Krie XXIV.
1 E t𝑒 dal𝑒t Dz̆esúi ka klis̆a is̆ e vêγj𝑒. E i u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, sât’ i d𝑒ftóij𝑒n t𝑒 stísurat’ e klís̆𝑒s𝑒.
2 E aí θa atire: V𝑒rreni gjiθ𝑒 ktô s̆𝑒rbise? P𝑒r v𝑒rtet𝑒 ju θom𝑒, ng𝑒 ka vjétet𝑒 ktu gur𝑒 mbi gûr, ts̆𝑒 ng𝑒 kat𝑒 gorromíset𝑒.
3 E si ají rrîγj𝑒 újur𝑒 mbi malin e Uγínj𝑒vet, i u‐kjas𝑒n vets̆𝑒 dis̆ípuj𝑒t𝑒, e i θan𝑒: Θúana, kur𝑒 ka jên𝑒 ktô s̆𝑒rbise? e ts̆ili ê sinjaγi t’ arré iturit𝑒 t𝑒nt𝑒, e t𝑒 sósurit’ e jét𝑒s𝑒?
4 E Dz̆esúi tue p𝑒rgjégjur𝑒, θa atire: V𝑒rreni t𝑒 mos ju g𝑒njéinj𝑒 ndonjerî.
5 Se s̆um𝑒 kat𝑒 vínj𝑒n𝑒 me embrin tim𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Ú jam𝑒 Kris̆ti: e kat𝑒 planésj𝑒n𝑒 disâ.
6 Kat𝑒 gjégjiχj𝑒 lufta, eδé z𝑒re lúftas̆𝑒. Jipni mâj𝑒 mos t𝑒 smóliχj𝑒. Se ktô s̆𝑒rbise ka stréksj𝑒n𝑒, e mb𝑒gjiθ𝑒 ng’ is̆t𝑒 t𝑒 sósurit.
7 Se kat𝑒 ngré χet𝑒 gjíndia mbi gjinden, e mbretrî mbi mbretrîn, e kat𝑒 jên𝑒 s𝑒mund𝑒, e úr𝑒ra, e t𝑒 smólura δeu vende vende.
8 E gjiθ𝑒 k𝑒tó jan𝑒 t𝑒 z𝑒n𝑒t e t𝑒 δé mburavet.
9 Aχiérna kat𝑒 ju bíen𝑒 nd𝑒 kopos𝑒, e kat𝑒 ju vrásj𝑒n𝑒: e kat𝑒 kini mbáitur𝑒 mbrî ka gjiθ𝑒 gjíndet𝑒 paj𝑒 t’ émbrit𝑒 tim𝑒.
10 Aχiérna kat𝑒 sk𝑒ndaγiáren𝑒 ditsá, e ka traδíren𝑒 njeri me jatrin, e kat𝑒 m𝑒ríχen𝑒 njeri me jatrin.
11 Eδé s̆um𝑒 profetra t𝑒 rrêm𝑒 ka dálj𝑒n𝑒, e kat𝑒 planésj𝑒n𝑒 disâ.
12 E p𝑒r t𝑒 rríturit e k𝑒kjîs𝑒, ka ftóχet𝑒 mâli i disave.
13 E aí ts̆𝑒 durón njera te t𝑒 sósurit, po ki ka t’ e s̆p𝑒tonj𝑒.
14 E kat𝑒 ligj𝑒rónet𝑒 kî Vangjeγj𝑒 i mbretrîs𝑒 te gjiθ𝑒 jeta, p𝑒r mart𝑒rî t𝑒 gjiθ𝑒 gjíndevet: e aχiérna kat𝑒 vinj𝑒 t𝑒 sósurit.
