Krie XXIV.
1 E dâlje Džesúi ka kjiša, iš e vêje . E u‐kjáse tin δišípuljit e tîje , ti buθtoje n te stísurat e kjíše se .
2 E Džesúi θa atire: Nẽ ng šini gjiθ kto šurbise? Pe r ve rtét ju θom, ẽ ng vién ljẽ n ktu gûr mbi gûr, tše se kâ te šuljaret.
3 E si u‐ulje aí mbi maljin e Ulínje vet, ju‐kjáse tin δišípuljit me njân, tue θẽ n: Θúana, kûr kân jên kto šurbise? e tsilji sinjali t’ árδurit tẽ nte , e te fe rnúarit e jéte se ?
4 E pe rgjegjur Džesúi, θa atire: Rúani te mos ju kjéle nje δûn njerî.
5 Pse šûm vĩnje n nd’ é me rit tim, tue θẽ n: Ú jam Krišti: e šûm atá kjéle nje n δûn.
6 Kini te gjégje ni ljufta, e vruitima ljuftaš. Rúani te mos skotíseni. Pse gjiθ kto šurbise kan te jên, po eδé ẽ ng e št te fe rnúarit.
7 Pse vién e ngre χet gjíndia mbi gjinde n, e rregje ría mbi rregje rîn, e kan te jên se munda, e ua, e túndura δeu gjiθaparu.
8 E gjiθ kto jân te zẽ nit e te δẽ́ mburavet.
9 Aχíerna ju vẽ̂ n nde pên, e ju vrase n: e jini te dašur ljik ka gjiθ gjinde t pe r é me rin tim.
10 E aχíerna skandalidzaren šûm, e njeri‐jetri traδiren, e duχen ljik njeri‐jetri.
11 E dalje n šûm profetra te rrêm, e kjéle nje n δûn šûm.
12 E pe r te mburúarit e te ljige s, ftoχet mâli šumve.
13 E aí tše durón njera nde te fe rnúarit, kî pe štón.
14 E preδikonet kî Vangjelji rregje rîs pe r gjiθ jete n, pe r martrî gjiθ gjínde vet: e aχíerna vién te fe rnúarit.
15 Kûr prana te šiχni te véljurit e škretíes, rre fíer ka profét Daniéli, tše rrî nde vende šé ite : aí tše δiaváse n, e nde ljgofte .
16 Aχíerna atá nde Juδêt, é t’ íke nje n máljevet:
17 E aí mbi špîn, é te mos kalaret te mârr gjê ka špia tîje :
18 E aí tše ê jašt, é te mos priret prapa te mârr te véšurat e tîje .
19 Mierezî eδé grâvet me bârr, e atire tše jape n sis nd’ ató dit.
20 Parkaljése ni pra te mos jêt t’ ikurit tâje nde dime r, o nde te štune t.
21 Pse aχíera kâ te jêt χeljm’ i maθ, sa nẽ ng kjé tše kûr zû jeta njera naní, ne vién mê .
22 E nde mos u‐škurtofšin ató dit, nẽ ng e pe štón nga kurm: po pe r te sgjéδurit voge ljonen ató dit.
23 Aχíera nde nje ju θe fte : Njô ktu Krišti, o ke tié: mos i pafšit bes.
24 Pse dalje n Krištra te rrêm, e profetra te rrêm: e jape n sinjalje te mbe δenje , e me rákulje , se te kjéle nje n δûn (nde mund jêt) eδé te sgjéδurit.
25 Njô ju e θê pe rpara.
26 Andái nde ju θe fšin: Njô e št te ére mi, mos dílje ni: njô nde r špît mbrẽ nda, mos e kini bes.
27 Pse si škeptimi delj ka ljeχet díeli, e duket njera ku pere ndón: ke štú kâ te jêt eδé t’ árδurit e te Birit njeríut.
28 Pse tek do kjofte kurmi vdekur, atié mbe jiδen eδé kjiftrat.
29 E mbiátu pas χeljmit e atire díte ve díeli erret, e χe na nẽ ng jep drite n e sâje , e ílje zit bíen ka kjíela, e fukjît e kjíelvet vĩnje n škunduljísura:
30 E aχíera buθtonet sinjali te Birit njeríut nde kjíel: e aχíera kjânje n gjiθ gjinde t e jéte se : e šoχe n te Birin e njeríut tše vién mbi rêt e kjíele s me putîr, e ndêre šûm.
31 E de rgón ẽ́ ngje ljit e tîje me trumbete , e vûdže te maδe: e mbiéδe n te sgjéδurit e tîje ka te kate r áirat, ka te ljartit e kjíelvet njera tek te fe rnúarit e tire.
