Krie XVIII.
1 Nd’ at χêr u‐kjáse tin δišípuljit Džesúit, tue θẽ n: Kuš prana ê mê i maθ te rregje ría e kjíelvet?
2 E θe rritur Džesúi nje diáljθe , e vû nde mest atire,
3 E θa: Pe r ve rtét ju θom, nde mos u‐nde rrofšit, e u‐be fšit si te vígje ljit, se mund χini te rregje ría e kjíelvet.
4 Prandái kušdô te voge ljônje vetχên si kî diáljθe , kî e št mê i maδi te rregje ría e kjíelvet.
5 E aí tše mbiéθte nje diáljθe ke síš nd’ é me rit tim, mbiéθ mua.
6 Kuš pra skandalidzarte nje nde r kta te vígje lje , tše kân bes tek ú, i vién mê mîr atîje , ti viret nje gûr gaiδure š te ge rljatsi, e te mbitet te avsi déitit.
7 Mierezî jete s pe r skándalet. Pse skándalet kân te vĩnje n: po mierezî atîje njeríu, pe r ke skándali vién.
8 E nde dora jote, o kẽ mba jote te skandalidzare n: prit até , e štire ka ti: e št mê mîr pe r tîj te χĩnje š te gjela tšung, e šankát, se pasur dî dúar, o dî kẽ mbe te jêš i štẽ n te ziárri i pa‐fe rnúam.
9 E nde siu it te skandalidzare n, škulje, e štire ka ti: e št mê mîr pe r tîj te χĩnje š me nje sî te gjela, se me di te jêš i štẽ n te avsi ziárrit.
10 Rúani te mos šani nje nde kta te vígje lje : pse ju θom, se ẽ́ ngje ljit e tire nde r kjíele t gjiθmôn šoχe n fákjien e Tate s tim, tše e št te kjíele t.
11 Pse erθ i Biri njeríut te salvônje te biérrin.
12 Tše ju duket? ne ndonjerî pafte nje kjint delje, e ju‐sparrangjiste nje nde r to: lje ríer aí ne nde δietene ndat, tue etsur máljevet, nẽ ng ke rkón te sparrangjíste n?
13 E nde i árθe te te gjẽ nje : pe r ve rtét ju θom se kâ mê šûm χarê pe r té se pe r ne nde δietene ndat, tše nẽ ng u‐sparrangjistin.
14 Ke štú nẽ ng ê ve ljêm pe rpara Tate s tê je , tše e št te kjíele t, te biret nje nde r kta te vígje lje .
15 E nde fteste kunte r tîj vlau it, ets’ e ne me réi nde r ti, e aí vete m: e nde aí te gjékje te , gave njeve vláun tẽ nte .
16 E nde mos te gjékje te , mirr me tîj eδé nje , o di vet, sâ te buza di martrîše , o tre te kjintrônje gjiθ te folje t.
17 Nde prana ẽ ng dafte te gjegjet atá, θúaja kjíše se . E nde eδé kjiše n se gjékje te , kjofte pe r tîj si džentili, o gabe ljoti.
18 Pe r ve rtét ju θom, se sâ ljíδe šit mbi δéun, jân te ljíδura nde r kjíel: e sâ sgjíδe šit mbi δéun, jân te sgjíδura nde r kjíel.
19 Papâ ju θom, se nde di nde r ju e ndíešin bašk mbi δéun, pe r nga šurbés, tše kân te ljípe nje n, i vién atire ka Tata im, tše e št te kjíele t.
20 Pse tek jân di, o tre vet te mbiéδur nd’ é me rit tim, ú jam atié nde mest atíreve.
21 Aχíera tue kjasur atîje Piétri, θa: Zot, sâ χêr kâ te me ftése nje vlau im, e ú te nde ljênje ? pe r štat χêr?
22 Θot atîje Džesúi: Nẽ ng te θom, njera štat χêr: po njera štate δiét e štat χêr.
