Krie XIX.
1 E kje, se kûr fe rnói Džesúi kto te folja, u‐nis ka Galiléa, e vate te anat e Juδês mbatân Džurdanin,
2 E u‐níse tin pas atîje gjinde šûm, e i še rói atié.
3 E ju‐kjáse tin Fariserat tue tantúar, e tue θẽ n atîje : Nd’ e št i δẽ n njeríut te lje rênje grúan e tîje , pe r tše dó šurbés?
4 Aí pe rgjegjur, θa atire: Nẽ ng δiavastit, se aí tše be ri atá tše te pare n χêr, i be ri maškul e feme r?
5 E θa: Pe r ke t šurbés njeríu kâ te lje rênje te jatin, e t’ je me n, e kâ te i ngjitet grúas tîje , e kan te jên di vet nde nje miš.
6 Prandái nẽ ng jân mê di, po nje miš. Pre kte até tše pe rzíeiti Inzót, njeríu te mos e ndânje .
7 Θôn atîje : Pe rtšé pra Moiséu kumandói te jipej ljibreti te ndáiturit, e te lje reχej ajó?
8 Θot atire: Pse Moiséu pe r zé me re n e ngure t tê je ju lja te lje reje t šokjet túaje : po tše te pare n χêr nẽ ng iš keštú.
9 Ú pra ju θom, se aí tše lje refte grúan e tîje , mosse pe r te turpe rúame, e márre te pe r nusse njate r, bẽ n aδultêre : e aí tše márre te pe r grúa nje te lje ríer, bẽ n aδultêre .
10 I θôn δišípuljit e tîje : Nde keštú e št fani i njeríut me te šokjen, ẽ ng ê mîr te martúarit.
11 E aí θa atire: Jo gjiθ rre mbenje n ke t fiâlje , po atá kui kje δẽ n.
12 Pse jân te še rúam, tše ka barku se je me s ljên ke štú: e jân te še rúam, tše kjên še rúar ka njére zit: e jân te še rúam, tše še rúan atá vetχên pe r rregje rîn e kjíelvet. Kuš mund e nde ljgônje é te nde ljgônje .
13 Aχíera i kjên siêl pe rpara tsa diálje raz, se te vê je dúart sipe r atire, e te parkaljésneje . E δišípuljit i ne me reje n.
14 Po Džesúi θa atire: Ljeni diálje razit, e mos i rre jirni te vĩnje n tek ú: pse e tíria ê rregje ría e kjíelvet.
15 E po tše vû dúart sipe r atire, u‐nis atêje .
16 E njô, kjasur nje , θa atîje : Δáskalje i mîr, tše te mîr ú kam te bẽ nje se te kêm gjele n pa‐fe rnúam?
17 E aí i θa: Pe rtšé me θua te mîr? Mosnjerî e št i mîr, mosse nje , Inzót: Nde prana do te χĩnje š te gjela, bẽ n ató tše kjên kumandúar.
18 Θot atîje : Tsiljat? E Džesúi θa: Te mos vratš: Te mos be š aδultére: Te mos kalóš: Te mos be š martrîn rrê:
19 Nderó te t’ at, e te t’ ê me , e dúaš mîr gjitonin tẽ nte si vetχên.
20 Θot atîje trimθi: Gjiθ kto šurbise i rúaje ta tše ka te rît tim; tše me ljipset mê ?
21 Θa atîje Džesúi: Nde do te jêš i tê r i mîr, ets, šite petkat, e jípia te né murvet, e kê nje te rzúar nde kjíel: nga, e ve ju pas meje.
22 E gjegjur trimθi te folje t, u‐nis i χeljmúar: pse kiš petka šûm.
23 Džesúi prana θa δišípulje vet e tíje : Pe r ve rtét ju θom, se jo tšíesu i be gati mund χĩnje te rregje ría e kjíelvet.
24 E papâ ju θom: E št mê ljê te škônje nje kamêl pe r bíθe ze n e gje ljpe re s, se i be gati te χĩnje te rregje ría e Tinzoti.
25 E po tše e gjékje tin, δišípuljit e tîje , u‐mērúan šûm, tue θẽ n: Kuš keštú mund salvonet?
26 E vréitur atá Džesúi, i θa: Pas njére zvet kî se mund jêt: po pas Tinzoti mund jên gjiθséi.
27 Aχíera pe rgjegjur Piétri, θa atîje : Šiχ se na ljâm gjiθséi, e érθe tim pas tîj: tše kat jêt andái pe r nê?
28 E Džesúi θa atire: Pe r ve rtét ju θom, se ju, tše érθe tit pas meje, nde gjele t e rê kûr t’ uljet i Biri i njeríut mbi θrôn e δoks tîje , eδé ju vini e úljeni mbi dimbe δiét θrone, tue juδikúar dimbe δiét piéste e Israélit.
29 E nganjé , tše lja špîn, o vléze rit, o motrat, o jatin, o je me n, o šokjen, o biljte , o δerat pe r paje t é me rit tim, kâ te mârr pre nje kjint, e kâ te trašigônje gjele n e gjiθ‐motit.
30 E šûm te pare kan jên te lurte m, e te lurte m te pare .
KAPTINA XIX.