32 E ka fiku me soni pe rráleze n: kûr dega e tîje bẽ net e njôm e ljeχen fiétat, njiχni se vera ê afe r:
33 Ke štú eδé ju kûr te šiχni gjiθ kto šurbise, kin te dini se aí e št pe rrê z mbe díerte .
34 Pe r ve rtét ju θom, ẽ ng škon ke jó dženeratsiûn, njera te be χen gjiθ kto šurbise.
35 Kjíela e δeu škonje n, po fiálje t time nẽ ng škonje n.
36 At dit e at χêr mosnjerî e dî, mẽ ngu ẽ́ ngje ljit e kjíelvet, mosse Tata im vete m.
37 E si díte t’ e Noéut, ke štú kâ te jêt t’ árδurit e te Birit njeríut.
38 Se si iše n te díte te pe rpara de ljuδit tše χaje n e pije n, tše martoje n e martonšin, njera at dit, tše Noéu χiri te arka,
39 E ẽ ng njoχtin gjê njera tše erθ de ljuδi, e i múar gjiθ: ke štú kâ te jêt t’ árδurit e te Birit njeríut.
40 Aχíerθin di jân te petku: nje mirret, e nje lje χet.
41 Dî veta biúanje n te muliri: njera mirret, e jatra lje χet.
42 Prandái rrini sgjúar, se nẽ ng dini tše χêr vién Zoti îje .
43 Njiχni eδé até , se nde dîje krei‐špîs nde tše χêre te náte se vién latruni, rrîje sgjúar, e ẽ ng ljê je t’ iš e škalmúar špia e tîje .
44 Pre kte eδé ju kjofšit te ndrekjur: se nd’ at χêr tše s’ e panteχni, vién i Biri njeríut.
45 Tsilji prana e št šerbe túari i bese m, e i špéit, tše i zoti tîje vû mbi gjíndien e špîs tîje , se te jâp atire te ngrẽ nit mbe χêr?
46 Ljumi aí šerbe túar, tše arδur i zoti tîje , e gjẽ n tše bẽ n ke štú.
47 Pe r ve rtét ju θom, se mbi gjiθ petkat e tîje aí vê até .
48 Nde prana θe ft aí šerbe túar i ljik te zé me ra tîje : Me nón i zoti im te vĩnje :
49 E ze fte te rráχe nje šoke t e tîje , e te χâr e te pîr me te déimit:
50 Vién i zoti ke tîje šerbe túari, dite n tše aí nẽ ng e pret, e nde χêr tše se dî:
51 E e ndân, e piése n e tîje e vê me ipókritrat. Atié kâ te jêt te kjâr, e nge rsima δẽ mbeš.
KAPTINA XXIV.
1 Edhe Iesui duel, e iku prei tempullit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë për me i diftuem ndërtesat’ e tempullit.
2 Por Iesui u tha atyneve: Nukë shifni gjithë këto? Për të vërtet po u thom juve, se s’ka me mbetunë këtu gur mbi gur qi të mos rrenohetë.
3 Edhe ai tue ndenjunë mbi Mal’ të Ullivet, dishepujt’ iu afruenë mbë-nj-anë, tue thanë: Na thuei, kurë kanë me u bamë këto? Edhe cilli ashtë shenji i të ardhunit tand, edhe të mbaruemit’ e jetësë?
4 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Shikoni mos u gënjejë juve kushi.
5 Sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam Krishti; edhe kanë me gënjyem shumë vetë .
6 Edhe keni me ndëgjuem luftëna, edhe zana luftënash; shikoni mos frikohi, sepse të gjitha këto duhenë me u bamë, por e mbrapmeja edhe s’ashtë.
7 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, edhe mbëretëni kundrë mbëretënie; edhe kanë me qenë zina, e sëmundëje, e tërmetëna vend mbë vend.
8 Por gjithë këto janë të filluem të dhimptunash.
9 Atëherë kanë me u dhanë juve ndër duer për shtrëngim, edhe kanë me u vramë juve; edhe keni me u marrë mëni prei gjithë kombesh për emëninë t’em.
10 Edhe atëherë kanë me u shkandalizuem shumë vetë , edhe kanë me dhanë ndër duer njiani tietrinë, edhe kanë me marrë mëni njiani tietrinë.
11 Edhe shumë profet-rrenësa kanë me u çuem, edhe kanë me gënjyem shumë vetë.
12 Edhe mbassi të shumohetë paligjënia, dashunia e të shumëvet ka me u ftofunë.
13 Por kush të durojë deri së mbrapmi, kyi ka me shpëtuem.
14 Edhe kyi ungjilli i mbëretënisë ka me u predikuem ndëpër gjithë botënë, për dëshmi mbë kombet; edhe atëherë ka me ardhun’ e mbrapmeja.
15 Kur të shifni pra “të ndytët’ e shkretisë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjunë ndë vend të shenjtënuem (ai qi këndon, le ta marri vesht),
16 atëherë ata qi janë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
17 kush të jetë mbi kulmit, le të mos sdrypi me marrë gja prei shtëpisë vet;
18 edhe kush të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkat’ e veta.
