Krie XV.
1 Aχíera vĩnje n te Džesúi ka Džerusalemi Skribra, e Farisera, tue θẽ n:
2 Pse δišípuljit e tû ljẽ̂ n zakôn e piékje vet? pse nẽ ng ljanje n dúart e tire kûr χân buk.
3 E aí pe rgjegjur θa atire: E ju pse se bẽ ni órde nin e Tinzoti pe r zakonin tê je ? Pse Inzót kumandói, tue θẽ n:
4 Nderó te t’ at e te t ê m, e: Aí tše malkón atin, o ê me n, vdekte mórtie.
5 Ju pra θoni: Aí tše θe fte te jatit, o se je me s: Tse dó rrigâl vién ka ú, te bẽ n mîr: e mos nderofte te jatin, o te je me n:
6 E škatarrúat ljedže n e Tinzoti pe r zakôn tê je .
7 Ipókritra, mîr profetidzarti pe r ju Isaía, tše θôje :
8 Ke jó gjind me kjaset me golje n e tire, e me buze n me nderón: po zé mera tire e št largu ka ú.
9 Pa‐vertét pra me nderonje n, tue me súar mesúarat, ljedžat e njére zvet.
10 E po tše θe rriti gjíndien, i θa: Mírre ni veš, e de ljgoni.
11 Jo tše χîn te grika, pe rgón njeríun: po tše delje ka grika, pe rgón njeríun.
12 Aχíera kjasur δišípuljit e tîje , i θân: E dî se Fariserat, po tše gjégje tin kto fiálje , u‐skandalidzartin?
13 E aí pe rgjegjur θa: Nga rrẽ mb, tse se vû Tata im i kjíele s, kâ te jêt i škuljur.
14 Ljeni atá: jân te verbe r, tše kjéle nje n te verbe r: e nde nje i verbe r kjelte njete r te verbe r, te di vên e bíen te gropa.
15 Piétri pra pe rgjegjur, θa atîje : Bẽ n te de ljgômi ke t pe rralez.
16 E aí θa: Eδé ju jini pâ nde ljgîm?
17 Nẽ ng nde ljgoni, se tše dó χîn nde grikte , škon te barku, e štiχet tek pe rgonet?
18 Ató pe stana tše vĩnje n ka grika, dalje n ka zé me ra, e ató pe rgonje n njeríun:
19 Se ka zé me ra dalje n pe nsiére te ljikje , te vrâra, aδultére, turpa grâše te ljígaše , kalúarit, martrî te rreme, malkime.
20 Kto jân, tše pe rgonje n njeríun. Te ngrẽ nit prana me dúart pa ljâre , nẽ ng pe rgón njeríun.
21 E dâlje atêje Džesúi u‐mbióθ nde r ane t e Tirit e Siδone s.
22 E njô nje grua Kananê dâlje ka ató ân θe rriti, tue θẽ n atîje : Ki ljipisî pe r mua, oi Zot, bîr i Daviδit: bilja ime e št e zẽ n kekje ka špirti χúaje .
23 E aí nẽ ng ju pe rgjekje nje fiâlje . E kjasur δišípuljit e tîje e parkaljése je n tue θẽ n: Ljeje te vê: se θe rrét prapa neše .
24 Aí prana pe rgjegjur θa: Ú nẽ ng kjeva de rgúar mosse pe r deljet e biérra te špîs Israélit.
25 E ajó arδur, e aδorare n, tue θẽ n: Zot, ndiχe m.
26 E aí pe rgjegjur i θa: Nẽ ng e št mîr te marr buke n e bílje vet e te ja štie kuljíše vet.
27 E ajó θa: E χ, Zot: pse eδé kuljište χân de rrúδet, tše bíen ka tríesa te zótravet e tire.
28 Aχíera pe rgjegjur Džesúi, θa asâje : Grua, e maδe ê bessa jote: kjofte bẽ n tîj si do. E u‐se rúa bilja e sâje tše mb’ at χêr.
29 E po tše škoi atêje Džesúi, vate rrê z detit Galilês: e ngjitur te malji, u‐ulje atié.
30 E u‐kjáse tin atîje gjinde šûm, tše kiše n me tá múnge ra, te verbe r, šankatra, sde rnatra, e šûm te tiêr: e i štûn pe rpara kẽ́ mbe vet Džesúit, e i še rói:
31 Sa gjinde t bẽ n e kjintroje n tše šíχe je n múnge ra tše fjíse je n, šankatra tše étse je n, te verbe r tše šíχe je n: e ndêrie n Te nzôn e Israélit.
32 Džesúi prana, θirrur δišípuljit e tîje , θa: Ljipíse nje gjíndien, se kâ trî dit tše rrîn me mua, e se kân tše te χân: e ti ljê te vên esul nẽ ng dua, se te mos ti biêr zaljî uδe s.
33 E i θôn δišípuljit e tîje : Kâ neve te éremi akje buk, sâ te ndẽ́ nde mi akje gjinde ?
34 E Džesúi θot atire: Sâ kravelje kini? E atá θân: Štat, e pak piškjiz.
35 E kumandói gjínde vet, t’ úlje šin mbe trúal.
36 E mârre štat kraveljet, e piškjit, po tše rrin‐gradziárti, i tšáiti, e i δa δišípulje vet e tîje , e δišípuljit gjíndies.
37 E χẽ́ nge rtin gjiθ, e u‐ndẽ́ nde tin. E ka tsopat tše kjintrúan, ndzúartin štat športa piót.
38 E atá tše χaje n, iše n kate r mîlje burra, vetše grâte e te vígje ljit.
39 E po tše lja te veje n gjinde t, u‐ngjit te varka: e vate te ane t e Mágδale s.
KAPTINA XV.
