Krie XIV.
1 Nd’ at mot gjegje Eroδi tetrarka é me rin e Džesúit:
2 E θa šerbe torvet e tîje : Kî e št Janje Tista: aí u‐ngre ka te vdékurit, e pre kte fukjît šurbenje n tek aí.
3 Pse Eroδi zẽ nur Janjin, e ljiδi: e e vû nde filjakjî pe r Eroδíaδen te šokjen e Fe ljipe s vláut tîje .
4 Pse Janji θôje atîje : Ti nẽ ng mund kêš até .
5 E si dúaje te vrit, ju‐trẽ mb gjíndies: se e mbaje n si profete .
6 Arδur prana dita e te ljerit Eroδit e bilja Eroδíaδes ljúaje ti atié nde mest, e i pe ljkjéu Eroδit.
7 Prandái i taksi me bê ti jip asâje até tše te ljípneje .
8 E ajó porsitur pe rpara ka e je ma: Ẽ m mua, i θa, ktu mbi ke t taljûr kríet e Janje Tíste se .
9 E u‐χeljmúa rregji: po pe r paje t bêvet, e atíreve tše iše n bašk, kumandói ti jipej.
10 E de rgói ti príse je n kríet Janjit te filjakjía.
11 E kríet e tîje kje siél mbi nje taljûr, e kje δẽ n váše ze s, e ke jó ja kjeli se je me s.
12 E vatur δišípuljit e tîje , múartin kurmin, e e vûn nde varre t: e arδur ja rre fíeje tin Džesúit.
13 E po tše e gjegje Džesúi, u‐mbióθ atêje nde nje vark, te nje vente i vete m me njân: e po tše e gjégje tin gjinde t, vân pas atîje mbe kẽ mb ka χorat.
14 E dâlje Džesúi, pâ šûm gjinde , e pat ljipisî pe r ta, e še rói te se mure t e tire.
15 Ardur prana mbré manet, ju‐kjáse tin δišípuljit e tîje , tue θẽ n: Vendi e št pa‐njerî, e χera eδé škoi: lje gjinde t, te vên te katundet, se te biénje n pe r ta te ngrẽ nit.
16 E Džesúi θa atire: Se kân ku te vên: jipni atire ju te χân.
17 E atá i θân: Nẽ ng kemi ktu se pes kravelje, e di piškje .
18 E aí θa: Silni mua atá ktu.
19 E po tše kumandói gjínde vet t’ úlje šin mbi bare t, mârre pes kraveljet, e di piškjit, tue rúaje tur te kjíela i bekói: e po tše i tšáiti, δa bukte δišípuljvet, e δišípuljit gjínde vet.
20 E χẽ́ nge rtin gjiθ, e u‐ndẽ́ nde tin. E me tsopat tše kjintrúan ndzúartin dimbe δiét kufa piót.
21 E atá tše χaje n iše n pes mîlje burra, vetše grâte , e te vígje ljit.
22 E mbiátu Džesúi štíje ti δišípuljit e tîje te χipje n te varka, e te škoje n pe rpara atîje mbatân, njera te lje šóneje gjinde t.
23 E po tše lje šói gjinde t, u‐ngjit te malji i vetmiθ te parkaljésneje . E arδur mbré manet, iš atié i vete m.
24 Po varka iš nde mest dêtit škunduljisur ka suvaljat: se áje ri iš kunte r.
25 E tek e káte rta vidžílie e náte se , vate tek atá Džesúi tue etsur mbi déitin.
26 E pâr δišípuljit até tše étsneje mbi déitin, u‐tarakstin, tue θẽ n: Se e št umbe r. E pe r trẽ mbsî θerríte tin.
27 E mbiátu folji atire Džesúi, tue θẽ n: Bẽ ni zé me r: jam ú, mos trẽ mbi.
28 E pe rgjegjur atîje Piétri θa: Zot, nde jê ti, kumandóm te vĩnje tek ti mbi uje t.
29 E aí θa: Eja. E po tše u‐kalâr ka varka Piétri, étsneje mbi uje t pe r te vêje te Džesúi.
30 Pâr prana áje rin e fort, u‐trẽ mb: e si zê je e mbitej, θe rriti tue θẽ n: Zot, salvóm.
31 E mbiátu Džesúi ndé itur dore n, e rrembéu: e i θa: Njerî pak‐béssie, pse mbete i rre jirtur?
32 E χipur atá te varka, papsi áje ri.
33 E atá te varka, vatur, e aδorartin, tue θẽ n: Ve rtét jê Biri Tinzoti.
34 E po tše škúan mbatân, vân te δeu Dženésarit.
35 E si e njoχtin njére zit e atîje vendi, de rgúan pe r gjiθ ató ân, e i kjeltin pe rpara gjiθ atá tše iše n kekje :
36 E e parkaljése je n ti ngíse je n vetmiθ poδên e te véšure s tîje . E sâ e ngân, u‐še rúan.
1 Nd’ atë kohë Irodhi katrurdhërsi dëgjoj zërin’e Jisujt,
2 Edhe u tha shërbëtorëvet të ti: “Kyj është Joann Pagëzori; ay është ngjallurë nga të vdekuritë, edhe përandaj punonenë çudia nga ay.”
