1 Këngë. Psalm i Davidit.
2 Zemra ime është e fortë, o Perëndi.
Do të këndoj e do të thur himne
me gjithë shpirtin tim.
3 Zgjohu, ti o harpë dhe lirë,
se dua të zgjoj agimin.
4 Do të të përlëvdoj mes popujve, o Zot,
do të këndoj për ty mes kombeve.
5 Se mirësia jote lartohet deri në qiej,
e besnikëria jote deri ndër retë.
6 Lartësohu përmbi qiejt, o Perëndi,
le të shndritë lavdia jote mbi tokën mbarë!
7 Shpëtona me të djathtën tënde e dëgjona,
që ta fitojnë lirinë ata që të duan.
8 Perëndia foli në shenjtëroren e tij:
«Do të ngadhënjej e do ta ndaj Shekemin,
luginën e Sukotit do ta mat.
9 Imi është Gileadi, imi Manaseu,
Efraimi është përkrenarja ime, Juda skeptri im,
10 Moabi legeni ku lahem,
në Edom i hedh sandalet,
mbi Filistinë do të brohoras».
11 Kush do të më çojë deri në fortesë?
Kush do të më prijë deri në Edom?
12 A nuk je ti, o Perëndi, që na ke hedhur poshtë,
ti, që me ushtritë tona nuk marshon më?
13 Dërgona ndihmën tënde kundër armikut,
se ndihma e njeriut është e kotë.
14 Me Perëndinë do të bëhemi të fortë,
ai do t'i shtypë armiqtë tanë.
Kënkë psallme e Dhavidhit.
1 Zëmëra ime është gati, o Perëndi, do të këndonj, edhe do të psall ndë lavdit t’ime.
2 Cgjohu, psalltir, e qitharë, do të cgjonem që me natë.
3 Do të lavduronj ndër llauzë, o Zot, edhe do të psall për ty ndër kombe,
4 se përdëllimi yt ësht’ i math lart ndë qiejt, edhe e vërteta jote gjer ndë ret.
5 Lartohu mbi qiejt, o Perëndi, edhe lavdia jote qoftë mbë gjithë dhenë.
6 Që të shpëtonjënë të dashurit’ e tu, shpëto me anë të së diathtësë s’ate, edhe ndigjomë.
7 Perëndia foli ndë të shënjtëruarinë vëndin e ti: Do të gëzonem, edhe do të ndanj Syhemënë, edhe do të mas gropën’ e Sokhothit.
8 Imi është Gallaadhi, edhe imi është Manassiu; edhe Efraimi është fuqi’ e kokësë s’ime, Judha nom-vënësi im.
9 Moavi është legjeni i të larit t’im; mbi Edhomnë do të heth këpucënë t’ime, do të brohorinj mbi Palestinënë.
10 Kush do të më siellë ndë qytet të fortë; kush do të më heqë udhënë për ndë Edhom?
11 As po je ti, o Perëndi, që na hodhe tej, edhe nukë do të dalç, o Perëndi, bashkë me fushatatë t’ona?
12 Ndih-na nga shtrëngimi, sepse shpëtim’ i njieriut ësht’ i kotë.
13 Me anët të Perëndisë do të bëjmë trimëri, edhe ay nukë do t’i zërë për gjë arëmiqtë t’anë.