Krie XVI.
1 E kjasur Fariserat, e Saδukjerat, tue tsandzanisur i ljípe je n ti buθtóneje atire nje sinjâl ka kjíela.
2 E aí pe rgjegjur, i θa: Arδur mbré manet θoni: Mot’ i mîr, se ngukje n kjíela.
3 E menatet: Sot mot i kekje , se ngukje n vré je tur kjíela. Ipókritra, dini e njiχni fakjen e kjíele s: e sinjalet e mótravet nẽ ng mund njiχni?
4 Rratsima e ljîge e e škatarrúar ke rkón sinjalje: e sinjâl asâje nẽ ng i jipet, mosse sinjali Džone s profetit. E ljeríer atá, iku.
5 E vatur δišípuljit e tîje mbatân, χarrúan te mírre je n buk.
6 E Džesúi θa atire: Rúani, e rúχi ka brume t e θare t te Farisére vet e Saδukjére vet.
7 E atá fólje je n nde r ta, tue θẽ n: Se ẽ ng múartim buk.
8 E Džesúi nde ljgúar kte , θa atire: Tše fólje ni nde r ju, njere z pak béssie, se nẽ ng múartit buk?
9 Nẽ ng nde ljgoni, e nẽ ng kuje toni pes kraveljet e pes mílje vet, e sâ kufa múartit?
10 Ne štat kraveljet e kate r mílje vet, e sâ športa múartit?
11 Si nẽ ng de ljgoni, se jo pe r buke n ju θê ú, te ruχi ka brumit e Farisére vet, e Saδukjére vet?
12 Aχíera nde ljgúan se nẽ ng θa te ruχšin ka brumit e buke s, po ka te me súamit e Farisére vet e Saδukjére vet.
13 Vatur pra Džesúi nde r anat e Tšesarês te Fe ljipe s, píeti δišípuljit e tîje , tue θẽ n: Kuš me θôn njére zit se jam ú, Biri i njeríut?
14 E atá θân: Tsa Janje Tiste n, te tiêr Elîn, te tiér prana Džeremîn, o nje nde r profetrat.
15 Aí θot atire: E ju kuš θoni se jam?
16 E pergjegjur Simún Piétri, θa: Ti jê Krišti, i biri Tinzoti te gjâl.
17 E pe rgjegjur Džesúi, θa atîje : Ljumi ti, Simún Bar Jonâ: se nẽ ng te sbuljúan kurmi, e gjaku, po Tata im, tše e št nde r kjíele t.
18 E ú te θom, se ti jê Piétri, e mbi ke t gûr ú stíse nje kjiše n time, e díert e píse se nẽ ng kân te mundur kunte r asâje .
19 E te jap kjitšet e rregje rîs e kjíelvet: e ke ljíθe še ti mbi δéun, vién i ljiδur eδé nde r kjíele t: e ke sgjíθe še ti mbi δéun, vién i sgjiδur nde r kjíele t.
20 Aχíera kumandói δišípulje vet e tîje te mos i θoje n njeríu, se aí e št Krišti.
21 Tše aχíera zû Džesúi te buθtóneje δišípulje vet tîje , se i ngit te veje Džerusalêm, e šûm te pe sóneje ka piékje te , e krerat e príftravet, e Skribrat, e t’ iš i vrâr, e tek e treta dit te ngjalej.
22 E χeljkjur me njâne até Piétri, zû e i ne me réi tue θẽ n: Rúaj vetχên, oi Zot: nẽ ng kâ te jêt pe r tíj kî šurbés.
23 E aí piêrre i θa Piétrit: Bẽ nu prapa meje, satán, ti me jep skandal: se nẽ ng nde ljgón šurbiset e Tinzoti, po ató te njére zvet.
24 Aχíera Džesúi θa δišípulje vet tîje : Nde ndonjé do te vĩnje pas meje, mos njoχte mê vetχên e tîje , ngarkofte krikjen e tîje , e árθe te pas meje.
25 Pse aí tše dafte te salvônje špirtin e tîje , e bíer: e aí tše biérte špirtin e tîje pe r mua, e gjẽ n.
26 Pse tše mîr kâ njeríu, nde gave njefte gjiθ jete n, e biérte špirtin e tîje ? O tše jep njeríu pe r pe jés špirtit tîje ?
27 Pse i Biri i njeríut kâ te vĩnje te χjea Jatit tîje me ẽ́ ngje ljit e tîje : e aχíera nganjé pagúan si te bẽ nat e tîje .
28 Pe r ve rtét ju θom, jân tsa nde r kta, tše rrîn ke tú, tše se kân te ndíenje n mórtien, njera te pafšin te Birin e njeríut, tše vete te rregje ría e tîje .
KAPTINA XVI.