19 Edhe mjer ato qi janë të mbarsëme, e ato qi kanë foshnje për gji nd’ato ditt!
20 Edhe fali mos me u bam’ e ikmeja juei ndë dimënë, as për të shëtunë,
21 sepse atëherë ka me qenë shtrëngim i math, qi aso faret nuk’ ashtë bamë çë kurë se ashtë zanë fillë bota deri tashti, as ka me u bamë.
22 Edhe ndë mos shkurtoheshin’ ato ditt, s’kishte me shpëtuem as ndonji korp, por ato ditt kanë me u shkurtuem për të sgjedhunit.
23 Atëherë ndë u thashtë juve kushi: Qe ku ashtë këtu Krishti, a aty, mos zini besë.
24 Sepse kanë me u çuem Krisht-rrënësa, e profet-rrenësa, edhe kanë me diftuem shenje të mëdha, edhe mërekullia; kaqi sa me gënjyem edhe të sgjedhunitë, ndë qoftë se mundetë.
25 Qe tek u thashë juve ma përpara.
26 Ndë u thançinë juve pra: Qe ku ashtë ndë shkreti, mos dilni. Qe ndë dhomatë, - mos zini besë.
27 Sepse sikurse vetima del prei së lemit diellit , edhe duketë mbë të perënduemit, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
28 Sepse kudo me qenë stërvina, atie kanë me u mbëledhunë shqipetë.
29 Edhe përnjiherë mbas shtrëngimit atyne ditve, dielli ka me u errunë, edhe hana s’ka me dhanë të shëndritunit’ e vet, edhe yjtë kanë me ranë prei qiellit, edhe fuqiat’ e qillvet kanë me u tundunë;
30 edhe atëherë ka me u dukunë shenji të birit nieriut ndë qiell; edhe atëherë gjithë farat’ e dheut kanë me bamë vaje, edhe kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë përmbi ret’ e qiellit me fuqi, e me laft shumë.
31 Edhe ka me dërguem engjujt’ e vet me buri qi nxier za të math, edhe kanë me mbëledhunë të sgjedhunit’ e ati prei së katër erënash, prei anësh qillvet deri prei të tierash anësh atyne.
32 Edhe merrni vesht parabullënë prei drusë fikut: Kur të bahetë tashti dega e asai e butë, edhe të nxierri gjethetë, ta dini se të korrët’ ashtë ngjat;
33 kështu edhe ju, kur të shifni gjithë këto, ta dini se ashtë ngjat ndër dyer.
34 Për të vërtet po u thom juve: Kyi bres s’ka me shkuem, deri sa të bahenë këto të gjitha.
35 Qielli edhe dheu kanë me shkuem, por fjalët’ e mia s’kanë me shkuem.
36 Edhe për ate ditë, e ate orë kurkush s’e di, as engjujt’ e qillvet, veç em Atë vetëmë.
37 Edhe sikurse ishinë ditt’ e Noesë, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
38 Sepse sikurse ishinë nierëzitë nd’ato ditt përpara përmbytëjesë tue ngran’ e tue pimë, tue martuem e tue u martuem, deri mb’ate ditë qi hyni Noeja ndë arkë.
39 Edhe s’e ngjofnë, deri sa erdhi përmbytëja, edhe ngriti të gjithë; kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
40 Atëherë dy vetë kanë me qenë nd’arë; njiani merretë, edhe tietri lehetë.
41 Dy veta kanë me blueitunë ndë mulli; njiana merretë, edhe tietra lehetë.
42 Rrini qutë pra, sepse nukë dini mbë ç’orë vien zoti juei.
43 Por këte e merrni vesht, se ndë e dinte i zoti shtëpisë mbë çfarë kohëje të natësë vien viedhësi, kishte me ndenjunë qutë,
44 edhe s’kishte me lanë me u shpuem shtëpia e vet. Përandai edhe ju bahi gati, sepse i bir’ i nieriut vien mb’atë orë qi nuk’ ua pret juve mendia.
45 Vallë cilli asht’ ai shërbëtuer besëtar, edhe i mençim, të cillin’ i zoti e vu përmbi punëtorët e vet, për me u dhan’ atyneve ushqiminë ndë kohë?
46 Lum ai shërbëtuer, kur të vijë i zoti, ta gjejë tue bamë kështu.
47 Për të vërtet po u thom juve, se ka me e vumë përmbi gjithë gjan’ e vet.
48 Edhe ai shërbëtori keq ndë thashtë ndë zemërë të vet: Em zot vonohetë me ardhunë,
49 edhe fillon me rrafunë shërbëtorëtë shokët’ e vet, edhe me ngran’ e me pimë bashkë me të deitunit;
50 i zoti ati shërbëtorit ka me ardhunë mb’atë ditë qi s’e pret, edhe mb’atë orë qi s’e di;
51 edhe ka me e damë mbë-nj’-anë, edhe ka me vumë piesën’ e ati bashkë me hipokritënat; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.