15 Kur𝑒 prân t𝑒 s̆iχni siχjenîn e s̆kretîs𝑒, rr𝑒fíer𝑒 ka Danieli vunn𝑒 nd𝑒 vent𝑒 s̆éit𝑒: aí ts̆𝑒 sgleθ, t’ e nd𝑒lgonj𝑒.
16 Aχiérna atá nd𝑒 Dz̆uδê, le t𝑒 jík𝑒j𝑒n𝑒 te mál𝑒t𝑒:
17 E aí ts̆𝑒 t𝑒 ndóδet𝑒 mbi s̆pîn, mos t𝑒 sdrípet𝑒 t𝑒 ndzíer𝑒nj𝑒 gjê ka s̆pia e tîγj𝑒:
18 E kus̆ ndóδet𝑒 p𝑒rjas̆ta, mos t𝑒 k𝑒θénet𝑒 t𝑒 márr𝑒nj𝑒 t𝑒 vés̆ur𝑒n e tîγj𝑒.
19 Χelm𝑒 eδé grâvet me barr𝑒, e atire ts̆𝑒 japj𝑒n sis𝑒 tek’ ató ditt𝑒.
20 Parkalés𝑒ni prâ t𝑒 mos stréks𝑒nj𝑒 t𝑒 jíkurit tâj𝑒 te dimbri, ô tek’ e s̆túnia.
21 Se aχiérna kat𝑒 jêt𝑒 kopós i maθ𝑒, si ng𝑒 kâ kl𝑒n𝑒 ts̆𝑒 te t𝑒 z𝑒n𝑒t e jetes njera m𝑒 naní, eδé ng𝑒 kat𝑒 jêt𝑒.
22 E n𝑒 mos s̆kurtónen𝑒 ató ditt𝑒, ng’ ê kurm𝑒 ts̆𝑒 mund’ e s̆p𝑒tonj𝑒: po paj𝑒 t𝑒 sgléδurvet ka vog𝑒lón𝑒n𝑒 ató ditt𝑒.
23 Aχiérra ts̆ili t𝑒 ju θêt𝑒: Kris̆ti ê ktu, o ktié: mos i kini bess𝑒.
24 Se kat𝑒 dáj𝑒n𝑒 Krís̆t𝑒ra t𝑒 rrêm𝑒, e profétra t𝑒 rrêm𝑒: e kat𝑒 japj𝑒n𝑒 sinjaje t𝑒 meδenj𝑒, e famasm𝑒, sât𝑒 planésen𝑒 (nai mund𝑒) eδé t𝑒 sgléδurit𝑒.
25 Ši ju e kam θ𝑒n𝑒 mê para.
26 P𝑒randái n𝑒 ju θ𝑒s̆in: Ši te diserti is̆t𝑒, mos díl𝑒ni: Ši te angón𝑒t𝑒 fs̆éχura, mos e kini bess𝑒.
27 As̆tú si s̆krep𝑒timi del kaa léχet𝑒 díeγi, e dúket𝑒 njera te ku per𝑒ndón: k𝑒s̆tú ka jêt𝑒 t’ arr𝑒n𝑒t e t𝑒 Bírit𝑒 njeríut𝑒.
28 Teku do ndóδet𝑒 kurmi i vdékur𝑒, atjé ka mbjíδen𝑒 eδé aíkuγat𝑒.
29 E njize pas kopósit𝑒 t𝑒 atire dít𝑒ve díeγi kat’ érret𝑒, e χ𝑒na ng𝑒 ka jáp𝑒nj𝑒 drit𝑒n e sâγj𝑒, e îj𝑒zit𝑒 kat𝑒 bíen𝑒 ka kjíeγia, e fukjît’ e kjíeγavet ka túnden𝑒:
30 E aχiérna ka dúket𝑒 sinjaγi i t𝑒 Bírit𝑒 njeríut𝑒 nd𝑒 kjíeχ: e aχiérra kat𝑒 klâne gjiθ𝑒 gjíndet’ e jét𝑒s𝑒: e kat𝑒 s̆óχ𝑒j𝑒n𝑒 t𝑒 Birin e njeríut𝑒 ts̆𝑒 vjen mbi rêt’ e kjíeγi𝑒s me porosî e maδe, e me ndêr𝑒.
31 E kat𝑒 d𝑒rgonj𝑒 é ngj𝑒j𝑒t’ e tîγj𝑒 me trumb𝑒, e zê t𝑒 maθ𝑒: e kat𝑒 mbjéδj𝑒n𝑒 t𝑒 sgléδurit’ e tîγj𝑒 ka t𝑒 katra érat𝑒, e ka nj𝑒 maj𝑒 e njatr𝑒 t𝑒 kjíeγiavet.
