Krie VIII.
1 E si aí sdripej ka mali, i u‐χjoδ𝑒n pas atîγj𝑒 njérzit𝑒 goδ𝑒 goδ𝑒:
2 E s̆i nj𝑒 lebrus𝑒, ts̆𝑒 si viγj𝑒 i falej, tue θ𝑒n𝑒: Zot, ne do, mund𝑒 m𝑒 kj𝑒rós̆.
3 E t𝑒 ndéiturit dor𝑒n Dz̆esúi, e ngau, tue θ𝑒n𝑒: Dua, kj𝑒róu. E tue rrjéδur𝑒 u‐kj𝑒rúa lebra e tîγj𝑒.
4 E i θot atîγj𝑒 Dz̆esúi: V𝑒rrêχj t𝑒 mos i a θúas̆ njeríu: po jets𝑒, d𝑒ftóu príftit𝑒, e jipi δurutîn, ts̆𝑒 urδurói Moiséu, p𝑒r mart𝑒rî t𝑒 tire.
5 E t𝑒 χîturit aí nd𝑒 Kapernaúm, i u‐kjas𝑒 nj𝑒 Ts̆enturiun𝑒, ts̆𝑒 e parkalesj𝑒,
6 E θos̆𝑒: Zot, djali jim𝑒 rrî prapt𝑒 te s̆pia i njómur𝑒, ndutu i kopiasm𝑒.
7 E i θote Dz̆esúi: T𝑒 járδurit ú, kat𝑒 t’ e s̆𝑒ronj𝑒.
8 E si u‐p𝑒rgjekj𝑒 Ts̆enturiuni, θa atîγj𝑒: Zot, ng𝑒 jam𝑒 petk𝑒, t𝑒 m𝑒 χîs̆ te s̆pia ime: po θúaχj nj𝑒 fjal𝑒 vét𝑒m𝑒, e kat𝑒 s̆𝑒rónet𝑒 djali jim𝑒.
9 Se eδé ú jam𝑒 nj𝑒 njerî vunn𝑒 n𝑒n𝑒 njî zot𝑒ríe, e kam𝑒 p𝑒rpos̆𝑒 meje us̆tor𝑒, e i θom𝑒 ktîγj𝑒: Jets𝑒, e vete: e t𝑒 ját𝑒rit𝑒, Eja, e vjen: e s̆𝑒rb𝑒tórit𝑒 tim𝑒, B𝑒n𝑒 k𝑒té s̆𝑒rbés, e e b𝑒n.
10 E si e gjegji Dz̆esúi u‐θavmas𝑒, e atírev𝑒 ts̆𝑒 véij𝑒n pas atîγj’ i θa: Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, ng𝑒 kam𝑒 gjétur𝑒 te Israéli kakj𝑒 bess𝑒.
11 Eδé ju θom𝑒, se disâ kaa del, e kaa per𝑒ndón díeγi kat𝑒 vínj𝑒n𝑒, e kat𝑒 rrîn𝑒 me Abramin, e me Isakun, e Dz̆akobin te mbret𝑒ría e kjíeγiavet:
12 E t𝑒 bíj𝑒t’ e mbret𝑒rîs𝑒 kat𝑒 s̆tíχen𝑒 te t𝑒 m𝑒térr𝑒tit mantajas̆ta: atjé kat𝑒 jêt𝑒 t𝑒 klâr𝑒, e t𝑒 gríj𝑒tur𝑒 δé mb𝑒s̆𝑒.
13 E θa Dz̆esúi Ts̆enturiúnit𝑒: Jets𝑒, e si pate bess𝑒 t𝑒 kloft𝑒 bûr𝑒. E i u‐s̆𝑒rúa djali ts̆𝑒 mb’ at𝑒 χer𝑒.
14 E kur𝑒 vate Dz̆esúi te s̆pia e Piétrit𝑒, pâ t𝑒 vjéχ𝑒r𝑒n e atîγj𝑒, ts̆𝑒 rrîγj𝑒 prapt𝑒, e ts̆𝑒 kis̆ éθet𝑒:
15 E ngau dor𝑒n e sâγj𝑒, e e lân éθet𝑒, e u‐ngre, eδé i s̆𝑒rbeγj𝑒.
16 E si u‐ngris𝑒, i prûn disâ ts̆𝑒 kis̆𝑒n t𝑒 maχkúamit𝑒: e i ndzori s̆pírtrat𝑒 me fjal𝑒: e gjiθ atá ts̆𝑒 is̆𝑒n kékj𝑒 i s̆𝑒rói:
17 Sât𝑒 paguχej e θ𝑒na e Isaîs𝑒 profétit𝑒, ts̆𝑒 θot𝑒: Aí mori s𝑒múnd𝑒t𝑒 tona: eδé kurrúsm𝑒t𝑒 nglakói.
18 E si pâ Dz̆esúi s̆um𝑒 gjinde rreθ atîγj𝑒, urδurói t𝑒 s̆kóij𝑒n mbatan𝑒.
19 E si u‐kjas𝑒 nj𝑒 skrib𝑒, i θa: Mjes̆t𝑒r, kat𝑒 vinj𝑒 pas ndeje, ku ti do t𝑒 vets̆.
20 E Dz̆esúi θot atîγj𝑒: Δélprat𝑒 kan𝑒 gové rat𝑒, e zógat’ e kjíeγi𝑒s folêt𝑒: po i Biri i njeríut𝑒 ng𝑒 kâ ku t𝑒 prê nj𝑒 kríet.
