Krie XVIII.
1 M’ at𝑒 χer𝑒 u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t𝑒 te Dz̆esúi, tue θ𝑒n𝑒: Kus̆ ê prân mê i maθ𝑒 te mbretría e kjíeγiavet?
2 E Dz̆esúi, θirr𝑒 nj𝑒 f𝑒mij𝑒, e vuri n𝑒mest’ atire,
3 E θa: Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, n𝑒 mos u‐pjérrs̆it𝑒, e u‐bé fs̆it𝑒 si f𝑒mija, ng𝑒 m𝑒nd𝑒 χini te mbretría e kjíeγiavet.
4 P𝑒randái kus̆ t𝑒 vog𝑒lonj𝑒 vet𝑒χên si kî f𝑒mij𝑒, aí is̆t𝑒 mê i maδi te mbretría e kjíeγiavet.
5 E aí ts̆𝑒 t𝑒 mbê nj𝑒 f𝑒mij𝑒 k𝑒sis̆𝑒 paj𝑒 t𝑒 émbrit𝑒 tim𝑒, m𝑒 mbân mua.
6 E kus̆ t𝑒 kêt𝑒 sk𝑒ndaγiártur𝑒 nj𝑒 ka kta t𝑒 végjij𝑒, ts̆𝑒 kan𝑒 bess𝑒 mua, i v𝑒jén mê mir𝑒 atîγj𝑒 t𝑒 vjér𝑒nj𝑒 nj𝑒 rrot𝑒 γaiδur𝑒s̆ te kjafa, e t𝑒 mbítet𝑒 te t𝑒 χumbtit e déitit𝑒.
7 Χelme mbi jet𝑒n p𝑒r ské ndaj𝑒t𝑒. Posa ô do, ô ng𝑒 do ské ndaj𝑒t𝑒 kat𝑒 vínj𝑒n𝑒: mb𝑒gjiθ𝑒 χelme atîγj𝑒 njeríu, kaa vjen ské ndaγi.
8 E n𝑒 dora jote, ô k𝑒mba jote t𝑒 sk𝑒ndaγiâr𝑒, prite, e s̆tiê γarγu tîj: se is̆t𝑒 mê mir𝑒 p𝑒r tîj t𝑒 χîs̆ te gjeγa i s̆tr𝑒mb𝑒r, ô i s̆klepur, se me dî dúar𝑒, ô me dî k𝑒mb𝑒 t𝑒 s̆tíχes̆𝑒 t𝑒 zjarri i pasosm𝑒.
9 E n𝑒 siu jit𝑒 t𝑒 sk𝑒ndaγiâr𝑒, g𝑒rrije, e s̆tiê γarγu tîj: is̆t𝑒 mê mir𝑒 p𝑒r tîj t𝑒 χîs̆ me nj𝑒 sî te gjeγa, se t𝑒 kês̆ dî sî, e t𝑒 jês̆𝑒 s̆tûr𝑒 te Dz̆eénna e zjárrit𝑒.
10 Rúani t𝑒 mos χjiδís𝑒ni ts̆𝑒‐njerin ka kta t𝑒 végjij𝑒: p𝑒rts̆é ju θom𝑒, se é ngj𝑒j𝑒t’ e tire te kjíeγia gjiθmon𝑒 s̆óχ𝑒j𝑒n fidz̆𝑒n e Tát𝑒s𝑒 tim𝑒, ts̆𝑒 is̆t𝑒 te kjíeγia.
11 Se i Biri i njeríut𝑒 jerδi t𝑒 lefterosj𝑒 t𝑒 sbjerrin.
12 Si e γojás𝑒ni jû? n𝑒 ndonjerî pats̆it nj𝑒 kjint𝑒 dele, e ts̆𝑒 njera t’ i vê sbjerr𝑒 tue rráχur𝑒 δérat𝑒: ng𝑒 lê t𝑒 n𝑒nd𝑒δietené ndat𝑒 mbi mál𝑒t𝑒, e t𝑒 váturit k𝑒rkón até , ts̆𝑒 vete tue rráχur𝑒?
13 E n𝑒 stréks𝑒s̆it t’ e gjênj𝑒: me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒 se g𝑒zónet𝑒 mbi até mê s̆um𝑒 se mbi t𝑒 n𝑒nd𝑒δietené ndat𝑒, ts̆𝑒 ng𝑒 ven𝑒 tue rráχur𝑒 δérat𝑒.
