Krie IX.
1 E po tše u‐ngjit te varka, škoi mbatân, e vate te χora e tîje .
2 E njô i súaltin pe rpara nje paralíte ke tše rrîje i štẽ n mbe štrat. E pâr Džesúi besse n e tire, i θa paralíte kut: Bẽ n ze me r, ti bîr, te nde ljenen me káte te tẽ nte.
3 E njô tsa nde r Skribrat θân mbe vetχên: Kî malkón.
4 E pâr Džesúi nde r trût e tire, θa: Pse ju pe nsoni te ljiga te zé me rat túaje ?
5 Tš’ e št mê ljê te θúaš: Te nde ljenen me káte te tẽ nte: o te θúaš: Ngreu, e ets?
6 E se te dini, se Biri njeríut kâ zotrîn mbi δên te nde ljenje me káte te , aχíera i θot paralíte kut: Ngreu, mirr štratin tẽ nte , e ets te špia jote.
7 E po tše u‐ngre, vate te špia tîje .
8 Pâr kte prana gjinde t u‐marmarostin, e nderúan Te nzôn, tše jep kta te mundur njére zvet.
9 E škúar atéi Džesúi, pâ nje burr ulje t te bankuni i gabe ljotvet, tše θe χej Matê. E i θot: Eja pas meje. E ngré itur aí, vate pas atîje .
10 E kje se aí iš ulje t mbe tríes te špia, e njô šûm gabe ljotra e te me katrúam arδur, u‐úlje tin bašk me Džesúin, e δišípuljit e tîje .
11 E pâr Fariserat, i θân δišípulje vet tîje : Pse Δáskalji îje χâ me gabe ljotrat e me te me katrúamit?
12 E gjegjur kto Džesúi, θa atire: Jo atá tše rrîn mîr dúan jatrúan, po atá tše rrîn ljik.
13 Ju prana vatur me soni tše e št: Ljipisî dua, e jo sagrifitse . Pse ú nẽ ng erδa te θe rrísia te dréitit, po te me katrúamit.
14 Aχíerna i kjasen atîje δišípuljit e Janjit, tue θẽ n: Pse na, e Fariserat, agje rónje mi šûm: e δišípuljit e tû nẽ ng agje ronje n?
15 E i θa atire Džesúi: Mund kjânje n te biljt e špîs δẽ́ nde rrit pe r sâ δé nde rri e št me ta? Vĩnje n prana dite t kûr δẽ́ nde rri vién i ndziêrr ka atá: e aχíera kân t’ agjironje n.
16 Mosnjerî štie nj’ arre n petku te traše mbi nje te vešur te viéte r: pse te pióte t e atîje χeljkje te véšure n, e mé e maδe be χet ve ra.
17 Ne štíen vere n e rê nde rre šikjet te viéte r; se nde mós škjiren rre šikjet, e vera derδet, e rre šikjet biren. Po štíen vere n e rê nde rre šikje te rî, e njera e jetrit ruχen.
18 Si θôje aí kto šurbise atire, njô arδur nje krie e aδorare n, tue θẽ n: Zot, se bilja ime naní vdikje : po arδur ti, vê re dore n tẽ nde mbi até , e ajó rron.
19 E ngré itur Džesúi, vate pas atîje , e bašk δišípuljit e tîje .
20 E njô nje grua, tše rriθ gjak ka dimbe δiét viét, kjasur prapa, i ngau poδên e te vésure s tîje .
21 Pse θôje mbe vetχên: Nde ngafša vetmiθ te véšure n e tîje , ú še ronem.
22 E po tše u‐prúar Džesúi, e pâ até , θa: Bẽ n ze me r, ti bîlje , bessa jote te še rói. E u‐še rúa grúaja tše nd’ at χêr.
