Krie XXII.
1 E t𝑒 p𝑒rgjégjurit Dz̆esúi, i foli pameta nd𝑒 parábuγa, tue θ𝑒n𝑒:
2 U‐glâ mbret𝑒ría e kjíeγiavet njeríut𝑒 mbreti, ts̆𝑒 buri dasm𝑒 t𝑒 bírit𝑒 tîγj𝑒.
3 E d𝑒rgói kopíj𝑒t’ e tîγj𝑒 t𝑒 θrísi𝑒n atá ts̆𝑒 klen𝑒 γ𝑒rízur𝑒 te dásm𝑒t𝑒, e ng𝑒 déij𝑒n t𝑒 vîj𝑒n.
4 Pameta d𝑒rgói tjer𝑒 kopij𝑒, tue θ𝑒n𝑒: T’ i θoni t𝑒 γ𝑒rízurvet: Ši se tríez𝑒n time e d𝑒rtova, têr𝑒t𝑒 tim𝑒 e animéj𝑒t𝑒 ts̆𝑒 kam𝑒 máj𝑒tur𝑒 jan𝑒 θêrtur𝑒, e gjiθkjis̆𝑒 gati gati: éjani te dásm𝑒t𝑒.
5 E atá t𝑒 pakuidesm𝑒 u‐nis𝑒n: e van𝑒, kus̆ te δeu i tîγj𝑒, e kus̆ p𝑒r ndrek𝑒 t𝑒 tîγj𝑒:
6 E t𝑒 tjér𝑒t𝑒 rr𝑒mbíerit kopíj𝑒t’ e tîγj𝑒, i s̆áitin, eδé i koγokjis𝑒n.
7 E mbreti kur e gjegji, u‐t𝑒rbúa: e t𝑒 d𝑒rgúarit ús̆t𝑒rat’ e tîγj𝑒, vrau atá ts̆𝑒 i vrân kopíj𝑒t𝑒, e χor𝑒n e tire e p𝑒rs𝑒γói.
8 Aχiérna θot𝑒 kopíj𝑒vet tîγj𝑒: Dasm𝑒t𝑒 jan𝑒 gatúar𝑒, po atá ts̆𝑒 klen𝑒 γ𝑒rízur𝑒, ng𝑒 is̆𝑒n t𝑒 mir𝑒.
9 Prandái jéts𝑒ni te krérat’ e rrúg𝑒vet, e sâ t𝑒 gjeni, θrín𝑒ji te dásm𝑒t𝑒.
10 E t𝑒 dal𝑒t kopíj𝑒t’ e tîγj𝑒 n𝑒 mess𝑒 t𝑒 rrúg𝑒vet, mbjoδ𝑒n gjiθ𝑒 sâ gjet𝑒n, t𝑒 likj𝑒 e t𝑒 mir𝑒: e dasma u‐mblua me atá ts̆𝑒 rrîj𝑒n újur𝑒 sât𝑒 χáij𝑒n.
11 E si χiri mbreti t𝑒 v𝑒rêγj𝑒 atá ts̆𝑒 rrîj𝑒n te tríeza, pâ atjé nj𝑒 njerî pavés̆ur𝑒 me petka dásm𝑒s̆𝑒.
12 E θot atîγj𝑒: Šok𝑒, si χire k𝑒tú pa pássur𝑒 t𝑒 vés̆ur𝑒n dásmie? E aí mb𝑒γîti goj𝑒n.
13 Aχiérna θa mbreti s̆𝑒rb𝑒tór𝑒vet: Si t’ i líδ𝑒ni ké mb𝑒t’ e dúart𝑒, ngrénie e s̆tiénie te m𝑒térr𝑒tit ts̆’ ê p𝑒rjas̆ta: atjé kat𝑒 jêt𝑒 t𝑒 klâr𝑒, e t𝑒 gríj𝑒tur𝑒 δé mb𝑒s̆𝑒.
14 Se s̆um𝑒 jan𝑒 t𝑒 θrítur𝑒, e pak𝑒 t𝑒 sgléδur𝑒.
15 Aχiérra t𝑒 váturit Farisénj𝑒t𝑒 mbáitin kundzij𝑒, si kis̆ e mírri𝑒n m𝑒 gluχ𝑒.
16 E d𝑒rgúan dis̆ípuj𝑒t’ e tire me Eroδián𝑒t𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Mjés̆tr𝑒, dîm𝑒 se jê i ftét𝑒, e δromin e Per𝑒ndîs𝑒 nd𝑒 t𝑒 ftet𝑒 ti e mpson𝑒, e ng𝑒 kê kuides𝑒 p𝑒r mosnjerî: se ng𝑒 v𝑒rrên𝑒 nd𝑒 fakje njérzis̆𝑒:
17 Θúana prandái si e γojas𝑒 ti, nget t’ i jípet𝑒 ts̆ensi Ts̆ésarit𝑒, ô jo?
