Kapitulli III
17 Vëllazënë, inimë ndjekësitë e mij, e kujtonii pr’ata qi ashtu eccnjënë, porsi ju kini nee për ezempio. 18 Përse shumë eccnjënë, qi shpesh u paçë thashunë, edhe tash tue klanë u juve thom, anëmiqtë e kryqsë Krishtit, 19 qi të sosunitë e tyne anshtë të dënuomitë, e zoti i tyne anshtë barkëtë e tyne; e lavdi i tyne anshtë të gjetunitë e ngënjyem qi u gjetnë ngënjyem, qi ata tjetërë kujdes nukë kanë mase kafshëvet dheut. 20 E të klenëtë tanë anshtë edhe mbë qiellt, qi edhe presmë Shelbuosinë tanë Jezu Krishtnë, 21 qi të na përtërinjë korpnë e t’përvutit tinë, përse të kthenjë si të klenë n’korpit së lavdit tij, porsi vepëratë e d’mujtunit qi munden me vum përndënë te me klenë gjithë kafshëtë.