Krie XV.
1 Aχíera vĩnje n te Džesúi ka Džerusalemi Skribra, e Farisera, tue θẽ n:
2 Pse δišípuljit e tû ljẽ̂ n zakôn e piékje vet? pse nẽ ng ljanje n dúart e tire kûr χân buk.
3 E aí pe rgjegjur θa atire: E ju pse se bẽ ni órde nin e Tinzoti pe r zakonin tê je ? Pse Inzót kumandói, tue θẽ n:
4 Nderó te t’ at e te t ê m, e: Aí tše malkón atin, o ê me n, vdekte mórtie.
5 Ju pra θoni: Aí tše θe fte te jatit, o se je me s: Tse dó rrigâl vién ka ú, te bẽ n mîr: e mos nderofte te jatin, o te je me n:
6 E škatarrúat ljedže n e Tinzoti pe r zakôn tê je .
7 Ipókritra, mîr profetidzarti pe r ju Isaía, tše θôje :
8 Ke jó gjind me kjaset me golje n e tire, e me buze n me nderón: po zé mera tire e št largu ka ú.
9 Pa‐vertét pra me nderonje n, tue me súar mesúarat, ljedžat e njére zvet.
10 E po tše θe rriti gjíndien, i θa: Mírre ni veš, e de ljgoni.
11 Jo tše χîn te grika, pe rgón njeríun: po tše delje ka grika, pe rgón njeríun.
12 Aχíera kjasur δišípuljit e tîje , i θân: E dî se Fariserat, po tše gjégje tin kto fiálje , u‐skandalidzartin?
13 E aí pe rgjegjur θa: Nga rrẽ mb, tse se vû Tata im i kjíele s, kâ te jêt i škuljur.
14 Ljeni atá: jân te verbe r, tše kjéle nje n te verbe r: e nde nje i verbe r kjelte njete r te verbe r, te di vên e bíen te gropa.
15 Piétri pra pe rgjegjur, θa atîje : Bẽ n te de ljgômi ke t pe rralez.
16 E aí θa: Eδé ju jini pâ nde ljgîm?
17 Nẽ ng nde ljgoni, se tše dó χîn nde grikte , škon te barku, e štiχet tek pe rgonet?
18 Ató pe stana tše vĩnje n ka grika, dalje n ka zé me ra, e ató pe rgonje n njeríun:
19 Se ka zé me ra dalje n pe nsiére te ljikje , te vrâra, aδultére, turpa grâše te ljígaše , kalúarit, martrî te rreme, malkime.
20 Kto jân, tše pe rgonje n njeríun. Te ngrẽ nit prana me dúart pa ljâre , nẽ ng pe rgón njeríun.
21 E dâlje atêje Džesúi u‐mbióθ nde r ane t e Tirit e Siδone s.
22 E njô nje grua Kananê dâlje ka ató ân θe rriti, tue θẽ n atîje : Ki ljipisî pe r mua, oi Zot, bîr i Daviδit: bilja ime e št e zẽ n kekje ka špirti χúaje .
23 E aí nẽ ng ju pe rgjekje nje fiâlje . E kjasur δišípuljit e tîje e parkaljése je n tue θẽ n: Ljeje te vê: se θe rrét prapa neše .
24 Aí prana pe rgjegjur θa: Ú nẽ ng kjeva de rgúar mosse pe r deljet e biérra te špîs Israélit.
25 E ajó arδur, e aδorare n, tue θẽ n: Zot, ndiχe m.
26 E aí pe rgjegjur i θa: Nẽ ng e št mîr te marr buke n e bílje vet e te ja štie kuljíše vet.
27 E ajó θa: E χ, Zot: pse eδé kuljište χân de rrúδet, tše bíen ka tríesa te zótravet e tire.
28 Aχíera pe rgjegjur Džesúi, θa asâje : Grua, e maδe ê bessa jote: kjofte bẽ n tîj si do. E u‐se rúa bilja e sâje tše mb’ at χêr.
