Krie VI.
1 Rúani te mos b ni te mire n te je pe rpara njére zvet, se te jini pâr ka atá: se ne mós n ng kini rrôg ka Tata îje , tše e št nde r kjíele t.
2 Kûr poka be e ljimóse ne , mos i bíeš bririt pe rpara tîj, si b nje n ipókritrat te sinagogat, e te gjitonît se te jên nderúar ka njére zit: pe r ve rtét ju θom, atá páte tin rroge n e tire.
3 Po kûr ti b n ljimóse ne , mos te die dora jote e mandžîne e te b n e diaθta jote:
4 Se ljimóse na jote te jêt mbe fšeχur, e Tata ite , tše šeχ nde te fšéχurit, aí te jep mpalís.
5 E kûr parkaljefše , mos jêše si ipókritrat, tše dúan te rrîn tue parkaljesur te sinagogat e te anat e kjátse vet, se te jên pâr ka njére zit: pe r ve rtét ju θom, atá páte tin rroge n e tire.
6 Ti prana, kûr parkaljefše , χîre te špiza jote, e mbulíje tur dere n, parkaljés Tate n t nte fšéχura: e Tata it tše šeχ nde te fšéχurit, te jep sbuljúar.
7 Tue parkaljesur prana, mos be ši šûm fiâlje , si džentílje te . Pse atire i duket se me te folje t šûm jân te gjégjur.
8 Mandái mos i gjíte ši atire. Se Tata îje dî, tše ju ljipset, mê pâr se te ja ljipni.
9 Ke štú poka ju kin te parkaljése ni: Tata în, tše jê te kjíele t: kjofte še ite rúar é me ri it.
10 Árθe te rregje ría jote. Kjofte b n ve ljema jote, si nde kjíel, eδé mbi δê.
11 Buke n tê n te pe rdíše me n mna sot.
12 E nde ljena neve de tirat tona, si eδé na ja nde ljemi atire tše kân te na jape n.
13 E mos na síelše nde r tantatsiúna. Po lje šona ka i ljigu. Pse jótia e št rregje ría, e fukjía, e ndera nde r gjiθ motrat. Aštú kjofte .
14 Pse nde ju nde ljefšit njére zvet ftesmet e tire: ju i nde ljén eδé juve Tata îje e e št nde r kjíelat.
15 Nde prana ju n ng nde ljefšit njére zvet ftesmet e tire: m ngu Tata îje ju nde ljén ftesmat túaje .
16 Kûr prana agje rofšit, mos kjofšit si ipókritrat te mẽrúar. Se škatarronje n fakjet e tire, te buθtonen njére zvet se agje ronje n. Pe r vertét ju θom, se páte tin rroge n e tire.
17 Ti prana, tue agje rúar, ljimó kríet t nte , e ljâje fakjen t nde,
18 Te mos dukeš njére zvet se agje rón, po Tate s t nte , tše rrî i fšeχur: e Tata it, tše šeχ nde te fšéχurit, te jep sbuljúar.
19 Mos mbjiδni pe r ju te rzore mbi δê: ku kopitsa, e rrudza i grise n: e ku latrunte škúlje nje n, e kalonje n.
20 Po mbjiδni pe r ju te rzore nde kjíel: ku jo kopitsa, jo rrudza i grise n, e ku latrunte n ng škúlje nje n, ne kalonje n.
21 Pse ku e št te rzúari it, atié e št eδé zé me ra jote.
22 Χiljnari kurmit e št siu. Andái nde siu it kjoft i θiéle t: gjiθ kurmi it vién i ške ljkíer.
23 Nde prana siu it kjoft i kekje : gjiθ kurmi it vién i vre re t. Pe r kte nde drita, tše e št tek ti, e št e vre re t: sa mê t’ érre tit?