1 Edhe erthnë përanë Fariseit’ e Saddukeitë, edhe tue ngam’ atë, lypshinë me i diftuem atyneve shenjë prei qiellit.
2 Por ai u përgjeq, e u tha atyneve: Kur bahetë mbramie, thoni, se ka me u bamë Koh’ e mirë, sepse qielli asht’ i kuq.
3 Edhe ndë mëngjes, se: Sot ka me u bamë dimënë, sepse qielli asht i kuq, e i vranëtë. Hipokritëna, faqen’ e qiellit dini me e ngjofunë; por shenjet’ e kohëvet nukë mundeni?
4 Bres i keq edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë s’ka me iu dhanë, përveç shenjit profetit Iona. Edhe i la, e iku.
5 Edhe dishepujt’ e ati si erthnë përtej, harruenë me marrë bukë.
6 Edhe Iesui u tha atyneve: Shikoni, edhe kini kujdes prei brumit Farisevet e Saddukevet.
7 Edhe ata mendoheshinë me vetëvetëhenë, tue thanë, se: Nukë muerm bukë.
8 Edhe Iesui si muer vesht, u tha atyneve: Qish mendoheni me vetevetëhenë, o besë-pakë, se nukë muertë bukë?
9 Edhe s’po merrni vesht, as nukë kujtoni pesë bukët’ e katër mijëvet, edhe sa kofina muertë?
10 As shtatë bukët’ e katër mijëvet, edhe sa shporta muertë?
11 Qysh nukë merrni vesht, se nuk’ u thashë juve për bukë, me pasunë kujdes prei brumit Farisevet e Saddukevet?
12 Atëherë e muerrnë vesht, se nukë tha më pasunë kujdes prei brumit bukësë, por prei mësimit Farisevet e Saddukevet.
13 Edhe Iesui kur erdhi mb’anët e Kaisarisë Filippit, pyeste dishepujt’ e vet, tue thanë: Cilli thonë nierëzitë, se jam un’ i bir’ i nieriut?
14 Edhe ata thanë: Disa thonë Gjionn Pagëzori, edhe të tierë Elia; edhe të tierë Ieremia, a nji prei profetënish.
15 U thot’ atyneve: Por ju cilli thoni, se jam unë?
16 Edhe Simon Pietri u përgjeq, e tha: Ti je Krishti, Bir’ i Perëndisë gjallë.
17 Edhe Iesui u përgjeq, e i tha: I lumunë je ti, Simon i bir’ i Ionait, sepse mish edhe gjak nukë ta sbuloi tyi këte , por em Atë qi ashtë ndë qillt.
18 Edhe unë po të thom, se ti je Pietër (shkamp guri ), edhe përmbi këte shkamp guri kam me ndërtuem kishinë t’eme; edhe dyert’ e ferrit s’kanë me pasunë fuqi kundrë asai.
19 Edhe kam me të dhanë çelat’ e mbëretënisë qillvet; edhe qish të lidhish mbi dhet, ka me lidhunë ndë qillt, edhe qish të sgjidhish mbi dhet, ka me qenë sgjidhunë ndë qillt.
20 Atëherë porositi dishepujt’ e vet, mos me i thanë kurkuit, se ashtë Iesu Krishti.
21 Çë mb’atë herë Iesui filloi me u diftuem dishepujvet vet, se duhetë me votunë ndë Ierusalemë, edhe me hekunë shumë prei pleqsh, e prei Krye-priftënish, e prei Shkruisish, edhe me u vramë, edhe të tretënë ditë me u ngjallë.
22 Atëherë Pietri e muer përanë vetëhesë mbë-nj-anë , e filloi me e qirtuem, tue thanë: Le të dhimbetë vetëheja, Zot, mos u baftë këjo te ti.
23 Por ai u këthye, e i tha Pietrit: Ikë mbrapa meje, Satana, shkandull më je, sepse s’ke ndër mend punët’ e Perëndisë, por punët’ e nierëzëvet.
24 Atëherë Iesui u tha dishepujvet vet: Ndë dashtë kushi me ardhunë mbrapa meje, le të mohojë vetëvetëhenë, edhe le të ngrejë kryqin’ e vet, edhe le të vijë mbas meje.
25 Sepse ai qi të detë me shpëtuem jetën’ e vet, ka me e bierrë; edhe ai qi të bierri jetën’ e vet për punë t’eme, ka me e gjetunë.
26 Sepse ç’të mirë i bahetë nieriut, ndë fitoftë gjithë botënë, e të bierri shpirtin e vet? A çfarë gjaje ka me dhanë nieriu për me ndërruem shpirtin’ e vet?
27 Sepse ka për me ardhun’ i bir’ i nieriut ndë laft të i Atit vet bashkë me engjujt e vet; edhe atëherë ka me ia paguem gjithë-se-cillit mbas punës’ ati.
28 Për të vërtet po u thom juve, se janë disa prei atyneve qi rrinë këtu, të cilltë s’kanë me ngranë vdekë (s’kanë me vdekunë ), deri sa të shofinë të birin’ e nieriut tue ardhunë ndë mbëretënit të vet.