18 E Dz̆esúi ts̆𝑒 njoχu t𝑒 lig𝑒n e tir𝑒, θa: P𝑒rts̆é m𝑒 ksevál𝑒ni, ipókritra?
19 D𝑒ftóm𝑒ni χarom𝑒n e ts̆énsit𝑒. E atá i ftúan nj𝑒 dinâr.
20 E θot atire Dz̆esúi: Kúiγj𝑒 is̆t𝑒 kjô fidz̆𝑒, eδé e s̆krúamja ts̆𝑒 ê sipr𝑒?
21 Θon atîγj𝑒: E Ts̆ésarit𝑒. Aχiérna i θot atire: Andái jíp𝑒nia Ts̆ésarit𝑒, até ts̆’ is̆t𝑒 Ts̆ésarit𝑒: eδé Per𝑒ndîs𝑒, até ts̆’ is̆t𝑒 Per𝑒ndîs𝑒.
22 E si e gjegj𝑒n u‐θavmas𝑒n, e t𝑒 l𝑒net até u‐ndrekj𝑒n.
23 At𝑒 dit𝑒 u‐kjas𝑒n Saduts̆énj𝑒t𝑒, ts̆𝑒 θon𝑒 se n𝑒ng’ is̆t𝑒 t𝑒 ngjaχtur: e i píeitin,
24 Tue θ𝑒n𝑒: Mjes̆tr𝑒, Moiséu θa: N𝑒 ndonjerî vdess𝑒 pa pássur𝑒 bij𝑒, t𝑒 s̆okjen 𝑒 tîγj𝑒 kat’ e márr𝑒nj𝑒 p𝑒r grua i vγai i tîγj𝑒, e ka bunj𝑒 t𝑒 léχet𝑒 seri t𝑒 vγáit𝑒 tîγj𝑒.
25 Is̆𝑒n prâ ka‐k𝑒 na s̆tat𝑒 vγez𝑒r: e i pari, t𝑒 vun𝑒t kuror𝑒, vdikj𝑒: e se ng𝑒 kis̆ ser𝑒, la t𝑒 s̆okjen t𝑒 vγáut’ e tîγj𝑒.
26 K𝑒s̆tú i dîti, eδé i treti njera tek’ i s̆tát𝑒ti.
27 E pas gjiθve vdikj𝑒 eδé grúaja.
28 Te anastía prân e ts̆ílit𝑒 ka t𝑒 s̆tát𝑒t𝑒 ka jêt𝑒 s̆okje? posa e pat𝑒n gjiθ𝑒.
29 E si u‐p𝑒rgjekj𝑒 Dz̆esúi, θa atire: G𝑒njéniχj𝑒, se ng𝑒 dini t𝑒 Škrúamet𝑒, e miδé fukjîn e Per𝑒ndîs𝑒.
30 Se te anastía ng𝑒 martoj𝑒n, e ng𝑒 martónen𝑒: jan𝑒 po si é ngj𝑒j𝑒t’ e Per𝑒ndîs𝑒 te kjíeγia.
31 E mbi t𝑒 ngjáχturit e t𝑒 vdékurvet ng𝑒 kini sgléδur’ até ts̆𝑒 kle θ𝑒n𝑒 juve ka Per𝑒ndía ts̆𝑒 θot𝑒:
32 Ú jam𝑒 Per𝑒ndía i Abrámit𝑒, e Per𝑒ndía i Dz̆akóbit𝑒, e Per𝑒ndía i Isákut𝑒? Ng’ ê Per𝑒ndía i t𝑒 vdékuris̆𝑒, se po t𝑒 gjáγ𝑒s̆𝑒.