1 Edhe Iesui kur mbaroi këto fjalë, u ngrit prei Galilesë, edhe erdhi ndë synoret e Iudesë, përtej Iordanit.
2 Edhe e muer mbrapa shumë gjindëje; edhe ai i shëndoshi atie.
3 Edhe erthnë tek ai Fariseitë, tue ngam’ atë, e tue thanë: Nd’asht’ e udhësë mbë nierinë me lishuem gruen’ e vet për çdo shkaik?
4 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: S’keni kënduem, se ai qi bani ata çë ndë krye të herësë, i bani mashkull’ edhe femënë?
5 Edhe tha: “Nieriu ka me lanë të atin’ edhe t’amënë për këte punë, edhe ka me u ngjitunë mbas gruesë vet, edhe të dy kanë me qenë nji mish?”.
6 Kaqi sa nukë janë ma dy, por nji mish. Ate pra qi Perëndia e bani parë, nieriu le të mos e dajë.
7 I thonë: Përse pra Moiseu ka porositunë me dhanë letër së dameje, edhe me e lishuem?
8 U thot’ atyneve: Sepse Moiseu ua la juve me lishuem gratë tueja për zemër-ashpërënë tuei, por ndë krye të herësë s’ka qenë kështu.
9 Edhe po u thom juve, se ai qi të lishojë gruen’ e vet, përveç punë kurvënie, edhe të martohetë me tietër, kurvënon; edhe ai qi të martohetë me grue të lishuemë, kurvënon.
10 Dishepujt’ e ati i thonë: Ndë qoftë kështu pun’ e nieriut me gruenë, nuk’ ashtë mirë me u martuem.
11 Por ai u thot’ atyneve: Nukë mundenë të gjithë me pritunë këte fjalë, por ata, qi ashtë dhanë mb’ata.
12 Sepse janë të tredhunë, qi kanë lemë kështu prei barkut s’amësë; edhe janë të tredhunë, qi u trothnë prei nierëzish; edhe janë të tredhunë, qi trothnë vetëvetëhenë për mbëretënin’ e qillvet. Ai qi mundetë me pritunë këte , le ta presi.
13 Atëherë i prunë disa çuna të vogjilë me vumë duertë përmbi ata, edhe me i uruem; edhe dishepujt’ i qirtuenë.
14 Por Iesui tha: Lini çunat’ e vogjilë, edhe mos i ndalni me ardhunë tek unë, sepse mbëretënia e qillvet ashtë për kësish.
15 Edhe si vuni duertë përmbi ata, iku prej andej.
16 Edhe qe tek i erdhi përanë nji nieri , e i tha: Mieshtër i mirë, ç’të mirë të baj për me pasunë jetë të pasosëme?
17 Edhe ai i tha: Ç’më thue i mirë? Kurkushi s’asht’ i mirë, përveç nji Perëndie. Por ndë daç me hymë ndë jetët, ruei porositë.
18 I thotë: Cillatë? Edhe Iesui i tha këto: “Mos vrasish. Mos kurvënojsh. Mos viedhish. Mos apish dëshmi mbë rrenë.
19 Ndero t’ët at’ e t’ët’ amë. Edhe: Të duesh të afërminë tand porsi vetëhenë tande”.
20 Dialoshi i thotë: Këto të gjitha i kam rueitunë çë mbë të rit t’em, por qish më mungon ma?
21 Iesui i tha: Ndë daç me u bam’ i kulluem, shko, e shit gjanë tande, e nepua të vobegjëvet, edhe ke me pasunë thesore ndë qiell; edhe eja, e më merr mbrapa.
22 Por dialoshi kur ndëgjoi këte, iku idhënueshim, sepse kishte shumë gja.
23 Edhe Iesui u tha dishepujvet vet: Për të vërtet po u thom juve, se i pasuni ka me hymë me të vështirë ndë mbëretënit të qillvet.
24 Edhe përsëri po u thom juve, se : Ma kollai ashtë me shkuem kamilla ndëpër birë të gjylpanësë, se i pasuni me hymë ndë mbëretënit të Perëndisë.
25 Edhe dishepujt’ e ati kur ndëgjuenë, habiteshinë fort, e thoshinë: Vallë cilli mundetë me u shpëtuem?
26 Por Iesui i vuni ore, e u tha atyneve: Për-anë nierëzish këjo ashtë punë qi s’mundetë; por për-anë Perëndisë të gjitha mundenë me u bamë .
27 Atëherë Pietri u përgjeq, e i tha: Qe na te lam të gjitha, edhe të muerm mbrapa; vallë qish ka me qenë mbë ne?
28 Edhe Iesui u tha atyneve: Për të vërtet po u thom juve, se ju qi më muertë mbrapa, ndë krijesë të re, kur të rrijë i bir’ i nieriut mbë shkamp të laftit vet, keni me ndenjun’ edhe ju mbë dy-mbë-dhetë shqembe, tue gjukuem dy-mbë-dhetë farat’ e Israelit.
29 Edhe kushdo qi la shtëpia, a vallëzën, a motëra, a atë, a amë, a grue, a dielm, a ara, për punë të emënit t’em, ka me marrë nji qind për nji, edhe ka me trashiguem jetën’ e pasosëme.
30 Por shumë të parë kanë me qenë të mbrapëm, edhe të mbrapmitë të parë.