Krie XI.
1 E kje, kûr Džesúi fe rnói te jip órde net dimbe δiét δišípulje vet e tîje , se škói atêje te me sóneje , e te preδikóneje te χorat e tire.
2 E Janji po tše gjekje te filjakjía te bẽ nat e Krištit, de rgúar di nde r δišípuljit e tîje ,
3 I θa: Ti jê aí, tše kâ te vĩnje , o presmi njete r?
4 E pe rgjegjur Džesúi θa atire: Vatur rre fíeni Janjit ató tše gjégje ni, e šiχni.
5 Te vérbe rit šoχe n, šankatrat étse nje n, lebruste kje ronen, šurdrat gjegjen, te vdékurit ngjalen, e te né murit kân fiáljze n e mîr:
6 E ljum e št aí, tše se márre te skandal tek ú.
7 E si u‐níse tin atá, Džesúi zû te θoje gjínde vet pe r Janjin: Tše vât te síχe je t ju te ére mi? nje kalme r tundur ka era?
8 Po tše vât te šíχe je t? nje burr vešur nde te χola? Šini atá tše kjéle nje n te χola, rrîn te špît e rrégje ravet.
9 Po tše vât te šíχe je t? nje profét? E χ ju θom, eδé mê se nje profét.
10 Pse kî e št aí pe r ke kje škrúar: Šini ú ju de rgonje ẽ́ ngje lin tim pe rpara fakjes sate, tše kâ te de rtonje uδe n tẽ nde pe rpara tîj.
11 Pe r ve rtét ú ju θom, nẽ ng dúal nde te ljêrit e grâvet nje mê i maθ se Janje Tista: po aí tše e št mé i vóge lje te rregje ría e kjíelvet, e št mê i maθ se aí.
12 Ka díte te prana e Janje Tíste se njera naní, rregje ría e kjíelvet do mârr pa‐χîr, e atá tše i štiχen sipe r e rre mbenje n.
13 Pse gjiθ profetrat, e ljedža njera te Janji profetidzartin:
14 E nde doni te príte ni mîr, aí e št Elía, tše kiš te víneje .
15 Kuš kâ veš te gjegjet, é te gjegjet.
16 E kui kam te gjas ke t dženeratsiúne ? Ajó i gjet kriaturvet tše rrîn uljur nde r kjátse te : e i θe rrese n šokvet,
17 E θôn: Ju ke ntúam, e nẽ ng ljúaje tit: vaitúam, e nẽ ng kjáitit.
18 Pse erθ Janji tše nẽ ng χâje , nẽ ng pîje , e θôn: Kâ špirtin e χúaje .
19 Erθ i Biri njeríut tše χâ, e pî, e θôn: Njô nje njerî grik‐maθ, e njerî vérie, miku i gabe ljotvet e te me katrúamvet. E urte sía pat ljikje ka biljt e sâje .
20 Aχíera zû e ne me reje χôrvet, tek u‐bẽ̂ n mê te šume t me rákulje te tîje , se nẽ ng u‐metanóse tin.
21 Mierezî tîj, Χorazín, mierezî tîj, Betsáiδe: se, nde Tîr, e Sidôn u‐kiše n bẽ n me rákuljit, tše u‐bẽ̂ n tek ju, kâ mot tše kiše n bẽ n peniténdzie nde θes e nde χí.
22 Frẽ nge kte ju θom: Tirit, e Siδonit kan te jên mê te ljea pene t te dita džuδidzit, se juve.
23 E ti, Kapernaúm, tše jê ngré itur njera nde r kjíel? njera te pisa kê te χumbeš: se, nde Soδe m u‐kiše n bẽ n me rákuljit, tše u‐bẽ̂ n tek ti, ndoδ’ e kišen rrúar njera sot.
24 Prandái ju θom, se katundit Sóδe me s kan te jên mê te ljea pene t te dita džuδidzit, se tîj.
25 Nd’ at χêr pe rgjegjur Džesúi θa: Te skomolíse nje , oi Tat, Zot i kjíele s e i δéut, pse fšeχe kto šurbise t’ úrtravet e te špéitravet, e ja buθtove te vígje ljvet.
26 E χ, oi Tat: se ke štú kje mîr pe rpara tîj.
27 Gjiθ šurbiset me kjen δẽ n ka Tata im. E mosnjerî njeχ te Birin, mosse i Jati: ne te Jatin njeχ ndonjé , mosse i Biri, e kui i Biri dafte t’ e sbuljônje .
28 Ngani tek ú gjiθ ju, tše šurbeni, e tše jini ngarkúar, e ú ju prẽ nje .
29 Mírre ni zigúan tim mbi ju, e me soni ka ú, se jam i but e i ulje t zé me rie: e gjẽ ni te pré itur špírtravet tâje .
30 Pse zigói im e št i mîr, e barra ime e št e ljê.
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E u bë si i sosi Iisui këto porsi që u tha të dimbëdhjetë mathitivet së tij, u ngre ateje, e vate të dhidhaksjë e të qiriksjë edhe ndë qutete t’ature.