24 Mosnjerî mund šurbênje di zotra: pse o kat dêt ljik njerin, e mîr jetrin: o kat ndíχe nje njerin, e jetrin te mos e ndikurônje . N ng mund šurbeni Te nzôn, eδé mammunin.
25 Pe r kte ju θom, te mos láveni pe r gjele n tê je e kin χani, e tše kin pini, ne pe r kurmin tê je e kin véše ni. N ng e št gjela mê se te ngre nit: e kurmi mê se te véšurit?
26 Vreni zókje te e kjíele s, se n ng mbiéle n, n ng kúarnje n, n ng mbiéδe n nde katokjet: e Tata îje i kjíele s i tagjise n. Ju n ng ve ljeni mê se atá?
27 E kuš nde r ju me trût e tîje mund štônje mbi gjele n e tîje nje be rrulje ?
28 E pe r te véšure n pse láveni? V ni nde kufî se si rriten džiljet e šešit: n ng šurbenje n, e n ng tiére n.
29 Pra ju θom, se m ngu Salamuni me gjiθ pantoχjît e tîje u‐stoljise si nje nde r kta.
30 E nde barin e jašte s, tše sot e št, e nese r štiχet nde furre t, Inzót veše n ke štú: sa mê šûm juve me pak bes?
31 Andái mos u‐lavšit, tue θ n: Tše χami, o tše pimi, o tše véše mi?
32 Pse gjiθ kto šurbise gjinde t i ke rkonje n. E Tata îje i kjíele s dî, se gjiθ kto ju duχen.
33 Ke rkoni poka mê pâr rregje rîn e Tinzoti e te dréite n e tîje : e kto šurbise ju štoχen juve.
34 Andái mos u‐lavšit pe r nése rin. Se menasmi kat kêt trût pe r té . I sose n díte se e kékjia sâje .
1 Shikoni të mos bëni elejmosinënë tuaj përpara njerëzish, që të shiheni nga ata, sepse ndë qoftë, nukë keni pagë nga Ati juaj që është ndë qiejet.
2 Kur të bënjç pra elejmosinënë, mos vërshëllenjç përpara teje, sikundrë bënjën’ ipokritëritë ndëpër sinagogjit’ e ndëpër udhët, që të lavduronenë nga njerëzitë; me të vërtetë po u them juve, se ata e kanë marrë pagën’ e tyre.
3 Po ti kur të bënjç elejmosinënë, le të mos e marrë vesh e mëngjëra jote se ç’bën e djathta jote;
4 Që të jetë elejmosina jote fshehurazi; edhe yt’ Atë që sheh fshehurazi, ay do të ta shpaguanjë tyj faqeza.
5 Edhe kur të falesh, mos ij posi ipokritëritë; sepse ata duanë të falenë tuke ndenjurë ndëpër sinagogjit e ndëpër cepet të rrugavet, që të dukenë nga njerëzitë; me të vërtetë po u them’ juve se ata e kanë marrë pagën e tyre.
6 Po ti, kur të faleç, hyrë ndë dhomët tënde, edhe mbyll derënë tënde, e iu fal tyt Et që është fshehurazi, edhe yt Atë që sheh fshehurazi, do ta paguanjë tyj faqeza.
7 Edhe kur të faleni, mos thoni fialë të tepëra, posi gjëntarëtë; sepse ata kujtonjënë, se me fialët’ e shuma të tyre do të dëgjonenë.
8 Mos u gjani pra atyre, sepse Ati juaj e di për ç’gjë keni nevojë, përpara se të lypni prej ati.
9 Po ju fali kështu:
Ati ynë që je ndë qiejet, u shënjtëroft’ emëri yt;
10 Arthtë mbëretëria jote; u bëftë dashurimi yt, si ndë qiell, edhe mbë dhet.
11 Bukënë tonë të përditëshmen’ ep-na neve sot.
12 Edhe fal-na fajetë tona, sikundrë edhe neve ua falmë fajtorëvet tanë.
13 Edhe mos na shtjerë ndë ngasie, po shpëto-na nga i ligu; sepse jotia është mbëretëria e fuqia e lavdia ndë jetët të jetëvet . Amin.