14 K𝑒s̆tú ng’ ê vulema p𝑒rpara Tát𝑒se túaj𝑒, ts̆𝑒 is̆t𝑒 te kjíeγiat𝑒, t𝑒 sbíret𝑒 nj𝑒 ka k𝑒tá t𝑒 végjij𝑒.
15 E n𝑒 it𝑒 vγâ u‐lipst𝑒 me tîj, jets𝑒, e kj𝑒rtê nd𝑒r tî, e até vet𝑒m: e n𝑒 t𝑒 gjekjt𝑒, kê múndur𝑒 t𝑒t𝑒 vγâ.
16 E n𝑒 mos t𝑒 gjekjt𝑒, mirr𝑒 me tîj eδé nj𝑒, ô dî vet𝑒, sât𝑒 kj𝑒ndronj𝑒 gjiθ𝑒 t𝑒 fol𝑒t mb𝑒 goj𝑒n dîve, ô trî mart𝑒rî.
17 E n𝑒 mos marrt𝑒 ves̆ atá, θúaja klís̆𝑒s𝑒. E n𝑒 eδé klis̆𝑒n mos e gjekjt𝑒, kloft𝑒 p𝑒r tîj si dz̆intiγi, e si gabiloti.
18 Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, sâ do líδ𝑒ni mbi δéun, kat𝑒 jên𝑒 líδur𝑒 nd𝑒 kjíeχ: e sâ do sglíδ𝑒ni mbi δéun, kat𝑒 jên𝑒 sglíδur𝑒 nd𝑒 kjíeχ.
19 Pameta ju θom𝑒, se n𝑒 dî vet𝑒 ka‐k𝑒 jû e ndíej𝑒n𝑒 gjiθnjé te ndô s̆𝑒rbes𝑒, até ts̆𝑒 kat𝑒 lípj𝑒n𝑒, kat’ i búnet𝑒 atire ka Tata jim𝑒, ts̆𝑒 is̆t𝑒 te kjíeγia.
20 Prandái ku jan𝑒 dî, o tre vet𝑒 mbjéδur𝑒 mbi embrin tim𝑒, ú jam atjé n𝑒mest’ atíreve.
21 Aχiérra kjássurit Piétri, i θa: Zot, sâ χer𝑒 kat𝑒 lípset𝑒 me mua im𝑒 vγâ, e kat’ e nd𝑒jéinj𝑒? p𝑒r s̆𝑒tat𝑒 χer𝑒?
22 Θot atîγj𝑒 Dz̆esúi: Ng𝑒 t𝑒 θom𝑒 s̆tat𝑒 χ𝑒r𝑒: se eδé njera s̆tat𝑒 δiét’ e s̆tat𝑒 χer𝑒.
23 P𝑒r kt𝑒 s̆𝑒rbés u‐glâ mbretría e kjíeγi𝑒s njeríut𝑒 mbreti, ts̆𝑒 des̆i t𝑒 b𝑒γj𝑒 kúndet𝑒 me s̆𝑒rb𝑒tór𝑒t’ e tîγj𝑒.
24 E si zû t’ i b𝑒γj𝑒, i jerθ𝑒 p𝑒rpara nj𝑒, ts̆𝑒 aí i kis̆ d𝑒tir𝑒 δiét𝑒 mij𝑒 talente.
25 E si aí njerî ng𝑒 kis̆ t’ ia jipj𝑒, i zoti i tîγj𝑒 urδurói t𝑒 s̆itej aí, e s̆ókjia e tîγj𝑒, eδé t𝑒 bíj𝑒t𝑒, e gjiθ até ts̆𝑒 kis̆, e t𝑒 paguχej d𝑒tira.
26 T𝑒 rârit prân aí s̆𝑒rb𝑒túar, e parkalesj𝑒 tue θ𝑒n𝑒: Kîχj durim𝑒 mbi mua, se kat𝑒 t𝑒 jap𝑒 gjiθkjis̆𝑒.
27 E i zoti, si i u‐duk𝑒 kekj𝑒 p𝑒r até s̆𝑒rb𝑒túar, e la t𝑒 jes𝑒, e i nd𝑒jéu d𝑒tir𝑒n.
28 E t𝑒 dal𝑒t aí s̆𝑒rb𝑒tôr gjeti nj𝑒 s̆ok𝑒 s̆𝑒rb𝑒tírie t𝑒 tîγj𝑒, ts̆𝑒 i kis̆ d𝑒tir𝑒 nj𝑒 kjint𝑒 dinar𝑒: e t𝑒 rr𝑒mbíerit ts’ e rr𝑒mbéu até , is̆ e e mbiγj𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Ê m𝑒 até ts̆𝑒 m𝑒 kê d𝑒túar𝑒.