32 E ka fiku m𝑒soni parábuγ𝑒n: po kur𝑒 dega e tîγj𝑒 t𝑒 bé net’ e njom𝑒 e t’ i léχen𝑒 flét𝑒t𝑒, njíχ𝑒ni se vêra ê ndanz𝑒:
33 K𝑒s̆tú eδé jû kur𝑒 t𝑒 s̆íχ𝑒ni gjiθ𝑒 ktô s̆𝑒rbise, t’ e dini se is̆t af𝑒r mbi díert𝑒.
34 P𝑒r v𝑒rtet𝑒 ju θom𝑒, se ng𝑒 ka s̆konj𝑒 k𝑒jó j𝑒nî, njera ts̆𝑒 t𝑒 bé nen𝑒 gjiθ𝑒 ktô s̆𝑒rbise.
35 Kjíeγia e δeu kat𝑒 s̆kónj𝑒n𝑒, e fjál𝑒t𝑒 time ng𝑒 kat𝑒 lípsen𝑒.
36 Mbi at𝑒 dit𝑒 prân e até ôr𝑒 mosnjerî ng𝑒 dî gjê , e miδé é ngj𝑒j𝑒t’ e kjíeγi𝑒s, po Tata vet𝑒m.
37 Si dít𝑒t’ e Noéut𝑒, k𝑒s̆tú eδé ka jêt𝑒 t’ arr𝑒n𝑒t e t𝑒 Bírit𝑒 njeríut𝑒.
38 Se as̆tú si is̆𝑒n te dít𝑒t𝑒 p𝑒rpara d𝑒lúδit𝑒 ts̆𝑒 χáij𝑒n, e pîj𝑒n, ts̆𝑒 martóij𝑒n eδé martónes̆in, njera at𝑒 dit𝑒, ts̆𝑒 Noéu χiri te arka,
39 E ng𝑒 njoχ𝑒n gjê njera ts̆𝑒 jerδi d𝑒luδi, e χolkji t𝑒 gjiθ𝑒: k𝑒s̆tú ka jêt𝑒 eδé t’ arr𝑒n𝑒t e t𝑒 Bírit𝑒 njeríut𝑒.
40 Aχiérna kat𝑒 jên𝑒 dî vet𝑒 p𝑒rjas̆ta te árat𝑒: njeri mírret𝑒, e njeri lé χet𝑒.
41 Dî veta blúaj𝑒n te muγiri: njera mírret𝑒, e njera lé χet𝑒.
42 T𝑒 rrini sgjúar𝑒 prandái, se ng𝑒 dini m𝑒 ts̆𝑒 χer𝑒 t𝑒 vinj𝑒 Zoti jîj𝑒.
43 T𝑒 dini eδé até , se n𝑒 dîγj𝑒 nikokjiri m𝑒 ts̆𝑒 χer𝑒 t𝑒 nát𝑒s𝑒 kis̆ viγj𝑒 kusari, dei t𝑒 rrîγj𝑒 sgjúar𝑒, e ng𝑒 lê γj𝑒 t𝑒 s̆ponej s̆pia e tîγj𝑒.
44 P𝑒randái t𝑒 jini eδé jû te gatúam𝑒: se m’ at𝑒 χer𝑒 ts̆𝑒 ng𝑒 ju dúket𝑒, vjen i Biri i njeríut𝑒.
45 Ts̆ili prân ê kopili i béss𝑒m𝑒, e i urt𝑒, ts̆𝑒 𝑒 vuri zoti i tîγj𝑒 mbi gjinden e s̆pîs𝑒 t𝑒 tîγj𝑒, sât’ i jipj𝑒 atire kjevarrîn m𝑒 χér𝑒t𝑒?
46 Lumi aí s̆𝑒rb𝑒tôr, ts̆𝑒 t𝑒 járδurit i zoti i tîγj𝑒, e gjên se bun as̆tú.
47 Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, se mbi gjiθ𝑒 petkun e tîγj𝑒 kat’ e vûnj𝑒.
