1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «mahalat». Himn i Davidit.
2 Thotë i marri në zemrën e tij: «S'ka Perëndi».
Të gjithë janë shthurur,
bëjnë padrejtësi të neveritshme;
askush nuk bën të mirën.
3 Prej qiellit Perëndia i vështron njerëzit,
për të parë në ka ndonjë të mençur,
që kërkon Perëndinë.
4 Të gjithë kanë dalë nga udha,
të gjithë janë shthurur,
askush nuk bën të mirën,
as edhe një.
5 A nuk janë të pamend të paudhët,
që e gëlltitin popullin tim si bukën
dhe Perëndisë nuk i thërrasin?
6 Atje, ku frikë s'kishte, do të bjerë frika,
Perëndia i shpërndau eshtrat
e atyre që të rrethonin.
Do t'i turpërosh,
se Perëndia i ka hedhur poshtë.
7 Kush do ta sjellë prej Sionit shpëtimin e Izraelit?
Kur Perëndia ta kthejë popullin e vet nga robëria,
do të gëzojë Jakobi, do të ngazëllejë Izraeli.
Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Mahallath: Mashhill i Dhavidhit.
1 Tha i marri ndë zëmërë të ti: S’ka Perëndi. U prishnë e u bënë të ndohtë ndë pa-udhërit, s’ka kush bën mirë.
2 Perëndia u kërrus prej qiellit mbë të bijt’ e njierëzet, për të parë, ndë është ndonjë që kupëton, a që kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë, bashkë u bënë të pavëjyerë; s’ka kush bën mirë, s’ka as një.
4 S’kanë mënt gjithë ata që punonjënë pa udhë? Ata që hanë llausnë t’im, si kapshatë buke? Nukë thirrnë Perëndisë.
5 Patnë frikë të madhe atie te s’qe frikë, se Perëndia përndau eshtërat’ e atyreve që duallnë në fushatë kundrë teje; i turpërove, se Perëndia nuk’ i zu për gjë.
6 Kush do t’apë shpëtimn’ e Israillit prej Sionësë? Perëndia kur të kthenjë llausn’ e ti prej skllavisë do të gëzonetë Jakovi, edhe do të ngazëllonetë Israilli.