1 Psalm i Asafit.
Sa i mirë është Perëndia për Izraelin,
për ata që e kanë zemrën të pastër!
2 E mua gati m'u morën këmbët,
për pak m'u ngatërruan hapat.
3 Lakmi i pata për mburravecët,
kur pashë mirëqenien e të paudhëve.
4 Nuk kanë dhimbje deri në vdekje ,
barkun e kanë tërë dhjamë.
5 Nuk vuajnë si vdekatarët e tjerë,
nuk mundohen si njerëzit e tjerë.
6 Krenaria stolis qafat e tyre,
dhuna i mbulon si petk.
7 U pëlcasin sytë prej dhjamit,
prej zemrave u burojnë dëshirime.
8 Përqeshin e flasin me ligësi,
nga lart kërcënojnë me shtypje.
9 E hapin gojën edhe kundër qiellit,
gjuha e tyre përshkon tokën.
10 Prandaj populli im kthehet drejt tyre
dhe pinë prej ujërave të tyre të shumtë.
11 «E si e ditka Perëndia», thonë,
«Nga e marrka vesh i Tejlarti?».
12 Ja, këta janë të paudhët!
Përherë të qetë, por grumbullojnë pasuri.
13 Më kot e kam mbajtur zemrën të pastër,
më kot i kam larë duart në pafajësi!
14 Tërë ditën kam pësuar fshikullima
e jam munduar deri në mëngjes.
15 Po të kisha thënë: «Do të flas si ata»,
do të kisha tradhtuar brezninë e bijve të tu.
16 U përpoqa ta kuptoj këtë,
por m'u errën sytë.
17 Vetëm kur hyra në shenjtëroren e Perëndisë,
vetëm atëherë e kuptova fundin e tyre.
18 Ja, i ke vendosur në vend të rrëshqitshëm,
i plandose në rrënim.
19 Si u shkatërruan kështu përnjëherë!
U sosën e morën fund me tmerr!
20 Si ëndrrën e atij që zgjohet, o Zot,
ashtu do ta përçmosh në agim pamjen e tyre.
21 Kur më hidhërohej zemra,
e veshkat më thernin,
22 isha i marrë e nuk kuptoja,
para teje isha si kafshë.
23 Por ja, unë jam gjithmonë me ty,
ti më mban dorën e djathtë.
24 Ti më udhëheq me këshillat e tua,
e pastaj do të më marrësh me lavdi.
25 Kë tjetër kam unë në qiell?
Veç teje, mbi tokë, s'dua tjetër.
26 Më janë ligështuar trupi e zemra,
por shkëmbi i zemrës sime dhe trashëgimia ime
është Perëndia në amshim.
27 Ja, ata që janë larg teje do të shfarosen,
ti i zhbin të gjithë ata që të tradhtojnë.
28 Por për mua është mirë të qëndroj pranë Perëndisë,
të kërkoj strehë te Zoti, Zoti im,
për t'i shpallur të gjitha veprat e tij.
1 intellectus Asaph
Ut quid Deus reppulisti in finem
iratus est furor tuus super oves pascuae tuae
2 memor esto congregationis tuae quam possedisti ab initio
redemisti virgam hereditatis tuae
mons Sion in quo habitasti in eo
3 leva manus tuas in superbias eorum in finem
quanta malignatus est inimicus in sancto
4 et gloriati sunt qui oderunt te in medio sollemnitatis tuae
posuerunt signa sua signa
5 et non cognoverunt
sicut in exitu super summum
quasi in silva lignorum securibus
6 exciderunt ianuas eius in id ipsum
in securi et ascia deiecerunt ÷eam:
7 incenderunt igni sanctuarium tuum
in terra polluerunt tabernaculum nominis tui
8 dixerunt in corde suo cognatio eorum simul
quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra
9 signa nostra non vidimus
iam non est propheta et nos non cognoscet amplius
10 usquequo Deus inproperabit inimicus
inritat adversarius nomen tuum in finem
11 ut quid avertis manum tuam
et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem
12 Deus autem rex noster ante saeculum
operatus est salutes in medio terrae
13 tu confirmasti in virtute tua mare
contribulasti capita draconum in aquis
14 tu confregisti capita draconis
dedisti eum escam populis Aethiopum
15 tu disrupisti fontem et torrentes
※tu siccasti fluvios Aetham:
16 tuus est dies et tua est nox tu fabricatus es auroram et solem
17 tu fecisti omnes terminos terrae
aestatem et ver tu plasmasti ea
18 memor esto huius inimicus inproperavit Dominum
et populus insipiens incitavit nomen tuum
19 ne tradas bestiis animam confitentem tibi
animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem
20 respice in testamentum tuum
quia repleti sunt qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum
21 ne avertatur humilis factus confusus
pauper et inops laudabunt nomen tuum
22 exsurge Deus iudica causam tuam
memor esto inproperiorum tuorum
eorum qui ab insipiente sunt tota die
23 ne obliviscaris voces inimicorum tuorum
superbia eorum qui te oderunt ascendit semper