29 E t𝑒 rârit s̆oku i tîγj𝑒 s̆𝑒rb𝑒tírie, e parkalesj𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Kîχj durim𝑒 mbi mua, se kat𝑒 t𝑒 jap𝑒 gjiθkjis̆𝑒.
30 E aí ng𝑒 des̆i: se po t𝑒 váturit e s̆tû nd𝑒 fulakjî, njera t𝑒 pagúaγj𝑒 d𝑒tir𝑒n.
31 E si pân s̆ók𝑒t’ e tîγj𝑒 ktô t𝑒 b𝑒ma, u‐χelmúan𝑒 ndutu: e van𝑒, e i rr𝑒fíej𝑒tin zótit𝑒 tire gjiθ𝑒 sâ streks𝑒n.
32 Aχiérra θirrur até zoti i tîγj𝑒, i θot𝑒: Š𝑒rb𝑒tôr i lik𝑒, gjiθ até d𝑒tir𝑒 t’ e nd𝑒jeva se m𝑒 parkalese:
33 Andái ng𝑒 kis̆ t𝑒 dukej kekj𝑒 eδé tîj p𝑒r s̆okun t𝑒nt𝑒, si eδé ti m’ u‐duke kekj𝑒 mua?
34 E si u‐ngroχ i zoti i tîγj𝑒 ia δa vasanistorvet, njera ts̆𝑒 t𝑒 pagúaγj𝑒 gjiθ𝑒 d𝑒tir𝑒n.
35 K𝑒s̆tú eδé Tata im𝑒 i kjíeγi𝑒s kat𝑒 ju b𝑒nj𝑒 juve, n𝑒 mos nd𝑒jéfs̆it𝑒 nganjé vγáut𝑒 tîγj𝑒 te z𝑒mra júaj𝑒 ftésat’ e tire.
1 Nd’ atë orë erthnë nxënësitë te Jisuj, e i thanë: “Vallë cili është më i math ndë mbëretërit të qiejevet?”
2 Edhe Jisuj thirri përanë vetëhesë ti një çun të vogëlë, edhe e qëndroj atë ndë mest t’atyre, e tha:
3 “Me të vërtetë po u them juve, ndë mos u këthefshi, e të bëneni posi çunat’ e vegjëlë, nukë do të hyni ndë mbëretërit të qiejevet.
4 Kush të ungjnjë pra vetëhen’ e ti posi kyj çun’ i vogëlë, kyj është më i math ndë mbëretërit të qiejevet;
5 Edhe kush të presë një të tillë çun të vogëlë mb’ emërit tim, më ka priturë mua.
6 Po kush të skandhalisnjë një nga këta të vegjëlitë që më mbesonjënë, është mirë për atë t’i varetë një gur mulliri mbi qafët t’ati, edhe të kredhetë ndë funt të detit.
7 Mier bota nga skandhalitë; sepse është nevojë të vinjënë skadhalitë; po mier ay njeri, prej të cilit vien skandhalia.
8 Edhe ndë të skandhalistë dora jote a këmba jote, preji, edhe hidhi prej teje; më mirë është për tyj të hynjç ndë jetët i çalë a dorac, se të kesh dy duar a dy këmbë, e të hidheç ndë ziarr të pasosurë.
9 Edhe ndë të skandhalistë syri yt, nxire atë, e hidhe prej teje; më mirë është për tyj të hynjç ndë jetët me një sy vetëmë, se të kesh dy sy, e të hidheç ndë gjehenë të ziarrit.
10 Shikoni, mos bëni për asgjë një nga këta të vegjëlitë; sepse po u them juve, se ëngjëjt’ e atyre ndë qiejet shohënë gjithënjë faqen’ e tim Eti që është ndë qiejet.
