Leviti dhe shemra e tij
1 Në atë kohë, kur nuk kishte ende mbret në Izrael, jetonte në një vend të largët në malësinë e Efraimit një levit. Ai kishte marrë një shemër nga Betlehemi i Judës. 2 Por ajo e la dhe u largua prej tij e u kthye në shtëpinë e të atit në Betlehem të Judës, ku qëndroi katër muaj. 3 Burri i saj mori me vete një shërbëtor e dy gomarë e shkoi tek ajo për ta bindur që të kthehej. Ajo e futi në shtëpi dhe i ati i saj u gëzua shumë kur pa djaloshin. 4 I vjehrri, i ati i vashës, e detyroi djaloshin të qëndronte tri ditë në shtëpinë e tij. Ata hëngrën, pinë dhe bujtën aty. 5 Ditën e katërt u ngritën herët në mëngjes dhe leviti po bëhej gati të nisej, por i ati i vashës i tha dhëndrit: «Ha një kafshatë bukë, që të marrësh fuqi, e pastaj nisu». 6 U ulën të dy dhe hëngrën e pinë. Atëherë i ati i vashës i tha dhëndrit: «Të lutem, rri edhe sonte, që të të kënaqet zemra». 7 Djaloshi donte të nisej, por i vjehrri ia mbushi mendjen të rrinte e të kalonte natën aty. 8 Ditën e pestë, djaloshi u ngrit herët për t'u nisur, por i ati i vashës i tha: «Ha që të marrësh fuqi e rri derisa të ngryset». U ulën të dy për të ngrënë. 9 Atëherë djaloshi u ngrit për t'u nisur bashkë me shemrën e me shërbëtorin, por vjehrri i tha përsëri: «Shiko, dita po mbaron e po bie nata. Rrini këtu sonte, kaloni natën, që t'ju kënaqet zemra dhe nesër në mëngjes herët nisuni për të shkuar në shtëpi».
10 Por dhëndri nuk donte ta kalonte natën atje, prandaj u nis për udhë dhe mbërriti kundruall Jebusit, domethënë Jerusalemit. Me vete kishte dy gomarë të ngarkuar dhe shemrën e tij. 11 Kur po kalonin pranë Jebusit, po binte muzgu. Atëherë shërbëtori i tha të zotit: «Eja të shkojmë në qytetin e jebusitëve, të lutem, dhe ta kalojmë natën aty». 12 Por zotëria i tha: «Jo, nuk do të kthehemi në një qytet të huaj, ku banorët nuk janë izraelitë. Do të vazhdojmë deri në Gibeah». 13 E pastaj i tha shërbëtorit: «Të shkojmë sa më afër njërit prej këtyre vendeve, që ta kalojmë natën në Gibeah ose në Ramah». 14 Kështu, e kaluan Jebusin dhe vazhduan udhën. Perëndimi i diellit i zuri pranë Gibeahut, që i përkiste fisit të Benjaminit. 15 Kthyen në Gibeah për të kaluar natën dhe shkuan e u ulën në sheshin e qytetit, por askush nuk ua hapi dyert e shtëpisë.
16 Aty nga mbrëmja po kthehej nga ara një plak. Plaku ishte i ardhur në Gibeah. Kishte ardhur nga malësia e Efraimit, ndërsa vendasit ishin pasardhës të fisit të Benjaminit. 17 Plaku ngriti sytë dhe pa kalimtarin ulur në sheshin e qytetit dhe e pyeti: «Ku po shkoni e nga vini?». 18 Ai iu përgjigj: «Po udhëtojmë nga Betlehemi për në vendin më të largët të malësisë së Efraimit, nga edhe vij. Isha në Betlehem të Judës e tani po kthehem në shtëpinë e Zotit, por askush nuk na i ka hapur dyert e shtëpisë. 19 Kemi me vete kashtë e tagji për gomarët tanë, si edhe bukë e verë për veten time, për shërbëtoren tënde dhe për djaloshin, që shoqëron shërbëtorin tënd. Nuk na mungon asgjë». 20 Plaku u tha: «Paqja qoftë me ty! Do të kujdesem unë për çdo nevojë që ke, veç mos e kalo natën në sheshin e qytetit». 21 Atëherë, i futi në shtëpi e u dha ushqim gomarëve. Pastaj lanë këmbët dhe hëngrën e pinë.