29 E po tše škoi atêje Džesúi, vate rrê z detit Galilês: e ngjitur te malji, u‐ulje atié.
30 E u‐kjáse tin atîje gjinde šûm, tše kiše n me tá múnge ra, te verbe r, šankatra, sde rnatra, e šûm te tiêr: e i štûn pe rpara kẽ́ mbe vet Džesúit, e i še rói:
31 Sa gjinde t bẽ n e kjintroje n tše šíχe je n múnge ra tše fjíse je n, šankatra tše étse je n, te verbe r tše šíχe je n: e ndêrie n Te nzôn e Israélit.
32 Džesúi prana, θirrur δišípuljit e tîje , θa: Ljipíse nje gjíndien, se kâ trî dit tše rrîn me mua, e se kân tše te χân: e ti ljê te vên esul nẽ ng dua, se te mos ti biêr zaljî uδe s.
33 E i θôn δišípuljit e tîje : Kâ neve te éremi akje buk, sâ te ndẽ́ nde mi akje gjinde ?
34 E Džesúi θot atire: Sâ kravelje kini? E atá θân: Štat, e pak piškjiz.
35 E kumandói gjínde vet, t’ úlje šin mbe trúal.
36 E mârre štat kraveljet, e piškjit, po tše rrin‐gradziárti, i tšáiti, e i δa δišípulje vet e tîje , e δišípuljit gjíndies.
37 E χẽ́ nge rtin gjiθ, e u‐ndẽ́ nde tin. E ka tsopat tše kjintrúan, ndzúartin štat športa piót.
38 E atá tše χaje n, iše n kate r mîlje burra, vetše grâte e te vígje ljit.
39 E po tše lja te veje n gjinde t, u‐ngjit te varka: e vate te ane t e Mágδale s.
Krie e pesëmbëdhjetëtë
1 Atëherë vijënë te Iisui nga Ierusalimi Gramatikotë edhe Farisejtë, e i thonë:
2 Pse mathitit e tua nukë mbajënë porsit’ e pleqet, se nukë lajënë duartë kur hanë bukë?
3 Edhe ai u përgjegj ature, e u tha: Pse edhe ju nukë mbani porsin’ e Perndisë, për porsi tuaj?
4 Sepse Perndia porsiti, e tha: Ndero babanë edhe mëmënë tënde, edhe ai që thotë të ligë babait a mëmësë, le të vdesë me vdekëjë.
5 Ma ju thoi: Kush t’i thotë babait a mëmësë, dhurëti është çdo të mirë që të shohç ti nga meje, e të mos nderojë baban’ e tij, a mëmën’ e tij.
6 E prishtë porsin’ e Perndisë, për porsi tuaj.
7 Ipokritij (me di faqe), mirë profitepsi Isaiu për juvet, e tha:
8 Kij llao afëronetë tek meje me gojë të ture, edhe më nderon me buzë, e zëmëra e ture është shumë larg nga meje.
9 Edhe pa vëjierë më falenë, kur dhidhaksinë dhidhaskali porsit’ e njerëzet.
10 E thirri botënë, e u tha ature: Digjoni, edhe kupëtoni.
11 Nukë pëgën njerinë, ajo që hin mbë gojë, po ajo që del nga goja, ajo pëgën njerinë.
12 Ahiere erdhë mathitit’ e tij e i than’ atij: E digjove se Farisejtë, si digjuanë fjalënë u skandhalisnë?
13 Edhe ai u përgjegj e tha: Çdo fiti (vështë) që nuk’ e fitepsi babai i Qiellvet, do të shkuletë nga rrënjatë.
14 Liri ata, se ata janë të verbërë, që dëftojënë udhënë së verbëret; e i verbëri ndë dëftoftë udhënë së verbërit, që të di do të bienë ndë prua.
