1 Jo neve, o Zot, jo neve,
por emrit tënd jepi lavdi,
për hir të mirësisë sate,
për hir të besnikërisë sate.
2 Përse të thonë kombet:
«Ku është Perëndia i tyre?».
3 Perëndia ynë është në qiell
e bën gjithçka dëshiron.
4 Idhujt e tyre janë argjend e ar,
vepra të duarve të njeriut.
5 Kanë gojë e nuk flasin,
sy e nuk shohin,
6 veshë e nuk dëgjojnë,
hundë e nuk nuhasin,
7 duar e nuk prekin,
këmbë e nuk ecin,
prej fytit zë nuk nxjerrin.
8 Ashtu qofshin edhe ata që i bëjnë,
të gjithë sa në to besojnë.
9 Beso në Zotin, o Izrael!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
10 Beso në Zotin, o shtëpi e Aronit!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
11 Besoni në Zotin, o ju që Zotin druani!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
12 Zoti u kujtua për ne
e do të na bekojë.
Do ta bekojë shtëpinë e Izraelit,
do ta bekojë shtëpinë e Aronit.
13 Do të bekojë ata që Zotin druajnë,
të vegjël e të mëdhenj.
14 Zoti ju shtoftë,
ju dhe bijtë tuaj!
15 Qofshi të bekuar prej Zotit,
që bëri qiellin e tokën.
16 Qiejt janë qiejt e Zotit,
tokën ua ka dhënë bijve të njeriut.
17 Zotin nuk do ta lavdërojnë të vdekurit,
as ata që zbresin në vendin e heshtjes,
18 por Zotin do ta bekojmë ne,
që tani e deri në amshim!
Aleluja!
1 Mos neve, o Zot, mos neve, por emënit t’yt ep-i lavdi, për përdëlliminë tand, edhe për të vërtetënë tande.
2 Se mos thonë ndonjiherë kombetë: Ku ashtë pra Perëndia i atyneve?
3 Por Perëndia yn’ ashtë ndë qiell, bani gjithë sa deshi.
4 Idhujt’ e atyneve janë argjand e ar, punë duersh njerëzish;
5 gojë kanë, e nukë flasinë, sy kanë, e nukë shofinë;
6 veshë kanë, e nukë gjegjenë, hundë kanë, e nukë marrin’ erë;
7 duer kanë, e nukë përkasinë, kambë kanë, e nuk’ ecinë, as nukë nxierrinë za prei gurmazit vet.
8 Porsi ato u bafshin’ ata qi bajën’ ato, edhe gjithë sa venë shpëresënë mb’ato.
9 Israeli shpëreu mbë Zotinë, ai ashtë ndifmës edhe mburonja e atyneve.
10 Shtëpia e Aaronit shpëreu mbë Zotinë, ai ashtë ndifmës edhe mburonja e atyneve.
11 Ata qi druejënë Zotinë, shpëryenë mbë Zotinë, ai ashtë ndifmës edhe mburonja e atyneve.
12 Zoti na kujtoi, e ka me na bekuem, ka me bekuem shtëpin’ e Israelit, ka me bekuem shtëpin’ e Aaronit.
13 Ka me bekuem ata qi druejënë Zotinë, të vogjëlitë bashkë me të mëdhejt.
14 Zoti ka me shtuemtë miratë mbë ju, edhe mbë bijt tuei.
15 Ju jeni të bekuemit’ e Zotit, qi bani qiellin’ edhe dhenë.
16 Qielli i qiellit asht’ i Zotit, edhe dhen’ ua dha të bijvet njerëzëvet.
17 Të vdekunitë s’kanë me lavduruem Zotinë, as gjith’ ata qi sdripinë ndë vend të pushimit,
18 por na kemi me bekuem Zotinë çë tashti e për gjithë jetënë. Alleluia.