11 Sepse i Bir’ i njeriut erdhi të shpëtonjë të humburinë.
12 Ç’u duketë juve? Ndë pastë ndonjë njeri një qint dhën, edhe t’i humbasë një nga ato, a nukë lë të nëntë-dhiet’e nëntatë, e vete ndëpër malet të kërkonjë të humburënë?
13 Edhe ndë qoftë se e gjen, me të vërtetë po u them juve, se gëzonetë më tepërë për atë se për të nëntë-dhiet’e nëntat, që s’kanë humburë.
14 Kështu nuk’ ësht’ e dashurë përpara Atit tuaj që është ndë qiejet, të humbasë një nga këta të vegjëlitë.
15 Edhe ndë bëftë faj yt vëlla, shko edhe qërtoje ndë mes teje edhe ati vetëmë; ndë të dëgjoftë, e fitove tët vëlla;
16 Po ndë mos të dëgjoftë, merr me vetëhe edhe një a dy vetë , që të “qëndronjë çdo fialë ndë gojë dy a tre martirëve”.
17 Edhe ndë mos u dëgjoftë atyre, thuaja këtë qishësë; edhe ndë mos i dëgjoftë edhe qishësë, atëhere ay le të jetë posi gjëntari edhe kumerqari.
18 Me të vërtetë u them juve: Ç’të lithni mbi dhet, do të jenë lidhurë ndë qiellt; edhe ç’të sgjithni mbi dhet, do të jenë sgjidhurë ndë qiellt.
19 Përsëri po u them juve, se ndë qofshinë mbi dhet dy vetë nga ju me një fialë, për çdo fare gjëje që të lypnjënë, do t’u bënet’ atyre nga im Atë që është ndë qiejet.
20 Sepse ku të jenë dy a tre vetë mbëledhurë mb’ emërit tim, atie jam edhe unë ndë mest t’atyre.”
21 Atëhere i erdhi përanë Pietri, e tha: “Zot, ndë më fëjeftë im vëlla, sa herë do t’ia fal ati? Gjer mbë shtatë herë?”
22 Jisuj i thot’ati: “Nukë të them, gjer mbë shtatë herë, po gjer mbë shtatë-dhietë herë nga shtatë herë .
23 Përandaj mbëretëri’e qiejevet gjau me një njeri mbëret, që deshi të bënjë llogari me shërbëtorët e ti.
24 Edhe kur zuri të bënjë llogari, i prunë një detuar që i kishte detyrë dhietë mijë tallanta.
25 Edhe ay passi nukë kishte t’i lanjë, i zoti urdhëroj të shitet’ ay, edhe gruaja e ati, edhe të bijtë, edhe gjithë se ç’kishte, edhe të lahetë detyra .
26 Po shërbëtori i ra ndër këmbë, e i lutej, tuke thënë: Zot, bënu zemërë-gjerë mbë mua, edhe do të t’i lanj të gjitha.
27 Edhe të zot si niu dhëmp ay shërbëtori, e lëshoj, edhe ia la detyrënë.
28 Po ay shërbëtori si dolli, gjeti një nga shërbëtorëtë shokët’ e ti që i kishte detyrë ati një qint dinarë; edhe si e zuri, e mbyste, tuke thënë: “Lamë ç’detyrë më ke.”
29 Atëhere pra shërbëtori shok i ti i ra ndër këmbë, e i lutej, tuke thënë: “Bënu zemërë-gjërë mbë mua, edhe do të t’i lanj të gjitha.”
30 Edhe ay nukë donte, po shkoj edhe e vuri ndë burk, gjersa t’i lante detyrënë.
31 Edhe shërbëtorëtë shokët’ e ati, kur panë se ç’u bë, u helmuanë fort; edhe erthnë e i dëftyenë të zot gjithë sa u bënë.
32 Atëhere i zoti e thirri përanë, e i tha: “Shërbëtor i lik, gjith’ atë detyrë ta lashë tyj, sepse m’u lute.
33 Nukë duhej edhe ti ta përdëllenje shërbëtorinë shokunë tënt, sikundër të përdëlleva edhe unë tyj?”
34 Edhe i zoti u zemërua, edhe e dha ndër duart t’atyre që mundonjënë, gjersa të lanjë gjithë detyrënë që i kishte ati.
35 Kështu edhe im Atë qiellori do t’ua bënjë juve, ndë mos ua falçi me gjithë zëmërat tuaja gjithë-secili të vëllat ti fajet’e atyre.