3 Sepse Irodhi zuri Joanninë, edhe e lidhi, edhe e vuri ndë burk, për Irodhiadhënë gruan’e Filippit të vëllat;
4 Sepse Joanni i thoshte ati, se “Nuk’ ësht’e udhësë ta kesh ti atë”.
5 Edhe donte ta vriste atë, po kishte frikë gjëndëjenë, sepse e kishinë për profit.
6 Edhe kur bënej të festuarët’ e ditësë të lindurit Irodhit, e bija e Irodhiadhësë karxeu ndë mest, edhe i pëlqeu Irodhit.
7 Përandaj iu zotua asaj me be t’i apë ç’të lypte.
8 Edhe ajo, si u mësua prej s’ëmësë, thotë: “Epmë kryet’e Joann Pagëzorit këtu mbë këtë talure”.
9 Edhe mbëretit i erdhi keq; po për betë që bëri , edhe për ata që ishinë ndenjurë ndë mësallë bashkë me atë, urdhëroj t’i epetë.
10 Edhe dërgoj e i preu kryetë Joannit ndë burgut.
11 Edhe kryet’ e ati u pru mbë një talure, e iu dha vashësë; edhe ajo ia pruri s’ëmësë.
12 Edhe erthnë nxënësit’e ati, e ngritnë trupinë, edhe e kallnë ndë varr; pastaj erthnë e i dhanë zë Jisujt.
13 Edhe Jisuj, kur dëgjoj, iku andej me lundrë mbë një vënt të shkretë veçanë; edhe gjëndëja kur dëgjuanë i vanë prapa këmbë nga qytetetë.
14 Edhe [Jisuj] kur dolli, pa shumë gjëndëje, edhe iu dhëmp për ata, edhe shëroj të sëmurët’ e atyre.
15 Edhe si u ngrys, i erthnë përanë nxënësit’ e ati, e i thanë, se “Vëndi ësht’ i shkretë, edhe koha ndashti ka shkuarë; lësho gjëndëjenë, që të venë ndëpër krye-fshatërat të blenjën të ngrëna për vetëhen’e tyre”.
16 Po Jisuj u tha atyre: “Nukë kanë nevojë të venë; epuni ju atyre të hanë”.
17 Edhe ata i thon’ati: “Nukë kemi këtu veç pesë bukë edhe dy pishq”.
18 Edhe ay tha: “Bimini mua ato këtu”.
19 Edhe urdhëroj gjëndëjenë të rrijnë përmbi barërat, edhe mori pesë bukët’ e dy pishqetë, edhe ngriti sytë përpietë ndë qiell e bekoj; edhe passi i theu, u dha bukëtë nxënësëvet, edhe nxënësitë gjëndëjesë.
20 Edhe hëngrrë të gjithë e u nginjënë; edhe ngritnë tepëricën’e copavet, dy-mbë-dhietë kosha plot.
21 Edhe ata që hëngrrë ishinë sindonja pesë mijë burra, veç gravet e çunavet.
22 Edhe përnjëherë [Jisuj] shtrëngoj nxënësit’e ti të hynjënë ndë lundrët, edhe të shkonjënë përtej më përpara se ay, gjersa të lëshonjë gjëndëjenë.
23 Edhe si lëshoj gjëndëjenë, hipi ndë malt veçanë që të faletë; edhe si u ngrys, ishte vetëm’ atie.
24 Edhe lundra ishte ndashti ndë mest të detit, tuke përpjekurë nga valëtë; sepse era ishte kundrë.
25 Edhe mbë të katërtënë ruajtien’ e natësë Jisuj vate tek ata, tuke ecurë përmbi det.
26 Edhe nxënësitë kur e panë tuke ecurë përmbi det, u trëmpnë e thanë, se “Është hije”; edhe nga frika bërtitnë.
27 Po Jisuj përnjëherë u foli atyre, tuke thënë: “Kini zëmërë, unë jam, mos u frikësoni”.
28 Edhe Pietri u përgjeq e tha: “Zot, ndë je ti, urdhëro-më të vinj te ti mbi ujërat”.
29 Edhe ay tha: “Eja”. Edhe Pietri sbriti nga lundra, e eci mbi ujërat, që të vinjë te Jisuj.
30 Po kur pa erënë të fortë, u frikësua; edhe si zuri të kridhetë, bërtiti, tuke thënë: “Zot, shtëpo-më”.
31 Edhe Jisuj përnjëherë ngjati dorënë, edhe i tha: “O besë-pak, përse qe me dy mëndëje?”
32 Edhe ata si hynë ndë lundrët, pushoj era.
33 Edhe ata që ishinë ndë lundrët erthnë e iu falnë ati, tuke thënë: “Me të vërtetë je bir Perëndie”.
34 Edhe si shkuanë përtej erthnë ndë dhet Gjennisaret. Edhe njerëzit’ e ati vëndi, kur e njohnë, dërguanë ndëpër gjith’ ato anë edhe i prunë ati gjith’ ata që kishinë keq.
35 Edhe i luteshin’ ati të prekënë cepin’ e rrobës’ati vetëmë; edhe sa vetë e preknë, u shëruanë.