22 Teksa ata po kënaqeshin, mbërritën disa burra të atij qyteti, njerëz të poshtër, rrethuan shtëpinë e plakut dhe filluan t'i bien derës me dhunë. Pastaj i thirrën të zotit të shtëpisë e i thanë: «Nxirre jashtë atë burrin që ke futur në shtëpi, që ta përdhunojmë». 23 I zoti i shtëpisë doli jashtë e u tha: «Vëllezërit e mi, ju lutem mos bëni ligësi. Ky njeri ka bujtur tek unë si mik. Mos e bëni këtë poshtërsi. 24 Ja, vajza ime është e virgjër dhe ky njeri ka shemrën me vete. Po ju nxjerr ato. Poshtërojini e bëni ç'të doni me to, por mos ia bëni këtë poshtërsi këtij njeriu». 25 Ata nuk deshën ta dëgjonin. Atëherë leviti mori shemrën e vet dhe ua nxori jashtë. Ata e përdhunuan dhe e shfrytëzuan gjithë natën deri në mëngjes. E lanë të ikte kur po agonte. 26 Gruaja u kthye në agim dhe ra te pragu i shtëpisë, ku kishte bujtur zotëria i saj, e mbeti aty deri në agim.
27 Në mëngjes, kur i shoqi u ngrit dhe hapi dyert e shtëpisë për të vazhduar rrugën, pa para derës shemrën e tij, që dergjej me duart te pragu. 28 Atëherë ai i tha: «Ngrihu të ikim». Por ajo nuk përgjigjej më. Ai e ngarkoi mbi gomar dhe u kthye në shtëpi. 29 Kur mbërriti në shtëpi, mori një thikë, e ndau shemrën në dymbëdhjetë copa dhe ua dërgoi të gjithë fiseve të Izraelit. 30 Të gjithë ata që e panë këtë gjë, thanë: «Një gjë e tillë nuk ka ndodhur e nuk është parë kurrë në Izrael, që nga dita kur izraelitët dolën nga Egjipti e deri më sot. Mendohuni mirë, kuvendoni e vendosni».
1 Καὶ ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ οὐκ ἦν βασιλεὺς ἐν Ισραηλ. καὶ ἐγένετο ἀνὴρ Λευίτης παροικῶν ἐν μηροῖς ὄρους Εφραιμ καὶ ἔλαβεν αὐτῷ γυναῖκα παλλακὴν ἀπὸ Βηθλεεμ Ιουδα. 2 καὶ ἐπορεύθη ἀπ᾽ αὐτοῦ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ καὶ ἀπῆλθεν παρ᾽ αὐτοῦ εἰς οἶκον πατρὸς αὐτῆς εἰς Βηθλεεμ Ιουδα καὶ ἦν ἐκεῖ ἡμέρας τεσσάρων μηνῶν. 3 καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ αὐτῆς καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω αὐτῆς τοῦ λαλῆσαι ἐπὶ καρδίαν αὐτῆς τοῦ ἐπιστρέψαι αὐτὴν αὐτῷ, καὶ νεανίας αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ζεῦγος ὄνων· καὶ ἥδε εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς οἶκον πατρὸς αὐτῆς, καὶ εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος καὶ ηὐφράνθη εἰς συνάντησιν αὐτοῦ. 4 καὶ κατέσχεν αὐτὸν ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος καὶ ἐκάθισεν μετ᾽ αὐτοῦ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ ηὐλίσθησαν ἐκεῖ. 5 καὶ ἐγένετο τῇ ἡμέρᾳ τῇ τετάρτῃ καὶ ὤρθρισαν τὸ πρωί, καὶ ἀνέστη τοῦ πορευθῆναι· καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος πρὸς τὸν νυμφίον αὐτοῦ Στήρισόν σου τὴν καρδίαν ψωμῷ ἄρτου, καὶ μετὰ τοῦτο πορεύσεσθε. 