33 E gjíndet𝑒 si e gjégjes̆in, θavmáses̆in mbi t𝑒 mpsúamit e tîγj𝑒.
34 E Farisénj𝑒t𝑒 kur e gjegj𝑒n se mb𝑒γîti goj𝑒n Saduts̆énj𝑒vet, u‐p𝑒rzíeitin bas̆k𝑒:
35 E njeri tek’ atá burr𝑒 lígjie, ts̆𝑒 dêγj𝑒 t’ e planesj𝑒, píeiti, tue θ𝑒n𝑒:
36 Mjes̆tr𝑒, ts̆ili is̆t𝑒 urδurimi i maθ𝑒 te ligja?
37 Θa atire Dz̆esúi: T𝑒 dúas̆ mir𝑒 T𝑒nzon𝑒 Per𝑒ndîn t𝑒nt𝑒 me gjiθ𝑒 z𝑒mr𝑒n t𝑒nde, e me gjiθ𝑒 s̆pirtin t𝑒nt𝑒, e me gjiθ𝑒 trût𝑒 tat𝑒.
38 Kî is̆t i pari, e i maδi urδurim𝑒.
39 E i dîti ê si kî: Kat𝑒 dúas̆ mir𝑒 gjitonin t𝑒nt𝑒 si vet𝑒χên t𝑒nde.
40 Te kta dî urδurime víret𝑒 gjiθ𝑒 ligja, eδé profétrat𝑒.
41 E kur u‐mbjoδ𝑒n Farisénj𝑒t𝑒, Dz̆esúi i píej𝑒ti, tue θ𝑒n𝑒:
42 Ts̆𝑒 ju dúket𝑒 juve p𝑒r Kris̆tin? kúiγj’ is̆t𝑒 bîr? Θon atîγj𝑒: I Dáviδit𝑒.
43 Θot atire: As̆tú Dáviδi si nd𝑒 s̆pîrt’ e θret Zot, tue θ𝑒n𝑒:
44 Θa i Zoti Zótit𝑒 tim𝑒: Uju te dora e dréj𝑒ta ime, njera t𝑒 vû armíkj𝑒t𝑒 tat𝑒 n𝑒n𝑒 ké mb𝑒vet tote?
45 Prandái n𝑒 Dáviδi e θret Zot, si is̆t i biri i tîγj𝑒?
46 E mosnjerî s’ mund’ i p𝑒rgjegjej nj𝑒 fjal𝑒: e ng𝑒 i δa zé m𝑒ra njeríu ts̆𝑒 at𝑒 dit𝑒 t’ i píeij𝑒n mê gjê .
KAPTINA XXII.
1 Edhe Iesui u përgjeq përsëri, e u tha atyneve, me parabulla, tue thanë:
2 Mbëretënia e qillvet u përgjait me nji nieri mbëret, qi bani darsma për të birin e vet.
3 Edhe dërgoi shërbëtorët’ e vet me thirrun’ ata qi qenë thirrunë ndë darsmat; por nukë deshnë me ardhunë.
4 Përsëri dërgoi të tierë shërbëtorë, tue thanë: Thoni atyneve qi qenë thirrunë - Qe te bana gati drekënë t’eme; qet’ e mi edhe berrat’ e maime janë therunë, edhe të gjitha janë gati, eni ndë darsmat.
5 Por ata përtuenë, edhe shkuenë njiani nd’arë të vet, e tietri ndë tregjeti të vet.
6 Edhe të tierëtë zunë shërbëtorët’ e ati, e i shan’ edhe i vranë.
7 Por mbëreti kur ndëgjoi, u zemërue, edhe dërgoi ushtërin’ e vet, edhe prishi ata gjaksorëtë, edhe dogji qytetin’ e atyneve.
8 Atëherë u thotë shërbëtorëvet vet: Darsma ashtë gati, por ata qi qenë thirrunë s’ishinë të vëjefshim.
9 Shkoni pra ndëpër të dalunat e udhëvet, edhe sa vetë të gjeni, i thirrni ndë darsmat.
10 Edhe ata shërbëtorëtë duelnë ndëpër udhët, e mbëlothnë gjithë sa gjetnë, të këqij e të mirë; edhe darsma u mbush me nierës qi rrinë ndë mësallë.
11 Edhe mbëreti kur hyni me pam’ ata qi rrinë ndë mësallë, pa atie nji nieri qi s’kishte veshunë petka darsme.
12 Edhe i thot’ ati: Mik, si hyne këtu pa pasunë petka darsme? Por ai mbylli gojënë.
13 Atëherë mbëreti u tha shërbëtorëvet: Lithni ate për kambësh e për duersh, edhe ngrenia, e hithnia nd’errësinë të përjashtëme; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
14 Sepse shumë vetë janë të thirrunë, por pak të sgjedhunë.
15 Atëherë Fariseitë shkuen’ e banë këshille, si ta zanë ndë lak me fjalë.
16 Edhe dërgojnë tek ai dishepujt’ e vet bashkë me Herodianët, tue thanë: Mieshtër, e dimë se je i vërtetë, edhe mëson udhën’ e Perëndisë me vërtetëni, edhe s’do me ditun’ as për kurkënd, sepse nukë ven ore mbë faqe nierëzish.
