1 Ankimi që Davidi i këndoi Zotit për fjalët e Kushit nga fisi i Benjaminit.
2 O Zot, Perëndia im, te ti kërkoj strehë,
shpëtomë e çliromë prej të gjithë përndjekësve të mi.
3 Në mos, si luani do të ma shqyejnë shpirtin
e do të më copëtojnë pa më ardhur kush në ndihmë.
4 O Zot, Perëndia im, po të kem bërë gjë
e po të kem bërë padrejtësi me duart e mia,
5 nëse ia kam kthyer me të keqe dashamirësit tim
apo e kam plaçkitur armikun pa shkak ,
6 më ndjektë armiku e më kaptë,
jetën time e nëpërkëmbtë
e nderin pluhur ma bëftë. selah
7 Çohu, o Zot, me zemërim,
ngrihu mbi tërbimin e armiqve të mi,
qëndro krah meje, ti që ke vendosur drejtësi.
8 Le të të rrethojnë kombet,
por ti sundoji nga vendi yt i lartë.
9 O Zot që gjykon popujt,
gjykomë ti, o Zot, se jam i drejtë e pa faj.
10 Ligësia e të paudhëve marrtë fund,
por të drejtin forcoje, o Perëndi i drejtë,
ti që shqyrton mendjet e zemrat .
11 Mburoja ime është Perëndia,
ai i shpëton zemërdrejtët.
12 Perëndia është gjykatës i drejtë,
Perëndia është përherë i rreptë.
13 Nëse dikush nuk pendohet,
Perëndia e mpreh shpatën,
e nden harkun dhe e mban gati.
14 I ka bërë gati armët e vdekjes
dhe i ka ndezur shigjetat.
15 Ja, i ligu ngjiz paudhësi,
mbart ligësi e pjell mashtrim.
16 Hapi një gropë, gërmoi thellë,
por në gropën që bëri ra brenda vetë.
17 Ligësia që bëri do t'i kthehet kokës
e dhuna e vet do t'i bjerë ballit.
18 Unë do të falënderoj Zotin për drejtësinë e tij
e do t'i këndoj himne emrit të Zotit, të Tejlartit.
Shigajon i Dhavidhit, që i psalli Zotit, për fjalët’ e Hushit Benjamitit.
1 O Zot Perëndia im, mbë ty shpëreva; shpëto-më prej gjith’ atyre që më ndiekënë, edhe ruaj-më;
2 mos rrëmbenjë ndonjë herë shpirtinë t’im posi leon, edhe mos e çqyenjë, pa qënurë shpëtimtar.
3 O Zot Perëndia im, ndë bëra këtë, ndë është shtrëmbëri ndë duart e mia,
4 ndë i çpagova të keqe (për të mirë) ati që kishtej paqtim me mua (a ndë shtrëngova atë që më ndiek pa ndonjë punë),
5 ndiektë arëmiku shpirtinë t’im, edhe e kaptë, edhe shkeltë përdhe jetënë t’ime, edhe vëntë lavdimnë t’im ndë pluhurë. Sellah.
6 Ngreu, o Zot, ndë zëmërim tënt, lartohu për punë të tërbimit arëmiqet mi, edhe çohu për mua ndë gjyq, që urdhërove.
7 Edhe përmbëledhëja e llauzevet do të të qarkojë, edhe kthehu përmbi atë mbë të lartë.
8 Zoti do të gjykonjë llauzetë; gjyko-më, o Zot, pas drejtërisë sate, edhe pas të mos qënurit e keqe ndek unë.
9 Le të mbaronet’ e keqeja e fajtorëvet, edhe forco të drejtinë, ti o Perëndia i drejtë, që provon zëmra e veshnje.
10 Ndihma ime është prej Perëndisë, që shpëton zëmrë-drejtëtë.
11 Perëndia është gjykatës i drejtë, edhe Perëndi që zëmëronetë përditë.
12 Ndë mos u ktheftë (i pa-besi), do të prehnjë shpatën’ e ti; ngrehu harkun’ e ti, edhe e bëri gati.
13 Edhe për atë bëri gati enë vdekëje, ndërtoi me ziar shigjetat’ e tia kundrë ndiekëset.
14 Na (i pa-besi) tek mundonetë të piellë shtrëmbëri, edhe u mbars të keqe, e polli gënjeshtrë.
15 Mihu gropë, edhe e thelloj, edhe do të bierë ndë gropët që bëri.
16 Të dhëmburit e ati do të kthenetë mbi krye t’ati, edhe shtrëmbëria e ati do të cbresë ndë majë të kresë ati.
17 Do të lavduronj Zonë pas drejtërisë ati, edhe do të psall për emërin’ e Zotit lartë.