2 E Ioanni si ndjeu ndë hapsanë punërat’ e Krishtit, dërgoi di nga mathitit e tij.
3 E i tha atit: Ti je ai që është për t’ardhurë, a tjetër presëmë?
4 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Si të veni, thoi Ioannit ato që ndieni edhe shihni.
5 Të verbërë shohënë, e të çalë ecëjënë, të fëlliqurë qëronenë, e të vdekurë ngjallenë, e ndë të varfërë rrëfenetë Ungjilli.
6 Edhe i lumur’ ësht ai që nukë skandhalisetë nde mua.
7 E kur iknë këta nisi Iisui t’u thosh botësë për Ioannë: Pse dualltë ndë erimi të shihni kallam që tundetë nga era?
8 Vallë pse dualltë të shihni? Njeri të veshurë me rroba të buta? Ja, ata që vishenë të butatë ndë shtëpira të Mbretëret janë.
9 Po ç’dualltë të shihni? Profit? Vërtet u thom juvet, që më tepër nga profit.
10 Se Kij ësht’ ai që për të është shkruarë: Ja, që unë dërgoj Ëngjëllinë tim të shkojë përpara teje, ai do të dërtojë udhënë tënde përpara teje.
11 Me të vërteta u thom juvet, nuk’ u ngre ndonjë njeri nga ata që janë lerë prej gravet, më i madh se Ioanni Vaptistiu, po më i vogëli ndë (m)bretëri të Qiellvet, është më i madh nga ai.
12 E që nga dit’ t’ e Ioannit Vaptistiut ngjera ndashti mbretëria e Qiellvet mirretë me të shpejtuarë, e ata që shpejtojënë e rrëmbejënë atë.
13 Se gjithë Profitëritë edhe nomi ngjera ndë dit të Ioannit profitepsnë.
14 Edhe ndë doi ta dheksni, ai është Ilia që duaj të vinte.
15 Cili ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
16 Me çfarë njeri gjan këjo siri e këture njerëzet? Këta gjajënë me ata djelm që rrinë mb’udhë, e thërresënë shokëvet së ture.
17 E u thonë: I ram flloeresë për ju, e nukë luajtitë valle. U qajtim juvet, e nuk u helmuatë.
18 Sepse erdhi Ioanni që as haj as pij, e thonë: Të paudhë ka.
19 Erdhi i biri i njeriut, që edhe ha, edhe pi, e thonë: Na njeri ngrënës edhe verëpimës, miku i Tellonëvet edhe i fajëtorëvet. E u gjukua sofia nga djelmt’ e saj.
20 Ahiere nisi të shan ato qutete, që nd’ato u bënë më të shumatë thavmëra të tij, e nukë metanoisnë.
21 Ve mbë tij Horazin, ve mbë tij Vithsaidha, se ndë ishnë bënë ndë Tiro, edhe ndë Sidhonë thavmaturgjitë që u bënë mbë ju, që më përpara do të kishnë metanoisurë, e do të vishnë thesë, edhe do të vijnë ndë krie hi.
22 Pameta u thom juvet, se Tirosë edhe Sidhonësë do t’u jetë më leh ndë ditë të gjukimit, se juvet.
23 Edhe ti, o Kapernaum, që je ngrijturë ngjera mbë Qiell, ngjera mbë pisë do të gremiseç, se gjithë këto thavmëra që u bënë tek teje, të qenë bënë ndë Sodhomë do të qenë mbeturë ngjera kësaj ditet.
24 Po un’ u thom juvet, se më i leh do të jetë mundimi ndë vënd të Sodhomësë ndë ditë të gjukimit, se mbë tij.
25 Atëherë u përgjegj Iisui, e tha: I lëvduarë qofç, o tatë, Zot i Qiellit edhe i dheut, se i fshehe këto nga sofotë edhe nga të mënçuritë, e ua dëftove foshnjëvet.
26 Kështu vërtet, o tatë, se ashtu u duk mirë përpara teje.
27 Të gjitha m’u dhanë nga jati im, e ndonjë njeri nukë njeh të birë, përveçme i jati. Edhe as të janë s’e njeh njeri, përveçmë i biri, edhe ai që të dojë i biri të ja dëftojë.
28 Ejani tek u gjithë sa jeni të lodhurë edhe të ngarkuarë, e unë do t’u prëj juvet.
29 Merri zigonë tim (xedhënë) mbi qafë tuaj, e mpsoni nga meje, se unë jam i butë e i urtë ndë zëmërë, e do të gjeni të prëjturë ndë shpirte tuaj.
30 Sepse zigoi im (xedha ime) ësht’ i mirë, edhe barra ime ësht’ e lehë.