6 καὶ ἐκάθισεν, καὶ ἔφαγον οἱ δύο ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἔπιον· καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος πρὸς τὸν ἄνδρα Ἄγε δὴ αὐλίσθητι, καὶ ἀγαθυνθήσεται ἡ καρδία σου. 7 καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ τοῦ πορεύεσθαι· καὶ ἐβιάσατο αὐτὸν ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐκάθισεν καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ. 8 καὶ ὤρθρισεν τὸ πρωὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ πέμπτῃ τοῦ πορευθῆναι· καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος Στήρισον δὴ τὴν καρδίαν σου καὶ στράτευσον ἕως κλῖναι τὴν ἡμέραν· καὶ ἔφαγον οἱ δύο. 9 καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ τοῦ πορευθῆναι, αὐτὸς καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ καὶ ὁ νεανίας αὐτοῦ· καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ ὁ πατὴρ τῆς νεάνιδος Ἰδοὺ δὴ ἠσθένησεν ἡ ἡμέρα εἰς τὴν ἑσπέραν· αὐλίσθητι ὧδε, καὶ ἀγαθυνθήσεται ἡ καρδία σου, καὶ ὀρθριεῖτε αὔριον εἰς ὁδὸν ὑμῶν, καὶ πορεύσῃ εἰς τὸ σκήνωμά σου. 10 καὶ οὐκ εὐδόκησεν ὁ ἀνὴρ αὐλισθῆναι καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἦλθεν ἕως ἀπέναντι Ιεβους (αὕτη ἐστὶν Ιερουσαλημ), καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ζεῦγος ὄνων ἐπισεσαγμένων, καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ. 11 καὶ ἤλθοσαν ἕως Ιεβους, καὶ ἡ ἡμέρα προβεβήκει σφόδρα· καὶ εἶπεν ὁ νεανίας πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ Δεῦρο δὴ καὶ ἐκκλίνωμεν εἰς πόλιν τοῦ Ιεβουσι ταύτην καὶ αὐλισθῶμεν ἐν αὐτῇ. 12 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ Οὐκ ἐκκλινοῦμεν εἰς πόλιν ἀλλοτρίαν, ἐν ᾗ οὐκ ἔστιν ἀπὸ υἱῶν Ισραηλ ὧδε, καὶ παρελευσόμεθα ἕως Γαβαα. 13 καὶ εἶπεν τῷ νεανίᾳ αὐτοῦ Δεῦρο καὶ ἐγγίσωμεν ἑνὶ τῶν τόπων καὶ αὐλισθησόμεθα ἐν Γαβαα ἢ ἐν Ραμα. 14 καὶ παρῆλθον καὶ ἐπορεύθησαν, καὶ ἔδυ ὁ ἥλιος αὐτοῖς ἐχόμενα τῆς Γαβαα, ἥ ἐστιν τῷ Βενιαμιν. 15 καὶ ἐξέκλιναν ἐκεῖ τοῦ εἰσελθεῖν αὐλισθῆναι ἐν Γαβαα· καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐκάθισαν ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς πόλεως, καὶ οὐκ ἦν ἀνὴρ συνάγων αὐτοὺς εἰς οἰκίαν αὐλισθῆναι. 16 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πρεσβύτης ἤρχετο ἐξ ἔργων αὐτοῦ ἐξ ἀγροῦ ἐν ἑσπέρᾳ· καὶ ὁ ἀνὴρ ἦν ἐξ ὄρους Εφραιμ, καὶ αὐτὸς παρῴκει ἐν Γαβαα, καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου υἱοὶ Βενιαμιν. 