21 E njetr𝑒 ka dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒 i θa: Zot, êm𝑒 θelim𝑒 t𝑒 vete mê par𝑒 t𝑒 varr𝑒zonj𝑒 tat𝑒n tim𝑒.
22 E Dz̆esúi θa atîγje: Eja pas meje, e le t𝑒 vdékurit𝑒 t𝑒 varr𝑒zónj𝑒n𝑒 t𝑒 vdékurit’ e tire.
23 E si χiri nd𝑒 karav𝑒, i van𝑒 pas atîγj𝑒 dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒:
24 E s̆i déiti u‐tunt𝑒 fort𝑒, akjé se karava is̆ p𝑒s̆trúar𝑒 ka vál𝑒t𝑒; e aí flê γj𝑒.
25 E si i u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, e sgjúan, tue θ𝑒n𝑒: Zot, s̆p𝑒tona, sbíremi.
26 E aí θa atíreve: P𝑒rts̆é jini tr𝑒msar𝑒, njerz𝑒 me pak𝑒 bess𝑒? Aχiérna t𝑒 ngré iturit ts̆𝑒 u‐ngre, kj𝑒rtói ér𝑒t𝑒 eδé déitin, e u‐bû bunats’ e maδe.
27 E njérzit𝑒 u‐θavmas𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 is̆t𝑒 kî, se ér𝑒t𝑒 eδé déiti e marrj𝑒n ves̆?
28 E kur aí vate mbatan𝑒 t𝑒 χora e Dz̆erdz̆esenvet, van e i dúaχtin p𝑒rpara dî t𝑒 lávur𝑒, ts̆𝑒 díli𝑒n ka várret𝑒, t𝑒 kekj𝑒 ndutu, akjé se ng𝑒 mund𝑒 s̆koγj𝑒 njerî p𝑒rn’ at’ uδ𝑒.
29 E s̆i se atá lurîtin, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 kemi na me tîj, Dz̆esú bîr i Per𝑒ndîs? Jerδe ktu p𝑒rpara kj𝑒róit𝑒 t𝑒 na vasanísie?
30 E ndoδej pak𝑒 γarγu atíreve nj𝑒 kafs̆𝑒 disâ dérras̆𝑒, ts̆𝑒 χáij𝑒n.
31 E t𝑒 maχkúamit𝑒 e parkalési𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Nai na ndzíer𝑒, d𝑒rgona t𝑒 kafs̆a e dérravet.
32 E θa atíreve: Ndrékjiχj𝑒. E atá t𝑒 dal𝑒t van𝑒 te dérrat𝑒, e s̆i gjiθ𝑒 kafs̆a u‐s̆tû ka nj𝑒 gorromim𝑒 te déiti: e spovis𝑒n te uj𝑒t.
33 E atá ts̆𝑒 i kjevarrísi𝑒n jik𝑒n: e si van𝑒 te χora, rr𝑒fíeitin gjiθkjis̆𝑒, eδé ató t𝑒 lávurvet.
34 E s̆i gjiθ𝑒 χora i doγi p𝑒rpara Dz̆esúit𝑒: e si e pân e parkales𝑒n t𝑒 s̆koγj𝑒 ka án𝑒t’ e tire γarγu.
1 Edhe ay kur sbriti nga mali, i vanë prapa shumë gjëndëje.
2 Edhe ja tek erdhi një i krromosur’ e iu fal ati, tuke thënë: Zot, ndë daç, munt të më qëronjç.
3 Edhe Jisuj ngjati dorënë, edhe e preku, tuke thënë: “Dua, qëronu.” Edhe përnjëherë iu qërua krroma.
4 Edhe Jisuj i thot’ati: “Shiko mos i thuaç ndonjëjt, po shko e dëfte vetëhenë tënde te prifti, edhe shpierë dhurëtinë që ka urdhëruarë Moisiu për martiri mb’ata.”
5 Edhe [Jisuj] kur hyri ndë Kapernaum, i erdhi përanë një urdhër-qindës, tuke lutur’ ati, e tuke thënë:
6 Zot, shërbëtori im dergjetë ndë shtëpit ulok, e mundonetë keq.
7 Edhe Jisuj i thot’ati: “Unë do të vinj e do ta shëronj.”
8 Edhe urdhër-qindësi u përgjeq e tha: Zot, nukë jam i zoti të më hynjç ndënë strehët; po thuaj vetëmë një fialë, edhe shërbëtori im do të shëronetë.
