colaphizati suffertis
sed si benefacientes et patientes sustinetis
haec est gratia apud Deum
21 in hoc enim vocati estis
quia et Christus passus est pro vobis
vobis relinquens exemplum ut sequamini vestigia
eius
22 qui peccatum non fecit
nec inventus est dolus in ore ipsius
23 qui cum malediceretur non maledicebat
cum pateretur non comminabatur
tradebat autem iudicanti se iniuste
24 qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum
ut peccatis mortui iustitiae viveremus
cuius livore sanati estis
25 eratis enim sicut oves errantes
sed conversi estis nunc ad pastorem
et episcopum animarum vestrarum