Kapitulli IV
1 E përkaqë, vëllazënitë e mij e të dashunë e të dëshëruom, gazëmendi e kunora eme, e ashtu itëni m’Tenëzonë, të dashunë! 2 U lus, Eukodia e Sintiko , e ata të jenë bashkë me Tenëzonë. 3 Edhe tyy, sinçero shoqi em , të lus, ndimo atyne qi lëftonjënë me predikuom Ungjillë me muo, e bashkë me Klemendnë e gjithë ndimëtarëtë e mij, qi emënitë e tyne anshtë shkruom ndë letërët të gjellëssë glatë . 4 Gëzonii përherë m’Tenëzonë; edhe u u thom, ju të gëzonii. 5 Kloftë ditunë t’eccunitë e mirë tajtë gjithë nierëzet; Zotynë anshtë afërë. 6 Mos soliçitoni për ndonjë kafshë të këtij shekulli; por ndë gjithë oratë e të lutunë bani qi me vepërat të hirit të jenë ditunë të lipunatë tuoj ndaj Tenëzonë. 7 E paqja e Tinëzot, qi avancon o qi mundën gjithë mende, ruojtëtë zemëratë tuoj e të ditunitë tuoj, m’Krishtnë Zotnë tanë.