23 Pe r kte u‐gja rregje ría e kjíelvet njeríut rregje , tše diš te bẽ́ neje kundet me šerbe tore t e tîje .
24 E si zû ti bẽ́ neje , i erθ pe rpara nje , tše kiš ti jip δiét mîlje talente.
25 E si aí nẽ ng kiš te ja jip, i kumandói i zoti tîje te šitej aí, e šokja e tîje , e te biljte , e gjiθséi tše kiš, e te paguχej de tira.
26 Râr pe r kte mbe trúal šerbe túari, e parkaljésneje tue θẽ n: Zot, ki patšêndze pe r mua, e ú te jap gjiθséi.
27 E i zoti pasur ljipisî pe r at šerbe túar, e lja te vêje , e i nde ljéu de tire n.
28 E dâlje aí šerbe túar gjet nje nde r šóke te šerbe trije, tše i kiš de tire nje kjint δinâr: e rre mbíer iš e e fukárneje , tue θẽ n: Ẽ m até tše kê te me japše .
29 Râr mbe trúal pre kte šoku tîje šerbe trije, e parkaljésneje , tue θe n: Ki patšêndze pe r mua, e te jap gjiθséi.
30 E aí nẽ ng diš: po vatur, e štû nde filjakjî, njera ti pagúaneje de tire n.
31 Pâr prana šokte e tîje šerbe trije kto te bẽ na, u‐χeljmúan šûm: e vatur rre fíeje tin zotit tire gjiθséi, tše kiš kjẽ n.
32 Aχíera θe rritur até i zoti tîje , i θot: Šerbe tôr i ljik, gjiθ até de tire te ljê, se me parkaljese:
33 Se te ngit eδé tîj te ljipíse je šokun tẽ nte , si eδé ú ljipisa tîj?
34 E po tše u‐ngroχ i zoti tîje , e δa nde dúar atire tše vríse je n χûnje , njera kûr ti pagúaneje gjiθ de tire n.
35 Ke stú eδé Tata im i kjíele s ju bẽ n juve, nde mos nde ljefšit nganjé vláut tîje te zé me rat túaje ftesmat e tire.
1 Nd’ atë orë erthnë nxënësitë te Jisuj, e i thanë: “Vallë cili është më i math ndë mbëretërit të qiejevet?”
2 Edhe Jisuj thirri përanë vetëhesë ti një çun të vogëlë, edhe e qëndroj atë ndë mest t’atyre, e tha:
3 “Me të vërtetë po u them juve, ndë mos u këthefshi, e të bëneni posi çunat’ e vegjëlë, nukë do të hyni ndë mbëretërit të qiejevet.
4 Kush të ungjnjë pra vetëhen’ e ti posi kyj çun’ i vogëlë, kyj është më i math ndë mbëretërit të qiejevet;
5 Edhe kush të presë një të tillë çun të vogëlë mb’ emërit tim, më ka priturë mua.
6 Po kush të skandhalisnjë një nga këta të vegjëlitë që më mbesonjënë, është mirë për atë t’i varetë një gur mulliri mbi qafët t’ati, edhe të kredhetë ndë funt të detit.
7 Mier bota nga skandhalitë; sepse është nevojë të vinjënë skadhalitë; po mier ay njeri, prej të cilit vien skandhalia.
8 Edhe ndë të skandhalistë dora jote a këmba jote, preji, edhe hidhi prej teje; më mirë është për tyj të hynjç ndë jetët i çalë a dorac, se të kesh dy duar a dy këmbë, e të hidheç ndë ziarr të pasosurë.
9 Edhe ndë të skandhalistë syri yt, nxire atë, e hidhe prej teje; më mirë është për tyj të hynjç ndë jetët me një sy vetëmë, se të kesh dy sy, e të hidheç ndë gjehenë të ziarrit.
10 Shikoni, mos bëni për asgjë një nga këta të vegjëlitë; sepse po u them juve, se ëngjëjt’ e atyre ndë qiejet shohënë gjithënjë faqen’ e tim Eti që është ndë qiejet.
11 Sepse i Bir’ i njeriut erdhi të shpëtonjë të humburinë.
12 Ç’u duketë juve? Ndë pastë ndonjë njeri një qint dhën, edhe t’i humbasë një nga ato, a nukë lë të nëntë-dhiet’e nëntatë, e vete ndëpër malet të kërkonjë të humburënë?