9 Sepse edhe unë jam një njeri ndën’ urdhërë, edhe kam ndënë vetëhenë time ushtëtorë; edhe i them këti: “Shko”, edhe vete; edhe tiatërit: “Eja”, edhe vien; edhe shërbëtorit tim:
10 “Bëj këtë”, edhe e bën. Edhe Jisuj kur dëgjoj u çudit, e u tha atyre që i vininë prapa: “Me të vërtetë u them juve, se as ndë Israil nukë kam gjeturë kaqë besë.
11 Edhe po u them juve, se shumë vetë do të vinjënë nga të lindurit’e nga të perënduarit’ e diellit, edhe do të rrinë në mësallë bashkë me Avraaminë, e me Isaakun’ e me Jakovinë ndë mbëretërit të qiejevet,
12 Po të bijt’ e mbëretërisë do të hidhenë nd’ errësirët të përjashtëme; atie ku do të jetë të qarët’ e të kërcëlliturit’e dhëmbëvet.”
13 Edhe Jisuj i tha urdhër-qindësit: “Shko, edhe t’u bëftë sikundrë mbesove”, edhe shërbëtori ati u shërua mb’ atë herë.
14 Edhe Jisuj kur erdhi ndë shtëpit të Pietrit, pa të viehërrën’e ati te po dergjej ndër ethe.
15 Edhe e zuri atë prej dore, edhe e lan ethetë; edhe ajo u ngrit e u shërbente atyre.
16 Edhe si u ngrys, i prun’ ati shumë të diallosurë; edhe ay nxori frymat’ e ndyra me fialë, edhe shëroj gjith’ ata që kishinë keq;
17 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti Isai, që thotë: “Ay mori sëmundatë tona, edhe mbajti lëngatatë”.
18 Edhe Jisuj kur pa shumë gjëndëje rreth vetëhesë ti, urdhëroj që të shkonjënë përtej.
19 Edhe një shkronjës u afërua e i tha ati: Mësonjës, do të vinj prapa teje kudo që të veç.
20 Edhe Jisuj i thot’ati: “Dhelpëratë kanë shtrofka, edhe shpesët’e qiellit fole; po i bir’ i njeriut s’ka ku të pështetnjë kryetë.”
21 Pastaj një tiatër nga nxënësit’ e ati i thotë: Zot, lë-më përpara të vete të kllas ndë varr tem atë.
22 Po Jisuj i tha ati: “Eja pas meje, edhe lërë të vdekuritë të kllasënë ndë varr të vdekurit’e tyre.”
23 Edhe kur hyri ndë lundrët, i vanë pas nxënësit’e ati.
24 Edhe ja tek u bë një tërmet i math ndë det, kaqë sa po mbulonej lundra nga valëtë; po ay flinte.
25 Edhe nxënësit’ e ati i erthnë përanë edhe e ngritnë atë, tuke thënë: Zot, shpëto-na, se po humbasëmë.
26 Edhe ay u thotë atyre: “Përse jeni frikacarë, o besë-pakë?” Atëhere u ngrit e qërtoj erërat’ edhe detinë, edhe u bë bunacë e madhe.
27 Edhe njerëzitë çuditeshinë, e thoshinë: Çfarë njeriu është kyj, që edhe erërat’edhe deti e dëgjonjënë?
28 Edhe ay kur erdhi mb’anët të tejme, ndë dhet të Gjergjesinëvet, i duallë përpara dy të diallosurë dalë nga varretë, fort të egërë, kaqë sa s’munt të shkonte njeri përanë asaj udhe.
29 Edhe ja tek bërtitnë tuke thënë: Ç’ke me ne edhe ti, o Jisu, i bir’ i Perëndisë? Erdhe këtu përpara kohësë që të na mundonjç?
30 Edhe lark atyre ishte një turm’ e madhe derrash tuke kulloturë.
31 Edhe diajt’ i luteshin’ati, e i thoshinë: Ndë na nxierrç që këtej , lë-na të shkojmë ndë turmët të derravet.
32 Edhe ay u tha atyre: “Shkoni.” Edhe ata duallnë e shkuanë ndë turmët të derravet. Edhe ja gjithë tuf’ e derravet tek u turr nga gremina, e ranë ndë det, edhe ngorthnë ndër ujërat.
33 Edhe barinjtë iknë e erthnë ndë qytet, e dhanë zë për të gjitha, edhe për punët të diallosurëvet.
34 Edhe ja gjithë qyteti te dolli përpara Jisujt; edhe kur pan’atë, iu lutnë ati që të dalë nga sinoret’e atyre.