Kapitulli IV
1 U qi jam ndë burg për Tenëzonë , u lus ju t’eccëni me arësye ndë e grishunit, porsi ini grishunë, 2 me gjithë të përvutë, porsi të butë, e me të shufryem, tue bartunë njani tjetërinë për karitat, 3 tue studiuom ju me mbajtunë një gjellë n’shpirti n’së nlidhunit së paqit; 4 e bani t’ini një korp e një shpirt, porsi ju ini grishunë ndë një shpënessë n’së grishunit sij; 5 një Zot, një fee, një bagm; 6 një Tenëzonë, Ati i gjithëve, qi anshtë përmbii gjithë nee, e për gjithë e ndë gjithë nee .
7 Gjithëkuj n’jush anshtë dhanë hiri porsi anshtë të dhanëtë e dhunëtijessë Krishtit. 8 E përkaqë thotë të Shkruomitë : Krishti tue votë mbë qiellt, i shpuu me vetëhenë gjithë ata qi qysh moti ishnë klenë ndë purgatuort zanë, e dha hirë nierëzet. 9 E të votëtë e tij mbë qiellt, tjetërë nukë anshtë me u thanë maasse ai mpari u dorgj mbë të unjëtat të dheut . 10 E ai qi u dorgj, ai vetë hipi përmbii gjithë qiellt, përse t’ishnë mbaruom gjithë kafsshëtë. 11 Ai për të vërtetë dha zhdo vetëve me profetixuom, e tjerëvet me klenë apostoj , e zhdo tjerëve me klenë vangjelista, e tjerëvet me klenë të parëtë e klishëvet e doktorë, 12 ata me vepëruom mbë vend të shenjtet, ata me vepëruom gjithë shërbëtyrë të klishëvet e të promendunitë e Jezu Krishtit , 13 djerie na të ishnjim gjithë mbë një fee e na me u njohunë si janë bijtë e Tinëzot , na tue klenë ndë nierii maasse i mirë, ndë e shumuom të jetëssë Krishtit.
23 Përtërihii n’shpirtit së mendsë saj 24 e nvishii ndë nieriit të rii, qi anshtë nkriuom n’vollundedjet së Tinëzot e ndë e dërejtët e ndë shenjtëniit të së vërtetëssë.
25 E ju tue qitunë mbanë të shtrembënënë, flitëni për të dërejtë gjithëkush fqinjëssë vet, përse na të jemi dej njani ndë tjetërit. 26 Mënihii e mos biri ndë kat; e dielli mos rrie, ju tue mbajtunë mëninë, 27 mos bani vend Dreqit. 28 Ai qi vidh, maa mos vjedhë, por ai të fëdigetë tue punuom me duort të tij ta qish për të mirë anshtë, përse ai të mundnjë me baam pjessë atij qi i kaa nevojë.
1 U lutem juve pra un’ i lidhuri mbë Zotinë të ecëni sikundrë se vëjen mb’ atë të thirrurit që u thërritët,
2 Me çdo urtësi e butësirë, me zenërë të gjerë, tuke duruarë njëri tiatrinë me dashuri,
3 Tuke nxituarë të ruani të bashkuarët’ e Frymësë me anë të lidhëjesë paqtimit.
4 Një trup e një Frymë, sikundrë edhe u thërritët me një shpëresë të thërriturit tuaj;
5 Një Zot, një besë, një pagëzim:
6 Një Perëndi edhe Ati i të gjithëve, që është mbi të gjitha, edhe për të gjitha, edhe ndër gjithë ju.
7 Edhe gjithësecilit prej nesh iu dha hiri pas masësë dhurëtisë Krishtit.
8 Përandaj thotë: “Si hipi lart, skllavosi skllavërinë, edhe u dha të dhëna njerëzet”.
9 Edhe se: “ay hipi”, ç’është, veç se edhe sbriti më përpara mbë më të poshtërat anët’ e dheut?
10 Ay që sbriti, ay vetë ësht’ edhe që hipi përsipër gjithë qjejevet, që të mbushnjë të gjitha.
11 Edhe ca i bëri apostoj, e ca profitërë, e ca ungjillëzorë, e ca barij e mësonjësa, P
12 Që të bënenë gati shënjtorëtë, për punën’ e shërbesësë, për ndërtesën’ e trupit Krishtit;
13 Gjersa të gjithë t’i arrijmë të bashkuarësë besësë, edhe së njohurësë të Birit Perëndisë, ndë burr të plotë, ndë masë të moshësë të mbushurësë Krishtit;
14 Që të mos jemi më foshnje marrë prej valësh detit, e prurë këtu e atie prej çdo ere të mësimit, prej gënjeshtrësë njerëzet, prej dinakërisë për të gjetur’ udhë kobimit,
15 Po tuke folurë të vërtetënë me dashuri, të rritemi tek ay mbë të gjitha, i cili është kryetë, do me thënë Krishti;
16 Prej ati gjithë trupi përmbëledhurë bashkë e lidhurë bashkë me çdo të pushtuarë të atyre copavet që punonjënë bashkë, pas vepërimit me masë të gjithësecilës’ anë, bën të rriturit’ e trupit për të ndërtuarët’ e ti me dashuri.
17 Them pra këtë, edhe martiris mbë Zotinë, të mos ecëni më, sikundrë ecënjënë kombet’ e tierë, ndë kotësirët të mëndëjesë tyre,
18 Errësuarë nga mëndëja, e larguarë veç nga jeta e Perëndisë, për të padituritë që është ndër ata, për ashpërimnë e zemërësë tyre;
19 Të cilëtë sepse nukë ndiejënë vetëhenë, dhanë vetëhen’ e tyre ndë ndyrësi, që të punonjënë çdo fulliqëri me lakëmim.
20 Po ju nukë keni nxënë kështu Krishtinë,
21 Ndë qoftë se e keni dëgjuar’ atë edhe jeni mësuarë mb’atë, sikundrë ësht’ e vërteta mbë Jisunë;
22 Të lini mbënjanë njerin’ e vietërë që prishetë pas dëshërimesh kobimit, sikundrë rronitë përpara;
23 Edhe të përtërihi ndë frymët të mëndëjesë tuaj,
24 E të vishni njerin’ e ri, që është ndërtuarë pas Perëndisë me drejtëri e me shënjtërin’ e së vërtetësë.
25 Përandaj lini mënjanë gënjeshtrënë, “gjithësecili le të flasë të vërtetënë me të afërmin’ e ti”, sepse jemi copat e njëri tiatrit.
26 – “Zemërohi e mos fëjeni; le të mos perëndonjë dielli mbë zemërimt tuaj;
27 As mos i bëni vënt djallit.
28 – Ay që vieth, le të mos viedhë më, po më tepërë le të mundonetë tuke punuarë të mirënë me duart’ e tia , që të ketë t’i apë ati që ka nevojë.
29 – Çdo fial’e kalburë le të mos dalë prej gojësë suaj, po ajo që ësht’ e mirë për ndërtesën’ e nevojësë, që t’u apë hirë atyre që dëgjonjënë.
30 Edhe mos hidhëroni Frymën’ e Shënjtëruarë të Perëndisë, me të cilën’ u vulostë për ditën’ e shpërblimit.
31 Çdo pikëllim e mëri e zemëratë e të bërtiturë e vllasfimi, le të hiqetë prej jush bashkë me çdo të ligë;
32 Edhe bëhi njëri mbë tiatrinë të mirë, zemërë-dhëmburë, tuke ndëjerë njëri tiatrinë, sikundrë edhe Perëndia u ndëjeu juve me anë të Krishtit.