Krie XIV.
1 Nd’ at mot gjegje Eroδi tetrarka é me rin e Džesúit:
2 E θa šerbe torvet e tîje : Kî e št Janje Tista: aí u‐ngre ka te vdékurit, e pre kte fukjît šurbenje n tek aí.
3 Pse Eroδi zẽ nur Janjin, e ljiδi: e e vû nde filjakjî pe r Eroδíaδen te šokjen e Fe ljipe s vláut tîje .
4 Pse Janji θôje atîje : Ti nẽ ng mund kêš até .
5 E si dúaje te vrit, ju‐trẽ mb gjíndies: se e mbaje n si profete .
6 Arδur prana dita e te ljerit Eroδit e bilja Eroδíaδes ljúaje ti atié nde mest, e i pe ljkjéu Eroδit.
7 Prandái i taksi me bê ti jip asâje até tše te ljípneje .
8 E ajó porsitur pe rpara ka e je ma: Ẽ m mua, i θa, ktu mbi ke t taljûr kríet e Janje Tíste se .
9 E u‐χeljmúa rregji: po pe r paje t bêvet, e atíreve tše iše n bašk, kumandói ti jipej.
10 E de rgói ti príse je n kríet Janjit te filjakjía.
11 E kríet e tîje kje siél mbi nje taljûr, e kje δẽ n váše ze s, e ke jó ja kjeli se je me s.
12 E vatur δišípuljit e tîje , múartin kurmin, e e vûn nde varre t: e arδur ja rre fíeje tin Džesúit.
13 E po tše e gjegje Džesúi, u‐mbióθ atêje nde nje vark, te nje vente i vete m me njân: e po tše e gjégje tin gjinde t, vân pas atîje mbe kẽ mb ka χorat.
14 E dâlje Džesúi, pâ šûm gjinde , e pat ljipisî pe r ta, e še rói te se mure t e tire.
15 Ardur prana mbré manet, ju‐kjáse tin δišípuljit e tîje , tue θẽ n: Vendi e št pa‐njerî, e χera eδé škoi: lje gjinde t, te vên te katundet, se te biénje n pe r ta te ngrẽ nit.
16 E Džesúi θa atire: Se kân ku te vên: jipni atire ju te χân.
17 E atá i θân: Nẽ ng kemi ktu se pes kravelje, e di piškje .
18 E aí θa: Silni mua atá ktu.
19 E po tše kumandói gjínde vet t’ úlje šin mbi bare t, mârre pes kraveljet, e di piškjit, tue rúaje tur te kjíela i bekói: e po tše i tšáiti, δa bukte δišípuljvet, e δišípuljit gjínde vet.
20 E χẽ́ nge rtin gjiθ, e u‐ndẽ́ nde tin. E me tsopat tše kjintrúan ndzúartin dimbe δiét kufa piót.
21 E atá tše χaje n iše n pes mîlje burra, vetše grâte , e te vígje ljit.
22 E mbiátu Džesúi štíje ti δišípuljit e tîje te χipje n te varka, e te škoje n pe rpara atîje mbatân, njera te lje šóneje gjinde t.