1 Atëherë vinë te Iesui Shkruesit’ edhe Fariseitë prei Ierusalemit, e i thonë:
2 Përse dishepujt’ e tu kapërcejnë fjalënë qi kanë lanë pleqtë? Sepse s’lajnë duert’ e veta, kur hanë bukë.
3 Por ai u përgjeq, e u tha atyneve: Përse edhe ju kapërceni porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju?
4 Sepse Perëndia porositi, tue thanë: “Ndero tët at’ e tët amë”, edhe: “Ai qi flet keq për të i atin’ a për t’amënë le të vritetë.”
5 Por ju thoni, se kush t’i thotë të i atit a s’amësë, se çdo të mirë qi të shofish prei meje ashtë dhunëti, miaft , edhe mundetë të mos nderojë të i atin’ e vet, a t’amën’ e vet.
6 Edhe s’mbaitët porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju.
7 Hipokritëna, mirë profetizoi Isaia për ju, tue thanë:
8 Kyi populli më afrohetë me gojën’ e vet, edhe më nderon me buzët; por zemëra e atyne ashtë lark prei meje.
9 Edhe kot më nderojnë, tue mësuem mësime qi janë porosia nierëzish.
10 Edhe si thiri gjindëjenë, u tha atyneve:
11 Ndëgjoni, edhe merrni vesht: Qish hyn ndë gojët, nukë përlyen nierinë; por qish del prei gojësë, këjo përlyen nierinë.
12 Atëherë u afruenë dishepujt’ e ati’ e i thanë: A e di, se Fariseitë kur ndëgjuenë këte fjalë, u shkandalizuenë?
13 Edhe ai u përgjeq, e tha: Çdo bimë qi s’e ka mbiellë Ati em qiellori, ka me u shkulunë.
14 Leni ata, se janë të verbëtë qi u tërhekin’ udhënë të verbënavet. Edhe i verbëti ndë i tërheqt’ udhënë të verbëtit, të dy kanë me ranë ndë gropët.
15 Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: Diftona këte parabullë.
16 Edhe Iesui tha: Edhe por pa mend jeni ju?
17 Edhe nukë po merrni vesht, se çdo gja qi hyn ndë gojët, sdryp ndë barkut, edhe nxiretë prei të dalunit.
18 Por ato qi dalinë prei gojësë, dalinë prei zemrësë; edhe këto përlyejnë nierinë.
19 Sepse prei zemrësë dalinë mendime të këqia, vrasa, ndynësina, kurvënia, të viedhuna, dëshmi-rrena, vlasfimia;
20 këto jan’ ato qi përlyejnë nierinë, por me ngranë me duer të palame, nukë përlyen nierinë.
21 Edhe Iesui duel prei andej, e iku ndë anë të Tyrës’ e të Sidonësë.
22 Edhe qe nji grue Hananeje te duel prei atyne synoresh, e i bërtiste, tue thanë: Përdëllemë, Zot, i bir’ i Davidit, se eme bijë mundohetë keq prei diallit.
23 Por ai nuk’ iu përgjeq asai ndonji fjalë. Edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë, e i luteshinë, tue thanë: Lishoje atë, sepse bërtet mbrapa nesh.
24 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ u dërgueshë ngjeti , veç mbë dhent e hupuna të shtëpisë Israelit.
25 Mbasandai ajo erdhi, edhe e adhuronte tue thanë: Zot, ndihmomë.
26 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ ashtë mirë me marrë nieri bukën’ e dielmvet, e me ua hedhunë këlyshvet qenvet.
27 Edhe ajo tha: Po, Zot, por edhe këlysht’ e qenvet hanë prei thërrmiash qi bienë prei truvezësë të zotënavet vet.
28 Atëherë Iesui u përgjeq, e i tha: O grue, besa jote asht’ e madhe, t’u baftë tyi si daç. Edhe e bija e asai u shëndosh çë mb’ate herë.
29 Edhe Iesui sdrypi prei andej, e erdhi ndaj detin’ e Galilesë; edhe hipi ndë malt, e rrinte atie.
30 Edhe erthnë tek ai shumë gjindëje, qi kishin me vetëhe të çalë, të verbëtë, shurdha, dorëcunga, edhe shumë të tierë; edhe i hothnë përanë kambëvet Iesuit, edhe ai i shëndoshi,
31 kaqi sa u mërekulluenë gjindëja, kur panë shurdha tue folunë, dorëcunga shëndoshunë, të çalë tue ecunë, edhe të verbëtë tue pamë; edhe lavduenë Perëndin’ e Israelit.
32 Atëherë Iesui thirri përanë dishepujt’ e vet, e tha: Më dhimbetë gjindëja, sepse kanë tri ditt tashti qi mbesinë përanë meje, e s’kanë se qish me ngranë; edhe s’due me i lishuem pa ngranë, se mos lodhenë mb’udhë.
33 Edhe dishepujt’ e ati i thonë: Ku na gjindenë këtu ndë shkreti kaqi bukë, sa të ngihetë kaqi gjindëje?
34 Edhe Iesui u thot’ atyneve: Sa bukë keni? Edhe ata thanë: Shtatë, edhe pak peshq të vogjilë.
35 Edhe ai urdhënoi gjindëjenë me u ulunë për dhe.
36 Edhe ai muer shtatë bukët’ edhe peshqitë, u fal nders, edhe i theu, edhe ua dha dishepujvet vet, edhe dishepujtë gjindëjesë.
37 Edhe hangrën të gjithë, e u nginë; edhe ngritnë tepëricën’ e copavet, shtatë shporta plot.
38 Edhe ata qi hangrën ishinë katër mijë burra, veç gravet, e çunavet vogjilë.
39 Edhe si lishoi gjindëjenë, hyni ndë lundrët, edhe erdhi ndë synoret Magdala.