15 E Petrua u përgjegj, e i tha atij: Thuajna nevet këtë paravoli.
16 Edhe Iisui i tha: Edhe po të pamënd jeni edhe juvet?
17 Akoma nukë kupëtuatë se çdo sa hijënë ndë gojë, ndë bark venë, e mb’anë të poshtërme dalënë.
18 E ato që dalënë nga goja, dalënë jashtë nga zëmëra, e ato pëgëjënë njerinë.
19 Sepse nga zëmëra dalënë silloi të këqia, vreila, mihiera, kurvërira, të vjedhura, martiri të rreme, vllasfimira.
20 Këto jan’ ato që pëgëjënë njerinë, ma të hajë njeriu bukë me duar të palara nukë pëgëhetë.
21 E si dolli ateje Iisui, vate nga anët’ e Tirosë, e të Sidhonësë.
22 E ja një grua nga Hananea, që dolli nga ato sinorë, e thërrit pas tij, e thosh: Eleismë, Zot, biri Dhavidhit, bija ime dhemonisetë keq.
23 E ai nuk’ u përgjegj asaj asnjë fjalë. E erdhë pranë mathitit’ e tij, e i luteshinë, e i thoshnë: Lëshoje të vejë, se thërret pas nevet.
24 E ai u përgjegj e tha: Nuk’ u dërguaçë, po veçme ndë dhënt të humbura të shtëpis’ e Israilit.
25 E gruaja i falej atij, e i thosh: Zot, ndihmë mua.
26 Edhe ai ju përgjegj, e i tha: Nuk’ ësht’ e mirë të marrë njeriu bukën’ e djelmet, e t’ua shtjerë qenet.
27 Edhe ajo tha: Vërtet, zot, po edhe qentë hanë nga thrimetë që bienë nga sufraja e zotërinjet së ture.
28 Ahiere u përgjegj Iisui, e i tha asaj: O grua, besa jote ësht’ e madhe, le të bënetë tek teje sikundrë do ti. E ju shërua bija e saj që atë sahat.
29 E si u ngre ateje Iisui, erdhi afër detit së Galileësë, e hipi ndë mal, e rrij atje.
30 E erdhë nde ai shumë botë, që kishnë me vetëhe të çalë, të verbërë, të shurdhërë, të kuspulluarë, edhe shumë të tjerë, e i huadhë ata përpara këmbëvet së Iisuit, e i shëroi ata.
31 Kaqë që u çuditnë gjithë bota kur panë vuvëritë që flisnë, të kuspulluaritë të shëndoshë, të çalëtë që ecëijnë, e të verbëritë që shihnë, e lëvduanë Perndin’ e Israilit.
32 E Iisui thirri mathitit’ e tij, e u tha: Më vjen likshtë për gjithë këtë botë, se janë tri dit që më presënë, e nukë dua t’i lëshoj ata pa ngrënë, se mos u vijë dhilë mb’udhë.
33 E i thon’ atij mathitit’ e tij: Ku të gjejëmë navet nd’erimi kaqë shumë bukëra, sa të frihenë kaqë shumë njerëz?
34 Edhe Iisui u tha ature: Sa bukëra kini? Edhe ata i thanë: Shtatë, edhe pakëzë pishqe.
35 E porsiti gjithë botënë të rrijnë poshtë mbi dhe.
36 E si muar të shtatë bukëtë, edhe pishqitë, e si efharistisi, e i bekoi, i theu, e jua dha mathitivet së tij, e mathitejtë i dhanë ndë gjithë njerëz.
37 E hangrë të gjithë, e u frinë, e ngrijtinë të tepëruarat’ e copavet, shtatë shporta plot.
38 E ata që hangrë ishnë katër mijë burra, përveçme gravet, edhe djelmet.
39 E si lishoi turmat’ e njerëzet, hipi ndë varkë, e vate ndë sinorë të Magdhalasë.