Kapitulli IV
1 E prashtu tue pasunë Krishti pësuom për nee ndë misht, armatissi ju, tue kujtuom ndë e kujtuom n’kësi ekzempi; përse ai qi mundon mishtë, ai mbahetë me mos u përkatënuom. 2 … maa mos gjellinjë kush ashtu porsi anshtë dëshiri i nierëzet, por si anshtë vollundetja e Tinëzot.
7 … bani t’ini të ditim, e bdini ndë oratë. 8 E kini karitat ndër vetëhenë përmbii gjithë kafshët, përse karitati mbëlon katetë e shuma; 9 përzini mbë stan njani tjetërinë paa të murmuruom; 10 porsi i sillidota qish duoj për te t’ish, ashtu ia banjë shoqit, ndë hiir, porsi n’Sinëzot t’anshtë dhanë. 11 E në flet kush, flassë fjalë të Tinëzot; e në shërben kush, të shërbenjë si për vertut qi n’Sinzot i anshtë dhanë, përse Zotynë të jetë përlëvduom ndë gjithë kafshët për tenë Zonë Jezu Krishtnë Zotnë tanë .