14 Sepse nd’ ua falçi njerëzvet fajet’ e atyre, do t’ua falë edhe juve Ati juaj qiellori.
15 Po ndë mos ua falçi njerëzëvet fajet’ e atyre, as Ati juaj nukë do të falë fajetë tuaja.
16 Edhe kur t’ agjëroni, mos bëhi të vrërëtë, posi ipokritëritë; sepse ata prishnjënë faqet’ e tyre, që të dukenë ndër njerëzit se agjëronjënë. Me të vërtetë po u them juve, se ata e kanë marrë pagën’e tyre.
17 Po ti kur të agjëronjç, lyej kryetë tat, edhe laj faqet e tua;
18 Që të mos dukeç te njerëzit se agjëron, po tek yt Atë, që është fshehurazi; edhe yt Atë që shesh fshehurazi, do ta paguanjë tyj faqeza.
19 Mos mbëlithni thesarë mbë dhet për ju, atie ku krymbi edhe ndryshku i prish, edhe atie ku viedhësitë rëmonjën’ edhe viedhënë,
20 Po mbëlithni thesarë ndë qiell për ju, atie ku nuk’ i prish as krymp as ndryshk, edhe atie ku viedhësitë nukë rëmojn’ as viedhënë.
21 Sepse tek është thesari juaj, atie do të jetë edhe zemëra juaj.
22 Kandil’ i trupit është syri; ndë qoftë pra se syri yt ësht’ i këthiellëtë, gjithë trupi yt do të jetë i ndriçim;
23 Po ndë qoftë se syri yt ësht’ i lik, gjithë trupi yt do të jet’ i errëtë. Ndë qoftë pra se drita që gjëndetë te ti ësht’ errësirë, errësira sa e madhedo të jetë ?
24 Asnjë s’munt t’u shërbenjë dy zotërinjve, sepse a njërit do t’i ketë mëri, edhe tiatrinë do ta dojë; a njërit do t’i ngjitetë prapa, edhe tiatërit do t’i këthenjë krahëtë. Nukë munt t’i shërbeni Perëndisë edhe Mammonajt.
25 Përandaj po u them juve: Mos mendoni për jetënë tuaj, ç’të hani a ç’të pini; as për trupinë tuaj, ç’të vishni: a nuk’ është jeta më e nderçime se ushqimi, edhe trupi se të veshuritë?
26 Vështroni shpesët’e qiellit, se nukë mbiellënë, as nukë korrënë, as nukë mbëledhënë ndë grunarë, edhe Ati juaj qiellori i ushqen; a nukë ndani ju më tepërë se ata?
27 Po cili nga ju tuke pasurë kujdes, munt të shtonjë një kut ndë shtat të ti?
28 Edhe ç’mendoni për të veshuritë? Vështroni lulet’e arësë, si rritenë; as mundonenë, as dredhënë.
29 Po u them juve, se as Sollomoni me gjithë lavdin’e ti nukë qe veshurë posi një nga këto.
30 Po ndë qoftë se barin’e arësë, që sot është, e nesërë hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, nukë do t’u veshë juve shumë më tepërë, o besë-pakë?
31 Mos mendohi pra, tuke thënë: Ç’të hamë a ç’të pimë a ç’të veshmë?
32 Sepse gjithë këto i kërkonjënë kombetë; sepse Ati juaj qiellori e di, se keni nevojë për gjithë këto. Po kërkoni më përpara mbëretërin’ e Perëndisë, edhe drejtërin’e ati; edhe këto të gjitha do t’u shtonenë juve.
33 Mos mendohi pra për të nesërmenë, sepse e nesërmja do të ketë mendim për punët’e saja; mjaft është mbë ditën’ e keqeja e asaj.