1 Mjeshtrit të korit. Në «Melodinë e Zambakut», himn i bijve të Korahut. Këngë dashurie.
2 Fjalë të mira më burojnë nga zemra,
mbretit këngën time ia kushtoj,
gjuha ime si pendë bukurshkruesi.
3 Ti je më i bukuri ndër bijtë e njerëzve,
nga buzët e tua rrjedh hijeshi,
ndaj dhe Perëndia të ka bekuar në amshim.
4 Ngjishe shpatën në ijë, o trim,
për shkëlqimin dhe madhështinë tënde.
5 Ec përpara me madhështi,
për çështjen e së vërtetës kalëro,
për butësinë e për drejtësinë.
E djathta jote të dëfteftë mrekullira.
6 Shigjetat e tua janë të mprehta
për zemrat e armiqve të mbretit.
Nën ty popuj do të bien.
7 Froni yt, o Perëndi, mbetet përjetë,
skeptri yt mbretëror, skeptër drejtësie.
8 Ti e do drejtësinë,
por urren paudhësinë.
Perëndia të vajosi, Perëndia yt,
me vaj ngazëllimi,
si askënd nga shokët e tu.
9 Petkat e tua mirrë, aloe e kasie kundërmojnë,
nga pallatet e tua të fildishta
tinguj harpash të gëzojnë.
10 Bija mbretërish ka në shpurën tënde,
një mbretëreshë në të djathtën tënde qëndron,
stolisur me ar Ofiri.
11 Dëgjo, o bijë! Shiko e mba vesh!
Harroje popullin tënd
e shtëpinë e atit tënd!
12 Mbretit do t'i pëlqejë bukuria jote,
ai do të jetë zotëria yt
dhe para tij do të përkulesh.
13 Bija e Tirit do të vijë me dhurata,
të pasurit e popullit do të kërkojnë pëlqimin tënd.
14 Brenda është bija e mbretit, tërë lavdi,
rrobat e saj me ar qëndisur.
15 Me rroba tërë qëndisma ia sjellin mbretit
e pas i vjen shpura e virgjëreshave,
shoqet, që para teje i paraqesin.
16 I sjellin me gëzim e me hare,
i çojnë në pallatin e mbretit.
17 Pas etërve do të vijnë bijtë e tu,
princa do t'i bësh në mbarë tokën.
18 Do ta përkujtoj emrin tënd brez pas brezi,
ndaj dhe popujt do të të falënderojnë përjetë e në amshim.
Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Shoshannim, për të bijt’ e Koreut, Mashhill: kënkë për të dashurinë.
1 Zëmra ime buron fjalë të mirë, un’ i them mbëretit: punët’ e mia, gjuha ime është pëndë shkronjësi që shkruan hollë.
2 Ti je më i bukurë se të bijt’ e njierëzet, u derth gas ndë buzët tënde, përandaj të bekoi Perëndia për gjithë jetënë.
3 Ngjish shpatënë tënde përmbi kofshët, o i fortë, ndë lavdurit tënde, e ndë madhërit tënde.
4 Edhe shko mbarë ndë madhërit tënde, edhe mbëretëro ndë të vërtetë, e ndë butësi, e ndë drejtëri, edhe e diathta jote do të të dëftenjë punë të maniçime.
5 Shigjetat’ e tua janë të prehëta, llauze do të bienë ndënë ty, (edhe ato shigjeta do të futenë) ndë zëmrë t’arëmiqet mbëretit.
6 Froni yt, o Perëndi, është ndë jetët të jetësë, shkop drejtërie është shkopi mbëretërisë s’ate.
7 Deshe drejtërinë, edhe more mëri shtrëmbërinë, përandaj të leu Perëndia, Perëndia yt, me vaj gëzimi më tepërë se pjesëtarët’ e tu.
8 Gjithë të veshurat’ e tua (bien erë) smyrne edh alloje edhe kassie, (kur del) nga pallatet e elefantra, andej ku të gëzuanë.
9 Bija mbëretrish ishinë ndër të nderçurat e tua, mbëretëresha qëndroi së diathtash tua veshurë me petkë prej ar ofiri.
10 Ndigjo, o bijë, edhe shih, edhe ul veshnë tënt, edhe harro llausnë tënt, edhe shtëpin’ e tyt-et;
11 edhe mbëreti ka për të dëshëruarë bukurinë tënde, se ay ësht’ yt-zot: edhe adhuro atë.
12 Edhe e bij’ e Tyrësë (do të dalë përpara) me dhurata, të pasurit’ e llauzit do t’i lutenë faqesë s’ate.
13 Gjithë lavdia e së bijësë mbëretit është së brendëshëmi, petk’ e asaj ësht’ e endurë me ar.
14 Do të biretë te mbëreti veshurë me petkë të qëndisurë; vërgjëreshatë shoqet’ e asaj, pas asaj, do të birenë te ti.
15 Do të birenë me gëzim e me ngazëllim, do të hynjënë ndë shtëpi të mbëretit.
16 Ndë vënt të atrëvet tu do të jenë bijt’ e tu, do t’i vësh urdhëratës mbi gjithë dhenë.
17 Do të kujtonj emrinë tënt ndë gjithë brezat, përandaj do të të lavduronjënë llauzetë ndë jetët të jetësë.