23 E arδur Džesúi te špia kréit, e pâr atá tše bije n fiškétevet e gjinde tše be je n θírre ma, i θot atire:
24 Mbjiδi: se váše za nẽ ng vdikje , po fiê . E atá e kjéše je n.
25 Kûr prana gjíndia kje ndziêrre atéi, χíje tur aí, múar dore n e sâje . E váše za u‐ngre.
26 E ke jó e θẽ n vate nde r gjiθ atá katunde.
27 E si Džesúi u‐nise atêje , u‐vûn pas atîje di te verbe r, tše θe rríse je n, e θoje n: Kina ljipisî, bîr i Daviδit.
28 Si prana vate te špia, ju‐kjáse tin te vérbe rit. E Džesúi i θot: Kini bes se ú mund bẽ nje ke té ? I θon atîje : E χ, Zot.
29 Aχíerna ngau sît e tire, tue θẽ n: Ju kjofte bẽ n si bessa júaje .
30 E ju‐χaptin sît e tire: e Džesúi ju‐kanós, tue θẽ n: Rúani te mos e die njerî.
31 Po atá dâlje atéi, e šprištin nde r gjiθ atá katunde.
32 Dâlje prana atá, njô i súaltin pe rpara nje burr mung i zẽ n ka špirti χúaje .
33 E štûr jašte špirti χúaje , mungu folji, e gjínde te u‐marmarostin, tue θẽ n: Mosnje χêr u‐pâ ke štú nd’ Israéle t.
34 Fariserat prana θoje n: Aí ndzíer δimonte me kríen e δimonvet.
35 E Džesúi vêje tue étsur gjiθ χorat, e katundet, tue me súar te sinagogat e tire, e tue preδikartur vangjeljin e rregje rîs, e tue še rúar nga se mûnd, e nga gramî te gjíndia.
36 E tue pâr gjinde t, kje mundur ka ljipisía pe r ta: se iše n te ljoδta, e te špríšura si delje tše se kân pekurâr.
37 Aχíera θot δišípuljvet e tîje : Te korra jân šûm, po kore z pak.
38 Andái parkaljése ni zotin e áravet, te de rgônje kore z te arat e tîje .
KAPTINA IX.
1 Edhe ai hyni ndë lundrët, e kapërceu, e erdhi ndë qytet të vet.
2 Edhe qe tek i prunë nji ulok diergunë mbi shtrat; edhe Iesui si pa besën’ e atyneve, i tha ulogut: Merr zemër’, o bir; t’u falnë fajet’ e tua.
3 Edhe qe disa prei Shkruisish thanë me vetëvetëhet, se : Kyi po truen.
4 Edhe Iesui si pa mendimet’ e atyneve, tha: Përse mendoheni ju punë të këqia ndër zemërat tueja?
5 Sepse qish ashtë ma kollai me thanë: T’u falnë fajet’ e tua; a por me thanë: Çohu, edhe ecë?
6 Edhe qi ta dini se i bir’ i nieriut ka urdhënë mbi dhet me falë faje (atëherë i thot’ ulogut): Çohu, e ngre shtratinë tand, edhe shko ndë shtëpit tande.
7 Edhe ai u çue, e shkoi ndë shtëpit të vet.
8 Edhe kur panë gjindëja, u mërekulluenë, edhe lavduenë Perëndinë qi u dha kësi urdhëni nierëzëvet.
9 Edhe Iesui, tue shkuem andej, pa nji nieri, qi i thoshinë Matthe, tue ndenjunë ndë duganë, edhe i thotë: Më merr mbrapa. Edhe ai u ngrit, e i vote mbrapa.
10 Edhe kur po rrinte ndë mësallë ndë shtëpit, qe tek erthnë shumë publikanë e fajtorë, edhe rrijshinë ndë mësallë bashkë me Iesun’ e me dishepujt e ati.
11 Edhe Fariseitë kur panë, u thanë dishepujvet ati: Përse mieshtri juei ha e pi bashkë me publikanë e me fajtorë?
12 Por Iesui kur ndëgjoi, u tha atyneve: Ata qi janë të shëndoshë s’kanë nevojë për miekës, por ata qi kanë keq.
13 Edhe shkoni, e mësoni qish ashtë: “Due përdëllim, e jo kurban”, sepse s’kam ardhunë me thirrunë të dreitë ndë pendim, por fajtorë.
14 Atëherë i vinë përanë dishepujt’ e Gjionnit, e i thonë: Përse na edhe Fariseitë agjinojmë shumë, por dishepujt’ e tu s’agjinojnë?
