1 Psalm i Davidit.
Jepmë të drejtë, o Zot,
se jetoj me ndershmëri.
Në Zotin kam besim
e s'kam për t'u lëkundur.
2 Hetomë, o Zot, e provomë,
mendjen dhe zemrën m'i shqyrto.
3 Mirësinë tënde e kam parasysh,
në besnikërinë tënde jetoj.
4 Nuk kuvendoj me njerëz të pavërtetë,
me shtiracakë nuk bëj shoqëri.
5 Tubimet e të këqijve i urrej,
me të paudhët nuk ulem.
6 Duart i laj në pafajësi
e rreth altarit tënd sillem, o Zot,
7 që të shpall me zë të lartë lavdinë tënde,
e të kumtoj të gjitha mrekullitë e tua.
8 O Zot, e dua tempullin ku banon ti
dhe vendin ku prehet lavdia jote.
9 Mos e hidh tej shpirtin tim me të paudhët
e as jetën time me gjakatarët.
10 Me duar bëjnë paudhësi,
të djathtën e mbushin me mita.
11 Por unë jetoj me ndershmëri,
shpengomë e mëshiromë.
12 Këmba ime shkel në udhë të drejtë,
mes bashkësisë do ta bekoj Zotin.
Psallm’ e Dhavidhit.
1 Gjyko-më, o Zot, se un’ eca ndë të pa-keqe t’ime, edhe sepse shpëreva mbë Zonë, nukë do të tundem.
2 Provo-më, o Zot, edhe vështro-më: provo veshnjet’ e mia edhe zëmrënë t’ime.
3 Se përdëllimi yt është përpara syvet mi, edhe eca ndë të vërtetënë tënde.
4 Nukë ndënjta bashkë me njierës të kotë, edhe nukë do të hynj bashkë me ipokritë.
5 Mora mëri mbëledhëjen’ e të këqijvet, edhe nukë do të rri bashkë me të pa-udhë.
6 Do të lanj duart’ e mia me të pafajit, edhe do të qarkonj therorenë tënde, o Zot,
7 që të bënj të ndigjonetë zëri lavdurimit tënt, edhe të tregonj gjithë punët’ e tua të maniçimetë.
8 Zot, desha të ndënjturit’ e shtëpisë s’ate, edhe vëndin’ e tendësë lavdisë s’ate.
9 Mos vdir shpirtinë t’im bashkë me të pa-besët, edhe jetënë t’ime bashkë me njierës gjakrash;
10 ndë duart t’atyreve janë pa-udhëri, edhe e diatht’ e atyreve është plot me dhurëtia.
11 Po unë do të ecënj ndë të pakeqe t’ime: shpërble-më, o Zot, edhe përdëllye-më.
12 Këmba ime qëndron ndë të drejtët: do të bekonj Zonë ndër përmbëledhëje.