17 καὶ ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδεν τὸν ὁδοιπόρον ἄνδρα ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς πόλεως· καὶ εἶπεν ὁ ἀνὴρ ὁ πρεσβύτης Ποῦ πορεύῃ καὶ πόθεν ἔρχῃ; 18 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Παραπορευόμεθα ἡμεῖς ἀπὸ Βηθλεεμ Ιουδα ἕως μηρῶν ὄρους Εφραιμ· ἐκεῖθεν ἐγώ εἰμι καὶ ἐπορεύθην ἕως Βηθλεεμ Ιουδα, καὶ εἰς τὸν οἶκόν μου ἐγὼ πορεύομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ἀνὴρ συνάγων με εἰς τὴν οἰκίαν· 19 καί γε ἄχυρα καὶ χορτάσματά ἐστιν τοῖς ὄνοις ἡμῶν, καὶ ἄρτοι καὶ οἶνός ἐστιν ἐμοὶ καὶ τῇ παιδίσκῃ καὶ τῷ νεανίσκῳ μετὰ τῶν παιδίων σου, οὐκ ἔστιν ὑστέρημα παντὸς πράγματος. 20 καὶ εἶπεν ὁ ἀνὴρ ὁ πρεσβύτης Εἰρήνη σοι, πλὴν πᾶν ὑστέρημά σου ἐπ᾽ ἐμέ· πλὴν ἐν τῇ πλατείᾳ οὐ μὴ αὐλισθήσῃ. 21 καὶ εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ τόπον ἐποίησεν τοῖς ὄνοις, καὶ αὐτοὶ ἐνίψαντο τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον. 22 αὐτοὶ δ᾽ ἀγαθύνοντες καρδίαν αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄνδρες τῆς πόλεως υἱοὶ παρανόμων ἐκύκλωσαν τὴν οἰκίαν κρούοντες ἐπὶ τὴν θύραν καὶ εἶπον πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν κύριον τοῦ οἴκου τὸν πρεσβύτην λέγοντες Ἐξένεγκε τὸν ἄνδρα, ὃς εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν σου, ἵνα γνῶμεν αὐτόν. 23 καὶ ἐξῆλθεν πρὸς αὐτοὺς ὁ ἀνὴρ ὁ κύριος τοῦ οἴκου καὶ εἶπεν Μή, ἀδελφοί, μὴ κακοποιήσητε δή· μετὰ τὸ εἰσελθεῖν τὸν ἄνδρα τοῦτον εἰς τὴν οἰκίαν μου μὴ ποιήσητε τὴν ἀφροσύνην ταύτην· 24 ἰδὲ ἡ θυγάτηρ μου ἡ παρθένος καὶ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ, ἐξάξω αὐτάς, καὶ ταπεινώσατε αὐτὰς καὶ ποιήσατε αὐταῖς τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν· καὶ τῷ ἀνδρὶ τούτῳ οὐ ποιήσετε τὸ ῥῆμα τῆς ἀφροσύνης ταύτης. 25 καὶ οὐκ εὐδόκησαν οἱ ἄνδρες τοῦ εἰσακοῦσαι αὐτοῦ. καὶ ἐπελάβετο ὁ ἀνὴρ τῆς παλλακῆς αὐτοῦ καὶ ἐξήγαγεν αὐτὴν πρὸς αὐτοὺς ἔξω, καὶ ἔγνωσαν αὐτὴν καὶ ἐνέπαιζον ἐν αὐτῇ ὅλην τὴν νύκτα ἕως πρωί· καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτήν, ὡς ἀνέβη τὸ πρωί. 26 καὶ ἦλθεν ἡ γυνὴ πρὸς τὸν ὄρθρον καὶ ἔπεσεν παρὰ τὴν θύραν τοῦ οἴκου, οὗ ἦν αὐτῆς ἐκεῖ ὁ ἀνήρ, ἕως τοῦ διαφῶσαι. 27 καὶ ἀνέστη ὁ ἀνὴρ αὐτῆς τὸ πρωὶ καὶ ἤνοιξεν τὰς θύρας τοῦ οἴκου καὶ ἐξῆλθεν τοῦ πορευθῆναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ γυνὴ ἡ παλλακὴ αὐτοῦ πεπτωκυῖα παρὰ τὰς θύρας τοῦ οἴκου, καὶ αἱ χεῖρες αὐτῆς ἐπὶ τὸ πρόθυρον. 28 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτήν Ἀνάστα καὶ ἀπέλθωμεν· καὶ οὐκ ἀπεκρίθη, ὅτι ἦν νεκρά. καὶ ἔλαβεν αὐτὴν ἐπὶ τὸν ὄνον καὶ ἐπορεύθη εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ. 29 καὶ ἔλαβεν τὴν ῥομφαίαν καὶ ἐκράτησεν τὴν παλλακὴν αὐτοῦ καὶ ἐμέλισεν αὐτὴν εἰς δώδεκα μέλη καὶ ἀπέστειλεν αὐτὰ ἐν παντὶ ὁρίῳ Ισραηλ. 30 καὶ ἐγένετο πᾶς ὁ βλέπων ἔλεγεν Οὐκ ἐγένετο καὶ οὐχ ἑόραται ὡς αὕτη ἀπὸ ἡμέρας ἀναβάσεως υἱῶν Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης· θέσθε ὑμῖν αὐτοὶ ἐπ᾽ αὐτὴν βουλὴν καὶ λαλήσατε.