15 Edhe Iesui u tha atyneve: A mundetë me mbaitunë zi ata qi thërrasinë për darsmë, deri sa të jetë dhandërri bashkë me ata? Por kanë me ardhunë ditt, kur të hiqetë dhandërri prei atyneve, edhe atëherë kanë me agjinuem.
16 Edhe as kurkush s’ven arnë pëlhure të re mbi petk të vietërë, sepse heq të mbushëmit’ e vet prei petkut, edhe bahetë ma e keqe e shqyeme.
17 Edhe as nukë venë venë të re ndë rrëshiqë të vietërë, sepse ndë vufshinë, rrëshiqatë shqyhen’, edhe vena derdhet, edhe rrëshiqatë hupenë, por venë venë të re ndë rrëshiqë të rij, edhe kështu qindrojnë të dyja.
18 Ai tue folun’ atyneve këto, qe tek erdhi nji i parë, edhe adhuronte atë, e thoshte: Se eme bijë vdiq tashti, por eja, e venë dorënë tande mbi atë, edhe ka me rruem.
19 Edhe Iesui u çue, e vote mbrapa ati, bashkë me dishepujt e vet.
20 Edhe qe, nji grue, qi i rriethte gjak prei vetëhesë dy-mbë-dhetë viet, u afrue mbrapa, edhe preku sqepin’ e petkut ati,
21 sepse thoshte me vetëvetëhenë, se : Veç ndë përkitsha petkun’ e ati, kam me u shëndoshunë.
22 Edhe Iesui, kur u këthye, e pa atë, tha: Ki zemër’, o bijë, besa jote të shpëtoi. Edhe grueja u shpëtue çë mb’ate herë.
23 Edhe Iesui mbassi erdhi ndë shtëpit të parit, edhe pa ata qi u bijshinë fejevet, edhe gjindëjenë tue bamë gjam,
24 u thotë: Ikni, sepse vajza s’ka vdekunë, por po flen. Por ata qesheshinë për atë.
25 Edhe gjindëja kur duel përjashta, hyni, edhe e kapi për dore, edhe vaiza u çue.
26 Edhe kyi za duel ndëpër gjith’ atë dhe.
27 Edhe Iesui tue ikun’ andej, i voitnë mbrapa dy të verbëtë, tue thirrun’ e tue thanë: Përdëllena, o bir’ i Davidit.
28 Edhe ai kur erdhi ndë shtëpit’, i erthnë përanë të verbëtë; edhe Iesui u thot’ atyneve: Besoni ju , se mundem me bamë këte punë ? Ata i thonë: Po, Zot.
29 Atëherë preku syt’ e atyneve, tue thanë: U baftë mbë ju mbas besësë tuei.
30 Edhe u çelnë syt’ e atyneve, edhe Iesui i porositi shtrëngueshim, e u tha: Shikoni mos e marri vesht kurkush.
31 Por ata porsa duelnë, dhanë zaninë për ate ndëpër gjith’ ate dhe.
32 Edhe ata si duelnë, qe tek i prunë nji nieri shurth të diallosunë.
33 Edhe dialli si u nxuer, shurdhi foli, edhe gjindëja u mërekulluen’ e thanë, se askurrë ndonjiherë s’ashtë pamë kështu ndë Israel.
34 Por Fariseitë thoshinë, se : Nxier djemënitë me anë të parit djemënavet.
35 Edhe Iesui shkonte rreth gjithë qytetevet, e katundevet, tue mësuem ndëpër synagogat e atyneve, e tue predikuem ungjillin’ e mbëretënisë, e tue shëndoshunë çdo sëmundëje, e çdo lingatë ndë popull.
36 Edhe kur pa gjindëjenë, iu dhimpt për ata, sepse ishinë lodhun’ e shpërdamë porsi dhentë qi s’kanë bari.
37 Atëherë u thotë dishepujvet vet: Të korrët ashtë shumë, por punëtorëtë janë pak;
38 lutuni pra të zotit të korrit për me nxierrë punëtorë për të korrët e vet.