48 N𝑒 prân𝑒 θ𝑒fsit aí kopil’ i lik𝑒 te zé m𝑒ra e tîγj𝑒: M𝑒nón im𝑒 zot t𝑒 vinj𝑒:
49 E z𝑒fs̆it t𝑒 rráχ𝑒nj𝑒 s̆ók𝑒t𝑒 tîγj𝑒, e χé ng𝑒rs̆it e pîs̆it me t𝑒 déimit𝑒:
50 Kat𝑒 vinj𝑒 i zoti i atîγj𝑒 kopili, dit𝑒n ts̆𝑒 ng’ e pret, e m𝑒 χer𝑒 ts̆𝑒 s’ dî:
51 E kat’ e vúr𝑒nj𝑒 vets̆𝑒, e kat’ i jáp𝑒nj𝑒 vent𝑒 n𝑒 mes𝑒 t𝑒 ipókritravet: atjé ka jêt𝑒 t𝑒 klâr𝑒, e t𝑒 gríj𝑒tur𝑒 δé mb𝑒s̆𝑒.
KAPTINA XXIV.
1 Edhe Iesui duel, e iku prei tempullit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë për me i diftuem ndërtesat’ e tempullit.
2 Por Iesui u tha atyneve: Nukë shifni gjithë këto? Për të vërtet po u thom juve, se s’ka me mbetunë këtu gur mbi gur qi të mos rrenohetë.
3 Edhe ai tue ndenjunë mbi Mal’ të Ullivet, dishepujt’ iu afruenë mbë-nj-anë, tue thanë: Na thuei, kurë kanë me u bamë këto? Edhe cilli ashtë shenji i të ardhunit tand, edhe të mbaruemit’ e jetësë?
4 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Shikoni mos u gënjejë juve kushi.
5 Sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam Krishti; edhe kanë me gënjyem shumë vetë .
6 Edhe keni me ndëgjuem luftëna, edhe zana luftënash; shikoni mos frikohi, sepse të gjitha këto duhenë me u bamë, por e mbrapmeja edhe s’ashtë.
7 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, edhe mbëretëni kundrë mbëretënie; edhe kanë me qenë zina, e sëmundëje, e tërmetëna vend mbë vend.
8 Por gjithë këto janë të filluem të dhimptunash.
9 Atëherë kanë me u dhanë juve ndër duer për shtrëngim, edhe kanë me u vramë juve; edhe keni me u marrë mëni prei gjithë kombesh për emëninë t’em.
10 Edhe atëherë kanë me u shkandalizuem shumë vetë , edhe kanë me dhanë ndër duer njiani tietrinë, edhe kanë me marrë mëni njiani tietrinë.
11 Edhe shumë profet-rrenësa kanë me u çuem, edhe kanë me gënjyem shumë vetë.
12 Edhe mbassi të shumohetë paligjënia, dashunia e të shumëvet ka me u ftofunë.
13 Por kush të durojë deri së mbrapmi, kyi ka me shpëtuem.
14 Edhe kyi ungjilli i mbëretënisë ka me u predikuem ndëpër gjithë botënë, për dëshmi mbë kombet; edhe atëherë ka me ardhun’ e mbrapmeja.
15 Kur të shifni pra “të ndytët’ e shkretisë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjunë ndë vend të shenjtënuem (ai qi këndon, le ta marri vesht),
16 atëherë ata qi janë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
17 kush të jetë mbi kulmit, le të mos sdrypi me marrë gja prei shtëpisë vet;
18 edhe kush të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkat’ e veta.
19 Edhe mjer ato qi janë të mbarsëme, e ato qi kanë foshnje për gji nd’ato ditt!
20 Edhe fali mos me u bam’ e ikmeja juei ndë dimënë, as për të shëtunë,
21 sepse atëherë ka me qenë shtrëngim i math, qi aso faret nuk’ ashtë bamë çë kurë se ashtë zanë fillë bota deri tashti, as ka me u bamë.
22 Edhe ndë mos shkurtoheshin’ ato ditt, s’kishte me shpëtuem as ndonji korp, por ato ditt kanë me u shkurtuem për të sgjedhunit.