23 E po tše lje šói gjinde t, u‐ngjit te malji i vetmiθ te parkaljésneje . E arδur mbré manet, iš atié i vete m.
24 Po varka iš nde mest dêtit škunduljisur ka suvaljat: se áje ri iš kunte r.
25 E tek e káte rta vidžílie e náte se , vate tek atá Džesúi tue etsur mbi déitin.
26 E pâr δišípuljit até tše étsneje mbi déitin, u‐tarakstin, tue θẽ n: Se e št umbe r. E pe r trẽ mbsî θerríte tin.
27 E mbiátu folji atire Džesúi, tue θẽ n: Bẽ ni zé me r: jam ú, mos trẽ mbi.
28 E pe rgjegjur atîje Piétri θa: Zot, nde jê ti, kumandóm te vĩnje tek ti mbi uje t.
29 E aí θa: Eja. E po tše u‐kalâr ka varka Piétri, étsneje mbi uje t pe r te vêje te Džesúi.
30 Pâr prana áje rin e fort, u‐trẽ mb: e si zê je e mbitej, θe rriti tue θẽ n: Zot, salvóm.
31 E mbiátu Džesúi ndé itur dore n, e rrembéu: e i θa: Njerî pak‐béssie, pse mbete i rre jirtur?
32 E χipur atá te varka, papsi áje ri.
33 E atá te varka, vatur, e aδorartin, tue θẽ n: Ve rtét jê Biri Tinzoti.
34 E po tše škúan mbatân, vân te δeu Dženésarit.
35 E si e njoχtin njére zit e atîje vendi, de rgúan pe r gjiθ ató ân, e i kjeltin pe rpara gjiθ atá tše iše n kekje :
36 E e parkaljése je n ti ngíse je n vetmiθ poδên e te véšure s tîje . E sâ e ngân, u‐še rúan.
1 In illo tempore audiit Herodes tetrarcha famam Iesu
2 et ait pueris suis
hic est Iohannes Baptista ipse surrexit a mortuis
et ideo virtutes inoperantur in eo
3 Herodes enim tenuit Iohannem
et alligavit eum et posuit in carcere
propter Herodiadem uxorem fratris sui
4 dicebat enim illi Iohannes non licet tibi habere eam
5 et volens illum occidere timuit populum
quia sicut prophetam eum habebant
6 Die autem natalis Herodis
saltavit filia Herodiadis in medio et placuit Herodi
7 unde cum iuramento pollicitus est ei dare
quodcumque postulasset ab eo
8 at illa praemonita a matre sua
da mihi inquit hic in disco caput Iohannis Baptistae
9 et contristatus est rex
propter iuramentum autem et eos qui pariter
recumbebant iussit dari
10 misitque et decollavit Iohannem in carcere
11 et adlatum est caput eius in disco
et datum est puellae et tulit matri suae
12 et accedentes discipuli eius tulerunt corpus
et sepelierunt illud
et venientes nuntiaverunt Iesu
13 Quod cum audisset Iesus
secessit inde in navicula in locum desertum seorsum
et cum audissent turbae secutae sunt eum pedestres de civitatibus
14 et exiens vidit turbam multam
et misertus est eius et curavit languidos eorum
15 Vespere autem facto accesserunt ad eum discipuli eius dicentes
desertus est locus et hora iam praeteriit
dimitte turbas ut euntes in castella emant sibi escas
16 Iesus autem dixit eis
non habent necesse ire date illis vos manducare
17 responderunt ei
non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces
18 qui ait eis adferte illos mihi huc
19 et cum iussisset turbam discumbere supra faenum
acceptis quinque panibus et duobus piscibus
aspiciens in caelum benedixit et fregit
et dedit discipulis panes discipuli autem turbis
20 et manducaverunt omnes et saturati sunt
et tulerunt reliquias duodecim cofinos fragmentorum plenos
21 manducantium autem fuit numerus quinque milia virorum
exceptis mulieribus et parvulis
22 Et statim iussit discipulos
ascendere in navicula
et praecedere eum trans fretum donec dimitteret turbas
23 Et dimissa turba ascendit in montem solus orare
Vespere autem facto solus erat ibi
24 navicula autem in medio mari iactabatur fluctibus
erat enim contrarius ventus
25 quarta autem vigilia noctis venit ad eos ambulans supra
mare
26 et videntes eum supra mare ambulantem
turbati sunt dicentes quia fantasma est
et prae timore clamaverunt
27 statimque Iesus locutus est eis dicens
habete fiduciam ego sum nolite timere
28 Respondens autem Petrus dixit
Domine si tu es iube me venire ad te super aquas
29 at ipse ait veni
et descendens Petrus de navicula ambulabat super aquam
ut veniret ad Iesum
30 videns vero ventum validum timuit
et cum coepisset mergi clamavit dicens
Domine salvum me fac
31 et continuo Iesus extendens manum adprehendit eum
et ait illi modicae fidei quare dubitasti
32 Et cum ascendissent in naviculam cessavit ventus
33 qui autem in navicula erant venerunt et adoraverunt eum dicentes
vere Filius Dei es
34 et cum transfretassent venerunt in terram Gennesar
35 Et cum cognovissent eum viri loci illius
miserunt in universam regionem illam
et obtulerunt ei omnes male habentes
36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent
et quicumque tetigerunt salvi facti sunt