17 Na thuei pra: Ç’të duketë? Asht’ e udhësë me i dhanë pagë Kaisarit, a jo?
18 Por Iesui si e muer vesht diallësin’ e atyneve, tha: Ç’më ngitni, hipokritëna?
19 Më diftoni monetën’ e pagësë. Edhe ata i prunë nji dinar.
20 Edhe ai u thot’ atyneve: E kuit ashtë këjo fytyrë, edhe këjo përmbishkronjë?
21 Ata i thonë: E Kaisarit. Atëherë u thot’ atyneve: Lani pra ato qi janë të Kaisarit mbë Kaisarinë; edhe ato qi janë të Perëndisë mbë Perëndinë.
22 Edhe ata kur ndëgjuenë, u mërekulluenë, edhe e lanë e iknë.
23 Nd’atë ditë i erthnë përanë Saddukeitë, ata qi thonë se nuk’ashtë të ngjallunë, edhe e pyetnë,
24 tue thanë: Mieshtër, Moiseu tha - “Ndë vdektë kushi pa pasunë dielm, i vëllai ati ka me u martuem me gruen’ e ati”, edhe ka me ngjallë farë për të vëllan’ e vet.
25 Edhe ishinë ndër ne shtatë vëllazën; edhe i pari u martue, edhe vdiq; edhe mbasi s’patlanë farë, la gruen’ e vet mbë të vëllan’ e vet;
26 kështu edhe i dyti, edhe i treti, deri mbë të shtatët.
27 Edhe mbas të gjithëve vdiq edhe grueja.
28 Mbë të ngjallunit pra, cillit prei këtyne të shtatëve ka me qenë grueja? Sepse të gjith’ e patnë marrë.
29 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Gënjeheni, mbassi s’dini shkronjat’, as fuqin’ e Perëndisë.
30 Sepse mbë të ngjallunit as martojn’, as martohenë, por janë porsi engjujt’ e Perëndisë ndë qiell.
31 Edhe për të ngjallunit prei së vdekunish, s’keni kënduem qish ashtë thanë mbë ju prei Perëndisë, kur tha:
32 “Unë jan Perënia Abrahamit, edhe Perëndia Isaakut, edhe Perëndia Iakobit?” Perëndia nuk’ ashtë Perëndi të vdekunish, por të gjallësh.
33 Edhe gjindëja kur ndëgjuenë, mërekulloheshinë për mësimin’ e ati.
34 Por Fariseitë kur ndëgjuenë se u mbësheli gojënë Saddukevet, u mbëlothnë bashkë.
35 Atëherë nji ligjëtar prei atyneve pyeti, tue ngam’ate, e tue thanë:
36 Mieshtër, cilla porosi ashtë ma e madhe ndë ligjët?
37 Edhe Iesui i tha: “Të duesh Zotinë Perëndinë tand me gjithë zemrënë tande, edhe me gjithë shpirtinë tand, edhe me gjithë mendienë tande”.
38 Ajo asht’ e para, edhe e madheja porosi.
39 Edhe e dyta qi përgjan me ate ashtë : “Të duesh fëqinë tand porsi vetëhenë tande”.
40 Gjithë ligja edhe profetënitë varenë mbë këto dy porosia.
41 Edhe Fariseitë kur ishinë mbëledhunë, Iesui i pyeti, tue thanë:
42 Qish u duketë juve për Krishtinë? I bir’ i kuit ashtë? I thonë: I Davidit.
43 U thot’ atyneve: Qysh pra Davidi me Shpirtin’ e quen Zot? - tue thanë:
44 “I tha Zoti Zotit t’em, rri prei së diathtësë s’eme, deri sa të ve amëmiqt’ e tu përposh ndënë kambët e kambëvet tua”.
45 Ndë qoftë pra se Davidi e quen Zot, si asht’ i bir i ati?
46 Edhe kurkushi s’mundei me iu përgjegjunë ndonji fjalë, as nukë guxoi çë mb’ate ditë me e pyetunë ma.