13 Edhe ndë qoftë se e gjen, me të vërtetë po u them juve, se gëzonetë më tepërë për atë se për të nëntë-dhiet’e nëntat, që s’kanë humburë.
14 Kështu nuk’ ësht’ e dashurë përpara Atit tuaj që është ndë qiejet, të humbasë një nga këta të vegjëlitë.
15 Edhe ndë bëftë faj yt vëlla, shko edhe qërtoje ndë mes teje edhe ati vetëmë; ndë të dëgjoftë, e fitove tët vëlla;
16 Po ndë mos të dëgjoftë, merr me vetëhe edhe një a dy vetë , që të “qëndronjë çdo fialë ndë gojë dy a tre martirëve”.
17 Edhe ndë mos u dëgjoftë atyre, thuaja këtë qishësë; edhe ndë mos i dëgjoftë edhe qishësë, atëhere ay le të jetë posi gjëntari edhe kumerqari.
18 Me të vërtetë u them juve: Ç’të lithni mbi dhet, do të jenë lidhurë ndë qiellt; edhe ç’të sgjithni mbi dhet, do të jenë sgjidhurë ndë qiellt.
19 Përsëri po u them juve, se ndë qofshinë mbi dhet dy vetë nga ju me një fialë, për çdo fare gjëje që të lypnjënë, do t’u bënet’ atyre nga im Atë që është ndë qiejet.
20 Sepse ku të jenë dy a tre vetë mbëledhurë mb’ emërit tim, atie jam edhe unë ndë mest t’atyre.”
21 Atëhere i erdhi përanë Pietri, e tha: “Zot, ndë më fëjeftë im vëlla, sa herë do t’ia fal ati? Gjer mbë shtatë herë?”
22 Jisuj i thot’ati: “Nukë të them, gjer mbë shtatë herë, po gjer mbë shtatë-dhietë herë nga shtatë herë .
23 Përandaj mbëretëri’e qiejevet gjau me një njeri mbëret, që deshi të bënjë llogari me shërbëtorët e ti.
24 Edhe kur zuri të bënjë llogari, i prunë një detuar që i kishte detyrë dhietë mijë tallanta.
25 Edhe ay passi nukë kishte t’i lanjë, i zoti urdhëroj të shitet’ ay, edhe gruaja e ati, edhe të bijtë, edhe gjithë se ç’kishte, edhe të lahetë detyra .
26 Po shërbëtori i ra ndër këmbë, e i lutej, tuke thënë: Zot, bënu zemërë-gjerë mbë mua, edhe do të t’i lanj të gjitha.
27 Edhe të zot si niu dhëmp ay shërbëtori, e lëshoj, edhe ia la detyrënë.
28 Po ay shërbëtori si dolli, gjeti një nga shërbëtorëtë shokët’ e ti që i kishte detyrë ati një qint dinarë; edhe si e zuri, e mbyste, tuke thënë: “Lamë ç’detyrë më ke.”
29 Atëhere pra shërbëtori shok i ti i ra ndër këmbë, e i lutej, tuke thënë: “Bënu zemërë-gjërë mbë mua, edhe do të t’i lanj të gjitha.”
30 Edhe ay nukë donte, po shkoj edhe e vuri ndë burk, gjersa t’i lante detyrënë.
31 Edhe shërbëtorëtë shokët’ e ati, kur panë se ç’u bë, u helmuanë fort; edhe erthnë e i dëftyenë të zot gjithë sa u bënë.
32 Atëhere i zoti e thirri përanë, e i tha: “Shërbëtor i lik, gjith’ atë detyrë ta lashë tyj, sepse m’u lute.
33 Nukë duhej edhe ti ta përdëllenje shërbëtorinë shokunë tënt, sikundër të përdëlleva edhe unë tyj?”
34 Edhe i zoti u zemërua, edhe e dha ndër duart t’atyre që mundonjënë, gjersa të lanjë gjithë detyrënë që i kishte ati.
35 Kështu edhe im Atë qiellori do t’ua bënjë juve, ndë mos ua falçi me gjithë zëmërat tuaja gjithë-secili të vëllat ti fajet’e atyre.