23 Atëherë ndë u thashtë juve kushi: Qe ku ashtë këtu Krishti, a aty, mos zini besë.
24 Sepse kanë me u çuem Krisht-rrënësa, e profet-rrenësa, edhe kanë me diftuem shenje të mëdha, edhe mërekullia; kaqi sa me gënjyem edhe të sgjedhunitë, ndë qoftë se mundetë.
25 Qe tek u thashë juve ma përpara.
26 Ndë u thançinë juve pra: Qe ku ashtë ndë shkreti, mos dilni. Qe ndë dhomatë, - mos zini besë.
27 Sepse sikurse vetima del prei së lemit diellit , edhe duketë mbë të perënduemit, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
28 Sepse kudo me qenë stërvina, atie kanë me u mbëledhunë shqipetë.
29 Edhe përnjiherë mbas shtrëngimit atyne ditve, dielli ka me u errunë, edhe hana s’ka me dhanë të shëndritunit’ e vet, edhe yjtë kanë me ranë prei qiellit, edhe fuqiat’ e qillvet kanë me u tundunë;
30 edhe atëherë ka me u dukunë shenji të birit nieriut ndë qiell; edhe atëherë gjithë farat’ e dheut kanë me bamë vaje, edhe kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë përmbi ret’ e qiellit me fuqi, e me laft shumë.
31 Edhe ka me dërguem engjujt’ e vet me buri qi nxier za të math, edhe kanë me mbëledhunë të sgjedhunit’ e ati prei së katër erënash, prei anësh qillvet deri prei të tierash anësh atyne.
32 Edhe merrni vesht parabullënë prei drusë fikut: Kur të bahetë tashti dega e asai e butë, edhe të nxierri gjethetë, ta dini se të korrët’ ashtë ngjat;
33 kështu edhe ju, kur të shifni gjithë këto, ta dini se ashtë ngjat ndër dyer.
34 Për të vërtet po u thom juve: Kyi bres s’ka me shkuem, deri sa të bahenë këto të gjitha.
35 Qielli edhe dheu kanë me shkuem, por fjalët’ e mia s’kanë me shkuem.
36 Edhe për ate ditë, e ate orë kurkush s’e di, as engjujt’ e qillvet, veç em Atë vetëmë.
37 Edhe sikurse ishinë ditt’ e Noesë, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
38 Sepse sikurse ishinë nierëzitë nd’ato ditt përpara përmbytëjesë tue ngran’ e tue pimë, tue martuem e tue u martuem, deri mb’ate ditë qi hyni Noeja ndë arkë.
39 Edhe s’e ngjofnë, deri sa erdhi përmbytëja, edhe ngriti të gjithë; kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
40 Atëherë dy vetë kanë me qenë nd’arë; njiani merretë, edhe tietri lehetë.
41 Dy veta kanë me blueitunë ndë mulli; njiana merretë, edhe tietra lehetë.
42 Rrini qutë pra, sepse nukë dini mbë ç’orë vien zoti juei.
43 Por këte e merrni vesht, se ndë e dinte i zoti shtëpisë mbë çfarë kohëje të natësë vien viedhësi, kishte me ndenjunë qutë,
44 edhe s’kishte me lanë me u shpuem shtëpia e vet. Përandai edhe ju bahi gati, sepse i bir’ i nieriut vien mb’atë orë qi nuk’ ua pret juve mendia.
45 Vallë cilli asht’ ai shërbëtuer besëtar, edhe i mençim, të cillin’ i zoti e vu përmbi punëtorët e vet, për me u dhan’ atyneve ushqiminë ndë kohë?
46 Lum ai shërbëtuer, kur të vijë i zoti, ta gjejë tue bamë kështu.
47 Për të vërtet po u thom juve, se ka me e vumë përmbi gjithë gjan’ e vet.
48 Edhe ai shërbëtori keq ndë thashtë ndë zemërë të vet: Em zot vonohetë me ardhunë,
49 edhe fillon me rrafunë shërbëtorëtë shokët’ e vet, edhe me ngran’ e me pimë bashkë me të deitunit;
50 i zoti ati shërbëtorit ka me ardhunë mb’atë ditë qi s’e pret, edhe mb’atë orë qi s’e di;
51 edhe ka me e damë mbë-nj’-anë, edhe ka me vumë piesën’ e ati bashkë me hipokritënat; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.